menu

Ma - Hugo Borst (2015)

mijn stem
3,68 (19)
19 stemmen

Nederlands
Autobiografisch

192 pagina's
Eerste druk: Lebowski, Amsterdam (Nederland)

Hugo Borst vindt 'mantelzorger' een raar woord, maar hij is het wel. Al drie jaar verzorgt hij zijn zesentachtigjarige moeder, die aan dementie lijdt. Hij schrijft over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest. Ook laat hij zien hoe de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis verloopt. Intussen worden herinneringen opgehaald aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. 'Ma' is een portret van een moeder en haar zoon.

zoeken in:

4,0
Mooi en vlot geschreven boek. Ik was wel onder de indruk van de liefde voor zijn moeder zoals beschreven in dit boek.

avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
Sommige boeken vind ik lastig om te beoordelen met een bepaalde hoeveelheid sterren.
Ma van Hugo Borst is zo'n boek want wat weegt voor mij in zijn algemeenheid het zwaarst bij het lezen van een boek? Meestal is dat een optelsom van leesplezier, inhoud, compositie en stijl. Ook vind ik van belang of het verhaal expliciet geschreven is of dat het - liever - nog iets aan mijn verbeelding overlaat.

In die zin vind ik het bijna jammer dat de hoofstukjes in Ma eerder in het AD verschenen, net zoals het vervolg op Ma. Die stukjes gaan altijd gepaard met foto's van een bevriende fotografe. De pagina ruimte die HB steeds heeft wordt daardoor beperkt ook al zijn de foto's van toegevoegde waarde.
Onder andere daarom is Ma een heel ander boek dan Hersenschimmen - J. Bernlef (1984)
Daar waar ik het meegaan in de steeds troebelere wereld van Maarten vermoeiend vond, is Ma uitermate doorzichtig geschreven. Ik hoef dus ook niet tussen, boven en onder de regels te zoeken of te begrijpen.
Dat de eerder in het AD gepubliceerde en los te lezen stukjes zijn gebundeld heeft m.i. zeer zeker een meerwaarde: het verbindt ze tot een heel proces rondom dementie. Een proces van zowel degene die het overkomt als de omgeving.
In die zin moet ik eerlijk zijn, Hersenschimmen zat veel dichter op mijn huid. Maar het was ook minder prettig.

Samengevat zou ik Ma geen literatuur met een grote L willen noemen, wel ongecompliceerd proza zonder mooischrijverij. Regelmatig veelzeggend:
Ma zit op bed. Ze kan er niet over uit. Ontzet zegt ze:' Mijn handen.' Ze staart ernaar alsof of ze niet van haar zijn. Dat doet ze vaak.
'Zo oud,' zegt ze. En: 'Lelijk.'
De transparante huid verraadt meanderende aderen en breekbare botjes. Maar ik vind ze mooi, die handen. Omdat ze van mijn moeder zijn.
Ik pak haar benige handen en zeg: 'Ze hebben geleefd, ma. Beetje respect voor je handen, hoor. Ze zijn pas jarig geweest. Ze zijn al zesentachtig jaar.'


Voor mij hoeft een boek geen kandidaat voor de Nobelprijs voor Literatuur te zijn om hoger te kunnen waarderen.
Ma is voor iedereen toegankelijk. Ma is met liefde geschreven en dan wel met een grote L.


http://www.ad.nl/dossier-manifest-hugo-borst/het-manifest-kunt-u-hier-lezen-en-ondertekenen~a0c31272/


4*

Gast
geplaatst: vandaag om 06:38 uur

geplaatst: vandaag om 06:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.