menu

Jij Zegt Het - Connie Palmen (2015)

mijn stem
3,63 (19)
19 stemmen

Nederlands
Waargebeurd

210 pagina's
Eerste druk: Prometheus, Amsterdam (Nederland)

Ted Hughes en Sylvia Plath vormen het beroemdste liefdespaar uit de moderne westerse literatuur. In ''Jij zegt het'' geeft Connie Palmen de in 1998 overleden Ted Hughes een stem. Ze laat hem terugkijken op zijn gepassioneerde huwelijk dat op 11 februari 1963 eindigt in de zelfmoord van zijn vrouw, en op zijn leven dat vanaf dat moment door deze dood wordt beheerst. In de talloze biografieën krijgt zij de status van martelares, hij die van verrader en moordenaar, beschimpt door wildvreemden en aangeklaagd door mensen die hij als vriend beschouwde.

zoeken in:
avatar van liv2
***

Volkskrant recensie: Beperkt beschikbaar in tijd

avatar van liv2
Volgens De Standaard der Letteren

***

Er blijft iets wringen. Palmen transformeert een persoon in een personage, maar baseert zich om dat personage vorm te geven op feiten uit het leven van de persoon. Dat maakt dit boek tot een zoveelste toevoeging aan de voyoristische literatuur over Plath en Hughes

De foto op de omslag is gemaakt door ondergetekende...

avatar van liv2
Ceasar schreef:
De foto op de omslag is gemaakt door ondergetekende...


Mooie foto en mooie opdracht! De cover voor een boek van Connie Palmen mogen maken is wel bijzonder, het betreft toch wel een groot publiek!

Maar een vraagje: Ik heb het boek niet gelezen, daardoor kan ik het beeld niet zo goed associëren met de plotomschrijving.
Kan jij hier iets meer over zeggen?

avatar van the Cheshire cat
2,5
Wat leuk. Mooie foto/cover! Ik heb het boek bijna uit.

avatar van the Cheshire cat
2,5
Toen ik het boek net uithad vond ik het een 4 waard, maar nu ik er een paar weken over na heb kunnen denken maak ik er toch maar een 2,5 van. Toegegeven, het proza is heel erg mooi, Palmen heeft een enorme woordenschat, de zinnen zijn knap geconstrueerd, maar dit alles kan niet verhullen dat het eigenlijk maar een voyeuristisch boek is. Waar ik meteen aan dacht was 'Toen Ik Je Zag' van Isa Hoes, ook daarin wordt het verhaal heel slim opgevoerd naar die bewuste zelfdoding. Dit creëert weliswaar meer suspense, maar het voelt een beetje goedkoop. Ik hoef het allemaal niet te weten eerlijk gezegd. Soms worden dingen ook niet duidelijk; op blz. 144 bijvoorbeeld staat dat Plath eind jaren '50 haar dichtbundel maar niet gepubliceerd krijgt en dat Hughes dan zegt tegen zijn vrouw: 'Leg die oude gedichten opzij,' zei ik 'zet je schouders onder iets nieuws.' Vervolgens staat er: Ze volgde mijn advies op, borg de oude gedichten weg in een map, stond op, ging achter de Hermes zitten, en zie, het wonder geschiedde [...] Ze schreef het ene gedicht na het andere... Waar komt die ommekeer zo ineens vandaan? Of het stukje over Anne Sexton, dat de Amerikaanse dichteres een buitenechtelijke relatie zou hebben gehad met de poëzieredacteur van een belangrijke uitgeverij. Wat voegt dit toe? Ook steeds dat 'mijn bruid'. Hou toch op!

Waar ik op gehoopt had was een soort van hommage aan de twee dichters, gelardeerd met een paar filosofische overpeinzingen, maar helaas. Ik ben er voorlopig weer even klaar mee met de boeken van Madam Sherry.


avatar van Donkerwoud
En dat ondanks onze tegenbeweging...!

avatar van devel-hunt
Wat is men op boekmeter toch altijd zuur over Connie Palmen en andere vaak grote Nederlandse schrijvers.

avatar van eRCee
De enige inhoudelijke recensie hier zou ik gezond kritisch noemen, dat is wat anders dan zuur. De beoordelingen van andere media, zoals geplaatst door liv2, lijken ook niet veel positiever.

avatar van Donkerwoud
Daarnaast is Connie Palmen niet één of andere underdog, maar iemand die veel waardering op haar werk heeft ontvangen. Wij mogen best onze mening hebben of dat dan terecht of onterecht is. Een beetje 'zuur' zo nu en dan doet niemand kwaad.

avatar van the Cheshire cat
2,5
Nou, niet helemaal zuur devel-hunt. 'De Vriendschap' bijvoorbeeld vond ik een erg goed boek. En Palmen zelf heb ik ook altijd wel interessant gevonden: scherpe, filosofische opmerkingen. Over Marilyn Monroe bijvoorbeeld heeft ze een paar wijze dingen gezegd. Maar over Hughes en Plath weet ze m.i. maar weinig te vertellen. Afgelopen woensdag zat ze nog bij Jeroen Pauw, die in het gesprek over de gedichten van Hughes begon, maar alles wat Palmen dan zegt is: 'Ja, hij schreef geweldige gedichten...' Bij Wim Brands vorig jaar was dat ook al het geval. Dat gasovenverhaal kennen we nu onderhand wel.

avatar van the Cheshire cat
2,5
Ergens in dit boek ontmoet Sylvia Plath haar alter ego Anne Sexton, die in het echt een speciale band met elkaar hadden. Maar Palmen geeft er weer zo'n dramatische wending aan, dat Plath tegen haar man Ted Hughes gezegd zou hebben dat ze Sexton in gesprekken steeds vaker betrapte op gebrek aan eruditie en dat ze haar poëzie weliswaar goed vond maar ook te licht.
Ik weet absoluut zeker dat Plath dit nooit gezegd heeft, ook niet privé. Het is iets wat Palmen zelf vindt (van de poëzie van Sexton). En dat irriteert me zo aan dit soort biografische fictie. Een hoop is er van waar, maar een hoop ook niet. Dit wilde ik even gezegd hebben.

Afijn, heb nu de eerste 126 bladzijdes gelezen van de vuistdikke Plath-biografie De Rode Komeet en ben inmiddels aanbeland bij het jaartal 1946, de eerste veertien levensjaren van Plath zitten erop en ik kan niet anders zeggen dan dat ik het een zeer indrukwekkende biografie vind.

avatar van the Cheshire cat
2,5
the Cheshire cat schreef:
Maar Palmen geeft er weer zo'n dramatische wending aan, dat Plath tegen haar man Ted Hughes gezegd zou hebben dat ze Sexton in gesprekken steeds vaker betrapte op gebrek aan eruditie en dat ze haar poëzie weliswaar goed vond maar ook te licht.

Even iets rechtzetten hier en wat nuance aanbrengen. Want hoewel Plath dit nooit over haar collega gezegd heeft, voor zover ik weet, heeft ze ooit wel het volgende over Anne Sexton gezegd: "Ze heeft heel goede dingen geschreven, en ze worden beter, maar er is ook een hoop losse rommel bij."
Uit Plaths biografie 'Red Comet' heb ik nu begrepen dat deze opmerking van Plath geen verrassing was.. gezien haar 'New Critical' neigingen, waar ze zich nog niet van had ontdaan.. Ze herkende Sextons revolutionaire talent pas op het moment dat ze haar formalistische tics probeerde af te schudden.
Later aanbad ze Sexton. In haar dagboek schreef ze, over haar dichtbundel The Colossus: 'Te geforceerd en te retorisch. Een blad uit Anne Sextons bundel zou daar goed zijn.' In 1962 kreeg ze van Sexton een exemplaar van haar dichtbundel 'All My Pretty Ones toegestuurd. In een brief aan Sexton liet ze weten: 'Het is buitengewoon vrouwelijk in de beste zin van het woord, en zo heerlijk onliterair.' Hughes heeft zelfs toegegeven dat ze zonder Robert Lowell en Anne Sexton nooit zou hebben geschreven wat ze uiteindelijk schreef.
Maar door de terloopse opmerking van Plath in dit boek en dat daar verder ook geen aandacht aan wordt besteed wekt Connie Palmen de indruk dat Plath misschien neerkeek op Sexton of zelfs jaloers op haar was, en dat is zeker niet het geval. Verschillen waren er wel natuurlijk: Plath was een academisch opgeleide dichter, Sexton een intuïtieve.
Tussen Plath en de dichteres Marianne Moore was er overigens wel wat wrijving, want Moore mocht Plath niet zo. In een brief aan de uitgever noemde ze Plaths gedichten 'bitter, frigide, uitgeblust, afkerig'. Plaths reactie daarop: 'Het spijt me dat Miss Moore de duistere kant van het leven schuwt, zodanig dat ze vindt dat er noch goede noch genietbare poëzie uit kan voortkomen. Ze schuwt, zoals ik weet, ook de seksuele kant van het leven.'
Hahaha catfight!

avatar van the Cheshire cat
2,5
the Cheshire cat schreef:

Tussen Plath en de dichteres Marianne Moore was er overigens wel wat wrijving, want Moore mocht Plath niet zo.


Haha, hier ben ik weer... Tadah!
Palmen besteedt ook zeker wel aandacht aan Marianne Moore, hoor, 2 pagina's lang maar liefst! De ik-verteller, Ted Hughes dus, vertelt dat zijn vrouw Sylvia ooit een aantal gedichten had opgestuurd naar Moore, met het verzoek om een aanbeveling voor een werkbeurs, maar haar gedichten werden enkele weken later minzaam retour gezonden.
Dan zegt, of beter gezegd denkt Hughes: "Vanaf dat moment had ik die ouwe taart gehaat en verbannen naar de derde kring van Dantes hel."
Vreselijk mens trouwens die Marianne Moore.
Kudos voor Palmen!

Gast
geplaatst: vandaag om 02:26 uur

geplaatst: vandaag om 02:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.