Paris - Edward Rutherfurd (2013)
Alternatieve titel: Parijs
Engels
Historisch
752 pagina's
Eerste druk: Hodder,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
Parijs is een wereldstad en een begrip. Deze roman beschrijft de geschiedenis van Parijs van 1261 tot 1968 – de verdrijving van de tempeliers, de Bartholomeusnacht, de Terreur, de Commune, de Dreyfus Affaire, de Duitse bezetting en vele andere gebeurtenissen – aan de hand van twee families die elkaar op elk gebied beconcurreren; alsmede een Joodse familie die regelmatig opduikt in het verhaal. Door hun ogen zie je de stad groeien tot de metropool van vandaag. Van de oevers van de Seine tot de bouw van de Eiffeltoren, van het decadente joie de vivre van ‘La Belle Époque’ tot de lichtstad die ook vandaag nog hét symbool is van de romantiek: het boek Parijs is even meeslepend als de stad zelf.
Het boek vertelt voornamelijk het verhaal van enkele families van eind 19e eeuw tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. De levens van deze mensen is eigenlijk de rode draad van het boek dat regelmatig onderbroken wordt door hoofdstukken die passages uit het verleden vertellen. Hoewel dit over interessante periodes gaan in de geschiedenis, blijft het telkens wel bij 1 hoofdstuk waardoor er niet diep wordt ingegaan in het socio-culturele, politieke en economische klimaat van het desbetreffende tijdvak. Ik vond deze hoofdstukken de fascinerendste van het hele boek! Daarentegen wordt in het hoofdverhaal meer de nadruk gelegd op de persoonlijke en emotionele kant van de personages en minder op het wereldlijke milieu waarin geleefd wordt. Ik was na een tijd aan het twijfelen of ik niet een romantisch drama aan het lezen was in plaats van een historisch fictie.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik mij erdoor heb moeten sleuren. 'Parijs' leest nog wel altijd vlot en je ziet dat Rutherfurd realistische personages kan neerpennen. Het feit dat hij zowel de gedachten, emoties en motiveringen van personages over verschillende economische klassen en politieke stromingen zo gedetailleerd kan beschrijven zonder dat er sprake is van enige idealisering of kortzichtigheid, is blijk van degelijke kwaliteit waarvoor hij terecht geprezen moet worden.
Nu ik er zo over nadenk is mijn score (*3,0) wat laag, maar ik ben van mening dat je altijd je eerste gedacht moet volgen bij het geven van een score. Het is niet dat 'Parijs' mij heeft afgeschrikt om geen Rutherfurd meer te lezen, integendeel: zijn intelligente blik op het verleden nodigt alleen maar aan om meer te lezen. Ik zou het iedereen aanbevelen die geïnteresseerd is in historische fictie.