menu

Drift - Ellen Van Pelt (2015)

mijn stem
3,67 (3)
3 stemmen

Nederlands
Psychologisch

160 pagina's
Eerste druk: Wereldbibliotheek, Amsterdam (Nederland)

Eloïse, 33, architecte, keert samen met haar man en hun babydochter Louisa na vier jaar terug naar haar geboortestad Antwerpen. De pleinen, straten en huizen brengen haar in een roes van herinneringen. Eloïse went moeizaam aan het moederschap. Soms houdt ze Louisa in haar armen en denkt, als ik je nu heel hard tegen me aandruk, dan is alles voorbij. Schijnbaar toevallig loopt Eloïse haar oude vriend Jacob, leider van een kunstenaarscollectief, tegen het lijf. Ze verlaat man en dochter om hem te volgen. Op de avond voor haar vertrek geeft haar moeder haar de schriften die haar vader schreef voor hij dementeerde. Ze leest zijn woorden niet. Eerst wil ze haar eigen verhaal kwijt.

zoeken in:
avatar van liv2
4,0
Ellen Van Pelt, een nieuwe jonge Belgische schrijfster, heeft me met dit debuut echt bekoord. In een mooie, vlotte taal beschrijft ze twee doorleefde getuigenissen, één van een vader, één van een dochter.

Louis, piloot en gelukkig gehuwd ontmoet een andere vrouw, een coup de foudre zonder weerga en het begin van een dubbelleven. Zijn relaas, opgedeeld in aparte hoofdstukken, zijn eigenlijk zijn memoires. Hij schrijft ze neer om zijn herinneringen te bewaren, herinneringen die door zijn vroegtijdige dementie (een familiekwaal) dreigen verloren te gaan. Centraal staat zijn dubbelleven. Enerzijds beschrijft hij de kracht en het geluk dat hij hieruit put, anderzijds het slopende ervan. Maar vooral de stukken over zijn voortschrijdende dementie, wat het met je doet, vond ik heel erg sterk. Afscheid nemen van elkaar terwijl je er nog bent. Ellen Van Pelt slaagt er echt in dit proces subtiel neer te schrijven, heel erg doorleefd ook zonder maar één seconde melig te worden.

Eloïse, de dochter van de minnares, krijgt deze memoires op een breekpunt in haar leven in handen. Ook zij worstelt met zichzelf, haar liefde voor twee mannen en het moederschap. In deze hoofdstukken gaat het vooral over keuzes maken maar vooral over keuzes van ouders en wat die met een kind kunnen doen.

Er komt veel aan bod in dit boek. Kiezen voor jezelf of voor anderen, de mogelijkheid liefde echt te verdelen zonder iemand schade te berokkenen, het feit dat monogamie soms onmogelijk is, ouderliefde en het langzaam jezelf verliezen.

Een heel erg mooi debuut en een schrijfster om in de gaten te houden!



Ook met onderstaande recensie ben ik het helemaal eens:

Boekrecensie: Drift van Ellen Van Pelt door Guus Bauer | Literatuurplein.nl

avatar van psyche
3,5
psyche (crew)
Ik heb Drift Ellen van Pelt al meer dan een week uit en vind het een goed debuut. Toch vind ik het lastig om te omschrijven wat in het boek ik waardeer en waarom of juist minder.
Allereerst vind ik dat EvP met een fraaie, rustige en soms afstandelijke stijl het verhaal over onder meer Eloïse en haar vader wisselend vanuit beider perspectief vertelt.
Af en toe is ze trefzeker: bijvoorbeeld wanneer oma met haar beginnende dementie aan haar kleindochter Eloïse vraagt of Eloïse 'weet hoe de vork in de steel zit. Thuis, bij je vader en moeder'. Als Eloïse eerst diep moet ademen en antwoordt met 'Dat hij een ander ziet?'
komt de fluisterende stem van de grootmoeder 'Je mama is de ander' als een bom binnen.
Met name de gedeelten vanuit Eloïse zijn voor mij met een bepaalde afstand beschreven die ik niet precies onder woorden kan brengen. Ik lees over gedragingen van Eloïse en voel er weinig bij ook al begrijp ik die gedragingen.
Dit heb ik niet bij de gedeelten die vanuit de vader zijn geschreven, ik heb met hem mededogen en krijg gedachten als: 'Kom op, Eloïse, het is tijd om je vader te vergeven'. Maar ja, zo werkt dat niet voor Eloïse. Ze kan dit pas wanneer haar vader net als eerder grootmoeder dement is. Als hij kwetsbaar telkens tegen Eloïse zegt dat hij naar zijn werk moet en zij hem geruststelt. De letter W van Werk stond in de agenda van vader voor de tijd die de vader voor Eloïse en haar moeder had gereserveerd.
Daar pas voelde ik empathie met zowel de dochter als de vader. Hoewel ik dit kan duiden en 'het kan kloppen' had Ellen van Pelt de lezer m.i. wat meer mogen geven waar het de dochter betreft, zodat ik haar emotie ervaar. Welke dan ook.

Na wikken en wegen 3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 11:51 uur

geplaatst: vandaag om 11:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.