menu

Aarts Vader - Aart Staartjes (2005)

mijn stem
3,50 (1)
1 stem

Nederlands
Autobiografisch

157 pagina's
Eerste druk: Thomas Rap, Amsterdam (Nederland)

Na de vondst van dagboeken van zijn vader kwamen de eigen herinneringen aan zijn jeugd boven drijven en begon Aart Staartjes zelf ook te schrijven. In dit boek wisselen de dagboekaantekeningen en Aarts bespiegelingen elkaar af. Het gaat onder meer over de weinig verfijnde spreektaal van zijn ouders, de politiek gekleurde levenslessen van zijn vriend Ad Bakker en de onhandige eerste schermutselingen op het slagveld van de seksualiteit.

zoeken in:
Ted Kerkjes
Aart Staartjes, wiens televisiewerk ik wel bewonder, had altijd een prettige band met zijn vader, op een 'roerige periode' in de puberteit na. Echter moest hij, nadat hij twintig jaren na diens dood de dagboeken van zijn vader las, het beeld dat hij van hem had bijstellen; Aart Staartjes vond de vader in de dagboeken maar een egocentrische figuur die geen interesse had in de liefhebberijen van zijn zoon. Om met zijn vader te verzoenen, moest Aart Staartjes schrijven. Vandaar dit boek.
In het boek ligt de focus niet zo zeer op Aarts vader, maar meer op herinneringen uit Staartjes jeugd. Wat ik vreemd vond, is dat ik nergens echt lees wat Jo Staartjes nou precies tot een "bijzonder slechte vader" maakte. Ik denk dat de meeste vaders in die tijd (de jaren '40) enigszins zo waren. De meeste vaders in die tijd zouden liever niet willen dat hun zoon artiest werd en de meeste vaders in die tijd waren autoritair et cetera. Een belangrijke regel uit het boek is "Je kon het zo gek niet bedenken of ze wilden er niet over praten.". (Ik ga ervan uit dat dit een belangrijke regel is, want het wordt geciteerd op het flapdinges, Hier.) Ik denk wederom dat het verzwijgen en opkroppen van dingen ook iets typisch is voor die tijd. Ik denk niet dat toentertijd alles uitvoerig met de kinderen werd besproken. Maar goed, je kunt wel zeggen: dat hadden de meeste vader in die tijd wel, maar daar heeft Aart Staartjes natuurlijk helemaal niets aan. Wat wel vreemd is, is dat de schrijver in de inleiding vermeldt dat hij toch meestal een redelijke band met zijn vader heeft gehad en dat hij pas na het lezen van de dagboeken een andere kant van zijn vader te zien kreeg. In dat opzicht is het logisch dat Aart Staartjes weinig voorbeelden van slecht gedrag in zijn boek kan aandragen, want dan heeft hij die niet. Het is ook wel goed dat de focus in het boek niet op zijn vader ligt, want die ervaringen zijn, zoals gezegd, niet "extreem" of "buitensporig". De focus ligt in het boek vooral op de schrijver zelf, op diens jeugd en later over zijn toneeltijd. Het eindigt bij de dood van zijn vader. Ook opvallend is dat de schrijver ook niet erg afgeeft op zijn vader. Zo is er te lezen dat zijn vader trots is op zijn zoon als hij met namen als Ton Lutz en dergelijke samenwerkt en kun je lezen dat zijn vader hem financiële steun geeft. Aart probeert zijn vader dus niet vervelender voor te stellen dan hij was. (Hetgeen ik overigens als iets goeds zie.)
Enkele dagboekfragmenten ondersteunen de verhalen. Dikwijls vond ik de link met het boek niet geheel duidelijk, maar storend vond ik dat niet. Aart Staartjes is geen literair wonder, maar ik vind dat hij de anekdotes zeer leuk heeft opgeschreven. Staartjes heeft vaak rake typeringen. Af en toe schemert Aarts zelfmedelijden wel erg door, wat, door de ongegrondheid, enigszins uit de lucht gegrepen lijkt. Wellicht dat Aart Staartjes niet goed onder woorden kan brengen wat zijn vader misdaan heeft. De leukste stukken om te lezen vond ik de markante vrienden van Jo Staartjes. Ook de toneeltijd van Aart Staartjes vond ik interessant. Veel bekende Nederlandse grootheden passeren de revue: Eric Herfst (Kabaret Lurelei), Willem Nijholt, Rutger Hauer, et cetera.

In een Opium-documentaire over Aart Staartjes komt diens zoon Paul Staartjes aan het woord. Hij spreekt genuanceerd en hij kiest zijn woorden zorgvuldig, maar hij heeft geen hoge pet op van zijn vader als vader. (Hij zegt zelfs dat zijn ouders nooit kinderen hadden moeten krijgen.) Paul vertelt over de scheiding van zijn ouders, en dat hij niet snapte wat er loos was. Hij raakte destijds in een depressie. Paul Staartjes zegt: "Aart heeft natuurlijk later dat boek geschreven over zijn vader: 'Je kon het zo gek niet verzinnen of er werd niet over gesproken.', maar soms denk ik: Joh, je heb eigenlijk niets anders gedaan.".

Gast
geplaatst: vandaag om 17:57 uur

geplaatst: vandaag om 17:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.