The Fall of the House of Usher - Edgar Allan Poe (1839)

Ondanks het verschrikkelijk pompeuze en archaïsche taalgebruik van Poe is dit wel een steengoed verhaal. Je voelt de spanning en angst van de pagina stromen... 4,5*

Wat een duistere sfeer heerst er in dit boekje!

Angstaanjagend verhaal.

Niks aan toe te voegen.

Zoveel spanning op zo weinig pagina's ...
Maar je moet er wel voor zijn.

Poe geeft hier postuum een masterclass in spanningsopbouw. De waanzin is haast tastbaar in een handvol pagina's. Kan menig streberige crime-writer met een halfslachtig oeuvre van vuistdikke pulpromans nog een puntje aan zuigen.

Knap staaltje Gothic horror...

Duister verhaaltje.

Ik las deze in een verhalenbundel van Poe. Ik had vroeger wel eens 'The Black Cat' van hem gelezen waar ik wel door gefascineerd was. Dit verhaal pakte mij misschien net iets minder, maar toch is het zeker weer een beklemmend en duister verhaal.
Vooral de laatste bladzijden moet ik zeggen dat echt wel sterk zijn. Erg sterk geschreven en verrassend.

4*

Voor de geïnteresseerden: er is een 5 cd-set, getiteld The Edgar Allan Poe audio collection, waarop horroriconen Vincent Price en Basil Rathbone poëzie en verhalen van Poe vertellen. Schitterend hoe die rasacteurs van weleer hun stemmen gebruiken om de naargeestige sfeer van Poe op te roepen.

Aan bod komen o.a. de verhalen Berenice, Morella, The God bug, The tell-tale heart, The fall of the House of Usher, The black cat, The cask of Amontillado, The Masque of the Red Death, The pit and the pendulum en The facts in the case of M. Valdermar, alsmede bekende gedichten als The Raven, Annabel Lee en het hartverscheurende Alone.

Voor de ware fans dus....

Er is ook een opera van.

En voor wie zijn naargeestige horizon iets wil verbreden, zie hier op BoekMeter: Teatro grottesco van Thomas Ligotti. Ik meen het.

The Fall of the House of Usher is naar mijn gevoel één van de bekendste verhalen van Edgar Allan Poe. Lange tijd geleden eens een verfilming van het verhaal gezien (of toch iets dat bepaalde elementen eruit gebruikte) en ik was wel benieuwd wat het originele verhaal voor me in petto ging hebben. De stijl van Poe lijkt me meer en meer te beginnen liggen en ik verwachtte een verhaal van eenzelfde niveau als The Black Cat en The Purloined Letter.

En The Fall of the House of Usher mag er zijn, maar Poe heeft beter werk afgeleverd. Het is een verhaal dat alle typische elementen van de schrijver (onder andere een naamloze verteller) bevat, maar het werd nooit echt dreigend. Vreemd eigenlijk, want het uitgangspunt is wel smakelijk te noemen. Roderick die als hypochonder door het leven gaat (en dit zelfs in zulke mate dat hij besluit zijn eigen zuster levend te begraven) vormt samen met het duistere huis een goede kapstok voor dit soort horror, maar bijvoorbeeld het intermezzo met Roderick die een liedje begint te zingen.. Het breekt in ieder geval de duistere sfeer die Poe voor de rest wel goed weet op te bouwen. Het valt toch ook wel weer op hoeveel latere werken beïnvloedt zijn door het schrijfsel van Poe. De barst in het huis van Usher deed me meteen weer zin hebben in de Rode Ridder strips waar Bahaal iets gelijkaardig flikt.

Vermakelijk, dat staat vast. Poe blijft voor mij nog steeds een schrijver die ietwat overgewaardeerd aanvoelt (onder voorbehoud, ik moet nog 11 van de 19 verhalen uit mijn bundel lezen), maar wiens invloed niet mag onderschat worden. The Fall of the House of Usher is een lekker lopend verhaal, maar ik heb andere favorieten.

3.5*

Waarschijnlijk één van de moeilijker leesbare verhalen van Poe. De kwaliteit druipt er vanaf maar het leest niet altijd prettig, waardoor de spanning wat verloren gaat. Zoals vaak met Poe heb ik de indruk dat er meer in zat en de volle potentie niet behaald wordt. Sfeervol, met her en der wat gebreken.

Poe slaagt er steeds weer om mij in een bepaalde sfeer mee te zuigen. Een duister sfeertje wel te verstaan. En dat in slechts 20 bladzijden dit keer. Mooie zinnen, mooie opbouw van het verhaal en mijn eigen fantasie deed de rest.

Mooi verhaal van een meer dan uitstekende schrijver.

Poe was de grootmeester van de mysterieuze vertelling. Z'n proza, met lange volzinnen en een rijke woordenschat, is uitstekend geschikt om voor te lezen bij kaarslicht. De ik-verteller leidt als waarnemer de lezer mee naar donkere krochten.

De beschrijving op de eerste bladzijden zet meteen een duistere sfeer. Het weer helpt mee, met lage, donkere wolken als aankondiging van onweer. Het huis zelf staat symbool voor verval, met paddestoelen op de stenen en een barst in de voorgevel. De titel heeft een dubbele betekenis: het letterlijke verval van het huis, maar ook de ondergang van het geslacht Usher. Roderick Usher is lichamelijk ziek, maar dat is vooral psychosomatisch. Hij is bang voor de dood. Poe zelf leed aan een angst om levend begraven te worden. De ontknoping met de geluiden en de schemerzone tussen leven en dood is angstaanjagend. Het is een prachtig voorbeeld van een gothic tale.