menu

De Winkel van Wimper - Ted van Lieshout (1993)

mijn stem
geen stemmen

Nederlands
Jeugdboek
Humoristisch

49 pagina's
Eerste druk: Van Goor, Amsterdam (Nederland)

De grootste wens van het jongetje Wimper is een winkel bezitten en daarom verlaat hij op jeugdige leeftijd zijn ouders. Hij koopt een winkel in het bos, die niet veel meer blijkt te zijn dan een soort houten kast die reeds bewoond is door een egel, een rups en een spin. De dieren worden gedwongen mee te werken in Wimpers winkel.

zoeken in:
Ted Kerkjes
De personages die in het werk van Ted van Lieshout centraal staan, zijn vaak (jonge) mensen die zichzelf heel bijzonder vinden en hopen dat anderen dat ook zien. Ze voelen vaak een sterke drang om grootse dingen te verrichten om de wereld te laten zien waartoe ze wel niet in staat zijn. Dit terugkerende thema is zelfs aan de titels af te lezen: ‘De allerliefste jongen van de hele wereld’, ‘Ik ben een held’, ‘Wij zijn bijzonder, misschien zijn wij een wonder’ of de geweldige titel ‘Ik en de koningin’.
Ook in veel van zijn gedichten zit de drang naar grote daden, zoals in het schitterende ‘Lichtblauw kleurpotlood’:
En in de morgen is het donker
stilletjes weggegaan.
De lucht is licht en heel misschien
heb ik dat wel gedaan.
Wimper past perfect in het rijtje van dergelijke personages. Net zoals Pipet in ‘Kind te huur’ is Wimper een zeer ondernemend kind. Maar waar Pipet door haar ouders eigenlijk achtergelaten wordt, kiest Wimper er zelf voor om zijn ouders te verlaten.
‘Denk nog eens aan mij,’ zei Wimper op een dag in april. Hij stond op de drempel met zijn spaarpot in de hand, klaar om uit huis te gaan.
Zijn vader en moeder huilden, want ze hadden gedacht dat Wimper altijd bij hen zou blijven.
(...)
‘Wacht nog een paar jaar,’ riep zijn vader.
‘Dat kan niet, want ik heb haast.’
Voor Wimper de hoek om ging, zwaaide hij even.
En misschien stierven zijn vader en moeder wel van verdriet. Of misschien leefden ze nog lang en gelukkig.

Wimper is vastbesloten om een eigen winkel te openen met een grote etalage. Van al zijn spaargeld kan hij het kleinste winkeltje van de wereld kopen. Het heeft geen etalage, maar dat geeft niet, want Wimper speelt dan zelf maar voor etalage.
Als Wimper zijn winkel heeft gevonden - de winkel ligt in een bos zonder wegen - ontdekt hij al snel dat het al bewoners heeft: een egel, een spin en een rups. De dieren weigeren de winkel te verlaten ondanks Wimpers eigendomspapieren. Maar dan verzint de slimme winkelier een manier om de dieren in te zetten voor zijn commerciële doeleinden.

Het verhaal is weer lekker absurd, zoals vaker bij Van Lieshout. Maar, zoals ook gebruikelijk bij Van Lieshout, is er net wat meer aan de hand. Zo gaat het boek op een verrassende manier over natuur en cultuur. Verder speelt verdwaald zijn nog een opvallende rol.
‘Hier is een kaart van de wereld,’ zei Wimpers vader. ‘Dan kun je niet verdwalen.’
‘Ik hoef geen kaart, want ik verdwaal niet,’ zei Wimper.
‘Kom Wimper, wees nou eerlijk,’ zei zijn moeder. ‘Jij neemt nooit de tijd om te kijken waar je gaat. Natúúrlijk zul je zonder kaart verdwalen.’
‘Deze keer niet,’ zei Wimper, ‘want ik weet precies wat ik wil. En als je een doel hebt leidt elke weg daar naar toe, al is het nog zo’n omweg.’
En Wimper krijgt gelijk: hij weet de kleinste winkel van de wereld te vinden in het bos zonder wegen. Alle mensen die in het bos terecht komen, verdwalen binnen de kortste keren en kloppen dan bij Wimpers winkel aan. Niet om iets te kopen, maar om de uitweg te vragen. Uiteindelijk weet Wimper hier slim een slaatje uit te slaan.
Vooral het begin en het einde van het boek zijn erg goed, met name vanwege de originaliteit en de schoonheid van Ted van Lieshouts taal (en de schoonheid van Van Lieshout tekeningen bij het beeld-epiloogje). Het middenstuk is wat wisselvalliger, maar niet vervelend.
Dit boek bevat illustraties van de auteur. Van Lieshouts tekeningen vind ik altijd geweldig: zijn stijl is uit duizenden te herkennen. Jammer dat hij in zijn latere werk wat minder is gaan illustreren. (Hij vertelde eens dat hij romans illustreren “saai” vond, omdat hij dan “telkens hetzelfde poppetje moest tekenen”. In poëziebundels voelde hij meer vrijheid.) Het boek bevat ook nog een verhaaltje in beeld: alle 'hoofdstukken' beginnen met een klein tekeningetje en samen vertellen die het verhaal van twee vogeltjes die een nest beginnen. Het is interessant om te kijken hoe dat verhaal zich verhoudt met het hoofdverhaal.

Het allerlaatste beeld van het boek is het gelijmde spaarvarken, een mooi symbool voor de commerciële exploitatie van de natuur.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:59 uur

geplaatst: vandaag om 02:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.