De Adelaars - Kader Abdolah (1993)

Goed... dit gaat mijn nummer 1 worden... en dat vraagt natuurlijk om een toelichting, en wel hier:

Het begint op een dag, het zal een jaar of 10 geleden zijn (ik was dus een jaar of 10). Ik woonde in Zwolle... een straatje achter ons woonde een Perzische man, vlakbij een zandbak waar ik destijds vaak speelde... Het was een imposante man, en om een of andere onverklaarbare reden was ik altijd een beetje bang van hem...

Die dag werd er aangebeld, ik was op dat moment alleen thuis, dus ik liep naar de deur en deed open. Het was de Perzische man... wiens naam mij toen nog onbekend was, in zijn hand had hij een tijdschrift-vorm blaadje.. een pagina of 30... Hij gaf het blaadje aan me, met de opmerking erbij dat hij die me wilde geven, omdat hij enkele dagen daarvoor onze ladder had geleend (er was iets met zijn dak geloof ik)... Niet goed wetende wat ik verder moest zeggen bedankte ik hem en zei ik dat er verder niemand thuis was, waarop hij weer wegliep en zei later nog wel eens terug te komen (Dit gebeurde toen ik er een keer niet was).

Ik liep erna weer naar binnen, en keek vluchtig het boekje door, een paar interessante plaatjes zien staan, en verder wat tekst die me niet echt veel zei... Ik gaf hem aan mijn ouders, maar die zeiden dat ze er niet zoveel mee zouden doen en dat ik hem later maar eens moest lezen.

Een paar jaar later keek ik een keer tv, en zag de man waarvan ik het boek gekregen had ineens in een tv programma zitten... toen kwam ik erachter dat hij de schrijver van het boek was... Kader Abdolah, omdat ik voor school ook boekverslagen moest schrijven besloot iik dit te lezen...

En meteen pakte het boek me enorm beet, het liet me zien wat mensen die ik had gezien, en vaag kende, soms al meegemaakt hadden. Het gaf me een enorm inzicht in hoe moeilijk zulke mensen het hier konden hebben...

Sommige verhalen gaan letterlijk over wat er met hem is gebeurd, waar ik regelmatig best van geschrokken ben en wat me toch een enorme drang gaf om door te lezen. In sommige anderen voel je de diepere betekenis door de tekst heen, en het blijft me bezig houden uit te vogelen hoe hij dat bedoeld zou kunnen hebben... Maar ondanks dat ik dit niet zeker kom te weten doet het iets met me...

Het verhaal over de onbekende trekvogel bijvoorbeeld, waarin hij een trekvogel uit de lucht ziet vallen, en hem naar een vogel-kenner op zijn werk brengt... dit hem niet wil, puur om de reden dat hij 'onbekend' is. Voor mij een verwijzing naar de vijandigheid van mensen tegenover anderen die ze niet kennen, of die anders zijn

Ik heb het over het boek gehad op mijn mondeling Nederlands, en daar was ik heel blij mee, ik had het boek inmiddels zo'n 3-4 keer gelezen (is niet al te dik) en kende het erg goed.. Mijn docent vond het ook fantastisch wat ik over dit boek wist te vertellen, en is er zelf ook heel geboeid door geraakt

Helaas heb ik sinds ik het boek gelezen heb Kader Abdolah nooit meer gezien... ik had het er graag nog eens met hem over willen hebben. Dit boek is voor mij dé reden geweest om meer boeken te gaan lezen, en nog steeds raakt het me enorm als ik het lees... geweldig...

Ik vind het een prachtig boek, want de schrijver vertelt het op een heel erg interessante manier. Ik kom ook uit een andere land en bij sommige stukjes dacht ik: 'dit heb ik ook meegemaakt'. ik vind dat iedereen dit boek moet lezen, want als je het boek leest dan leer je heel veel over hoe moeilijk buitenlanders het hebben.

Dus voor mij 5 sterren!

Dit is een zéér sterk debuut!
Het was duidelijk dat zijn woordenschat beperkt was. Maar de manier waarop hij met de hem bekende woorden kon omgaan was fenomenaal!
Ondertussen is hij uitgegroeid tot een groot schrijver, waar ik grote bewondering voor heb!

Dit boek, en diens vervolg De Meisjes en de Partizanen, deed me qua schrijfstijl meermaals aan Raymod Carver denken: met een beperkte woordenschat en korte, glasheldere zinnen veel suggereren.
Dit is een gave die ik misschien wel het meest bewonder in een schrijver (zie bijv. ook 'Het behouden huis' van W.F. Hermans of mijn persoonlijke favoriet De Croton van Jos Vandeloo).

Het beperken van uitleg laat des te meer over aan de fantasie van de lezer, of: hoe meer een schrijver tussen de regels door suggereert in plaats van openlijk 'etaleert' hoe meer de lezer als het ware 'meeschrijft'. Dat is pas echt literaire interactie.

Lang liet ik zijn verhalenbundels aan me voorbijgaan; korte verhalen vond ik tot kort geleden niet zo interessant, maar aangezien ik meestal benieuwd ben naar het debuut van schrijvers ben ik toch maar hieraan begonnen. In principe weet je ongeveer wat je te wachten staat bij Kader Abdolah: migratie, heimwee, zijn Perzische achtergrond, het nieuwe leven in Nederland etc. En toch weet hij mij weer (bijna) altijd te betoveren met zijn sprookjesachtige manier van vertellen. Zijn verhalen zijn belangrijk voor de stem van de migrant, degene die huis en haard achterliet op zoek naar een beter en/of vrij leven.