Ik had de stapel non-fictie weglezen als boekvoornemen 2024. Maar ik ben ook maar een mens en heb af en toe behoefte aan een lekker tussendoorboek.
'Het geheim van mijn man' is zo'n boek. Bij auteur Liane Moriaty gaan meestal psychologisch inzicht in haar karakters en pageturner hand in hand.
Ik kan me vinden in de kritieken van
.Fee. en
Arkan. Wat betreft
.Fee. schreef:
Waar ik me echt enorm aan stoorde was de enorme fatshaming/vethaat door het boek heen, alsof een dikke vrouw zijn het ergste is wat je kan overkomen.
vond ik dit wel een dieptepunt:
Welke echtgenoot was bereid de dikke nicht van zijn vrouw de hele vakantie over de vloer te hebben? ...Ze had Felicity's dikte nooit stuitend gevonden, maar ze had zich naast haar wel altijd heel slank en elegant gevoeld
Dit soort mensen bestaan echt, overigens is het met name dit personage die door het boek heen zich daar druk over maakt. Hier had auteur LM zich best in kunnen houden, met minder was het evengoed duidelijk geweest.
Ook de haat en nijd tussen de vrouwen in het boek stonden me niet aan, het gaf me een enorm Libelle-gevoel (het tijdschrift). Zo’n vrouwenblad waarin je alleen leest over afvallen, het uiterlijk, andere vrouwen en onmogelijke romances. Erg oppervlakkig.
En ook dit soort (uitvergrote) mensen bestaan. Dáárom vond ik juist 'het geheim' erg interessant. Niet alleen wat als vrouw dan te doen in deze gecreëerde 'fantastische plastic' wereld, wat zou ik zèlf doen als ik achter zo'n groot geheim zou komen.
Arkan schreef:
Jammer dat het boek ondanks alles toch een beetje voorspelbaar is, maar uiteindelijk is het zeker en vast géén slecht boek.
Bepaalde zaken liepen inderdaad voorspelbaar maar ik vond de ontknoping toch heel goed gevonden. Ik was tevreden zonder dat het 'fantastisch plastic' werd. Want juist de fantastisch plastic echtgenote
realiseert zich dat ze zich altijd wel bovenmatig met uiterlijkheden bezig heeft gehouden.
3,5