menu

Así Empieza lo Malo - Javier Marías (2014)

Alternatieve titel: Zo Begint het Slechte

mijn stem
4,12 (16)
16 stemmen

Spaans
Psychologisch

496 pagina's
Eerste druk: Alfaguara, Madrid (Spanje)

Welk geheim ligt er verscholen achter het ongelukkige huwelijk van Eduardo en Beatriz? Zelfs Juan de Vere, vriend en vertrouweling, kent de waarheid niet. In het bruisende Madrid van 1980 werkt hij voor de filmregisseur en zijn vrouw. Deze positie stelt hem in het staat het vreemde en onevenwichtige leven van dit echtpaar te bestuderen. Wanneer hij Beatriz’ minnaar wordt, volgen de schokkende gebeurtenissen elkaar in hoog tempo op. Jaren later beseft Juan dat we ons verleden onder ogen moeten zien, om niet in een leugen te blijven leven. Maar bovenal ontdekt hij dat onze kijk op de gebeurtenissen uit het verleden altijd gekleurd is door persoonlijke observaties; niet omdat we dat willen maar omdat we niet anders kunnen.

zoeken in:
avatar van eRCee
5,0
Juist, gewoon 500 pagina's nieuwe Marías!

avatar van liv2
5,0
Volgens De Standaard

****

'Zo begint het slechte' is geen spek voor ieders bek. De lezer moet over enig doorzettingsvermogen beschikken, mag niet terugschrikken voor de sluipwegen en omtrekkende bewegingen van Mariàs en moet bereid zijn zich te laten meevoeren door de ellenlange zinnen waarmee de schrijver de tijd naar zijn hand probeert te zetten. De auteur goochelt virtuoos met taal- en stijlregisters en geeft blijk van een solide gevoel voor humor



*****

NRC recensie



*****

Sterke plotwendingen, intrigerende zijpaden en weemoedige gedachten kenmerken dit nieuwe meesterwerk van Javier Marías.

Volkskrant
recensie

avatar van liv2
5,0
Parool

*****

Marias is geen verhalenverteller, hij is een echte schrijver. Hij probeert ons, de lezer, te bevrijden van het verhaal en ons iets werkelijks te laten ondergaan. Daar slaagt hij met glans in

avatar van liv2
5,0
Overdonderende kennismaking met de schrijver Javier Marías. Een weergaloos stylist en een schrijver met een zeer groot en empatisch doorzicht in het menselijk handelen.

Juan de Vere , 23 jarige geëduceerde protegee van Eduardo Muriel, treedt bij deze filmregisseur in dienst als manusje van alles. Door zijn aanwezigheid in dit gezin kan hij enerzijds de rare geplogenheden aldaar observeren en anderzijds zijn hunkerende goedkeuring van de heer des huizes verdienen door als zijn spion te fungeren. Het is deze Juan die op latere leeftijd dit verhaal, aan ons , lezers, vertelt. Langzaam maar zeker ontdekt hij wat er aan de basis ligt van het ongelukkige huwelijk tussen Eduardo en diens vrouw Beatriz en doet hij ontboezemingen over zijn eigen gedrag.

Javier Marías ontvouwt haarscherp zijn personages. Hun uiterlijke kenmerken, hun gedragingen, hun gedachtenwereld worden zodanig sterk beschreven dat ze echt onder je huid gaan zitten. Net zoals een schilder met enkele rake penseelstreken een portret tot leven kan toveren, zo tovert Marías met woorden. Maar dat niet alleen. Dingen die je als mens instinctief aanvoelt worden door Marías onder woorden gebracht. Maw de schrijver 'doorziet' de mens. Meermaals heb ik gedacht: Goh, dit is zo juist, hier had ik nog nooit bij stilgestaan, hoe sterk kan je iets verwoorden dat bijna niet in woorden te vatten is. Wel Marías doet dit met het grootste gemak in een wondermooie taal. De soms zeer lange zinnen zijn helemaal niet storend of geforceerd. Dit boek leest zelfs zeer vlot en de taal is echt een waar genot om te lezen.

Ook de politieke gedeeltes zijn boeiend. Marías doet een boekje open over het Franco regime. Het groot aantal Spanjaarden dat toen relaties met dit regime onderhield, zich hierdoor verrijkten maar na de oorlog toch buiten schot bleven en ook zij die van twee walletjes aten worden zwaar op de korrel genomen. Ook bekenden zoals 'die Catalaanse schilder' (Dali) kwamen met alles weg en zuiverden hun naam. Zij worden niet letterlijk bij naam genoemd maar het is wel overduidelijk. Je voelt dat Marías nog niet klaar is met dit stukje Spaanse geschiedenis. Je voelt de onderhuidse woede en schaamte bij de schrijver.

Maar het allermooiste bleef voor mij toch het werkelijk verbluffende inzicht in het menselijk denken en handelen en de manier waarop dit onder woorden wordt gebracht. Uitermate goed boek.

avatar van eRCee
5,0
Wauw liv, je maakt mijn verwachtingen nóg hoger!
Als ik de aspecten die je beschrijft overzie dan zou ik ook zeker de trilogie 'Jouw gezicht morgen' aanraden.

avatar van eRCee
5,0
'Thus bad begins and worse remains behind', het citaat van Shakespeare waar Marías de titel van zijn nieuwe roman aan ontleende. Het slechte staat in dit boek voor het dragen van een geheim, het ergste voor de gevolgen van het onthullen ervan.

Zo begint het slechte bevat eigenlijk drie belangrijke geheimen, die Marías langzamerhand uit de doeken doet door telkens een tipje van de sluier op te lichten terwijl andere delen van het mysterie juist omfloerst blijven, waarbij hij de drie geheimen ook nog eens onderling afwisselt. Zelfs nadat de onthulling heeft plaatsgevonden weet de Spanjaard de zielenroerselen van zijn personages nog verder te ontrafelen door hun eerdere uitspraken opnieuw op te voeren, woorden die dan ineens een extra dimensie en tragiek blijken te bevatten.

Het eerste en meest belangrijke geheim is de bron van de totaal verstoorde relatie tussen Eduardo Muriel en zijn vrouw Beatriz Noguera. Het tweede geheim is de handelswijze van kinderarts en familievriend Van Vechten gedurende het regime van Franco. Het derde geheim is de nachtelijke escapade van verteller Juan de Vere, hulpje van Muriel, met Beatriz.

Zo begint het slechte is een masterclass van taalvirtuositeit, suspense en psychologisch inzicht. Marías weet met zijn manier van vertellen de grenzen van de roman verder te duwen, niet alleen door de duizelingwekkende samenhang die wordt gecreëerd en die doet denken aan de beste muziekstukken van alle tijden, maar ook door individuele scènes waarin hij het bereik van literatuur zo ver weet op te rekken als ik bijna niet voor mogelijk hield.
Het belangrijkste voorbeeld van zo’n scène is de vrijpartij van Juan en Beatriz, dat wil zeggen de aanloop er naartoe, want Marías brengt datgene wat meestal wordt aangeduid als “van het ene kwam het andere” zo overtuigend onder woorden dat je je bijna betrokkene waant. Met name de inwendige stem van ik-persoon Juan tijdens deze scène (die zo’n dertig pagina’s en meerdere hoofdstukken omspant) is magistraal.

De eerste helft van de roman moest ik wel weer aan de stijl wennen, ik vond het zelfs wat stroef lezen soms, maar vanaf halverwege zat ik aan de pagina’s gekluisterd als was dit een pageturner (het verdient aanbeveling om het werk van Marías niet te traag te lezen; je moet het binnen hoogstens enkele weken doornemen om de kracht ervan te ondergaan en ook in grotere delen, dus niet telkens 20 pagina’s voor het slapen). Het boek is kleiner van schaal dan de Jouw gezicht morgen-trilogie, ook iets persoonlijker, fysieker en kan waarschijnlijk juist daardoor z’n spanning zo goed vasthouden. Er zijn enkele linkjes naar de rest van het oeuvre van de Spanjaard, maar naar het mij voorkomt minder dan meestal het geval is bij hem en Oxford ontbreekt, op een minirolletje voor Peter Wheeler na.

Zo begint het slechte krijgt van mij vijf sterren en het is alweer jaren geleden dat ik nog eens de volle mep uitdeelde. Javier Marías is het literaire genie van onze tijd.

avatar van dutch2.0
4,5
eRCee schreef:
Zo begint het slechte krijgt van mij vijf sterren en het is alweer jaren geleden dat ik nog eens de volle mep uitdeelde. Javier Marías is het literaire genie van onze tijd.

Het is wat mij betreft bijna een misdaad tegen de literatuur dat Marías nog altijd de Nobelprijs niet heeft gewonnen. Hoe goed moet een schrijver zijn om dat dan voor elkaar te krijgen?

Anyway, ik had al zin in dit boek, en dat is na de vorige berichten alleen maar sterker geworden.

avatar van Lalage
2,0
Ik kom er maar moeizaam doorheen... dit is mijn eerste Marías en het zal meteen de laatste zijn. Nog even doorzetten.

avatar van Lalage
2,0
Ik scan hele stukken, op zoek naar actie tussen de eindeloze gedachtenstroom van Juan. Na 410 bladzijden geef ik het op.

Zo begint het slechte – Javier Marías | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

avatar van liv2
5,0
Lalage schreef:
Ik scan hele stukken, op zoek naar actie tussen de eindeloze gedachtenstroom van Juan. Na 410 bladzijden geef ik het op.

Zo begint het slechte – Javier Marías | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com


Lalage, dit is je volste recht om dit te zeggen.

Jij bent een echte lezer, ik waardeer elke mening van je. Ook deze.

Ook al staat je mening recht tegenover de mijne. Je verwoordt het treffend, 'niet aan mij besteed'

En dat gevoel ken ik bij boeken. Dat 'diagonaal' lezen de 100 laatste pagina's. Lezen om er aub vanaf te zijn en een ander boek te kunnen lezen. Zweetaanvallen krijgen van ongenoegen omdat je al 2/3 van een boek gelezen hebt en denkt: " Ik ben hier klaar mee' ' en toch doorzetten. Woest bladzijden omslaan waarvan je 1 zin leest, omdat je altijd een boek wil 'uit lezen'

Ik snap je

Fijn om je beoordeling te lezen , weinig mensen nemen die moeite. X

avatar van eRCee
5,0
Wat je schrijft over het probleem tussen Beatriz en Muriel klopt trouwens niet: ze heeft hem niet bedrogen, in de gebruikelijke betekenis, maar hun hele huwelijk berust op een list van haar kant. Dat Muriel dat 'liever niet' geweten had is nogal zacht uitgedrukt: zijn levensloop is voor hem een complete leugen geworden. De onthulling zelf van Beatriz zie ik als een uitwerking van het klassieke thema van de hybris.

avatar van Lalage
2,0
eRCee Dank voor je uitleg, al snap ik er nu nog minder van

Het fascineert me altijd wel dat een boek zo verschillend ervaren kan worden. Daarom vind ik het ook zo boeiend om op een site als deze of met leesclubs leeservaringen uit te wisselen. Het geeft altijd weer meer inzicht. Daarom doe ik ook mee met de bespreking van dit boek op twitter op zondagavond 5 juni. Het zou leuk zijn als er nog meer mensen aanhaken. Dus als je op twitter zit en dit boek hebt gelezen, praat dan mee tussen 20 en 22 uur via #leestweeps.

avatar van liv2
5,0
Lalage schreef:
eRCee Dank voor je uitleg, al snap ik er nu nog minder van

Het fascineert me altijd wel dat een boek zo verschillend ervaren kan worden. Daarom vind ik het ook zo boeiend om op een site als deze of met leesclubs leeservaringen uit te wisselen. Het geeft altijd weer meer inzicht. Daarom doe ik ook mee met de bespreking van dit boek op twitter op zondagavond 5 juni. Het zou leuk zijn als er nog meer mensen aanhaken. Dus als je op twitter zit en dit boek hebt gelezen, praat dan mee tussen 20 en 22 uur via #leestweeps.


Hoe is dat verlopen?

avatar van Lalage
2,0
liv2 schreef:
Hoe is dat verlopen?

Dat was wel interessant, want er was ook iemand bij die het boek helemaal geweldig vond. Ik vind dat het altijd wel goed wordt voorbereid.
Maar ik ga toch niet meer van Marías lezen

Komende zaterdag tijdens Bookstoreday voor slechts 15 euro een nieuw exemplaar te bemachtigen: http://bookstoreday.nl/specials.php

avatar van Donkerwoud
nummer2 schreef:
Komende zaterdag tijdens Bookstoreday voor slechts 15 euro een nieuw exemplaar te bemachtigen: http://bookstoreday.nl/specials.php


Nou moet ik mijn pa nog een verjaardagscadeau geven...!?

avatar van psyche
5,0
psyche (crew)
Marías beklijft

Wat een kennismaking met Javier Marías! Noodgedwongen moest ik de tijd nemen om de ruim 500 pagina’s van “Zo begint het slechte" te lezen.
Zoals eRCee eerder aangaf staat de titel voor het dragen van een geheim. Wat zal gebeuren als het geheim onthuld wordt? Deze roman van Javier Mariás herbergt meerdere geheimen. Onder andere: wat ligt verscholen binnen het ongelukkige huwelijk van Eduardo Muriel en Beatriz Noguera? Juan de Vere, ooit vriend en vertrouweling van het echtpaar, kijkt hier vele jaren nadat hij bij Euardo Muriel in dienst kwam op terug.

Hiernaast rijst onder meer de vraag: wat gebeurde er tijdens en na het regime van Franco? Aanvankelijk was ik verbijsterd toen ik in het begin van dit boek bij mezelf te rade ging. Waarom weet ik daar zo weinig van af? Over de bevolking van een land waar ik al heel lang kom, voor het eerst in 1969, samen met mijn ouders en broers. Franco overleed in 1975.
“Zo begint het slechte” maakt duidelijk hoe dit kan; destijds werd een amnestiewet afgekondigd, zelfs de allervuilste was zou niet worden buiten gehangen. Niet alleen zouden er geen juridische consequenties zijn voor welke misdaad dan ook; het was ongepast hier publiekelijk over te praten. Bovendien wilden zij die hadden verloren de wreedheden liever niet herinneren, daders hielden liever hun mond over hun duistere praktijken. Toch laten deze geheimen zich niet helemaal onder het vloerkleed vegen. Ze leven ondergronds voort.

Geheimen dus. Javier Marías schrijft erover in een opmerkelijke stijl. Van meet af aan gebeurt er ogenschijnlijk niets of weinig, ik bedoel hier wat betreft feitelijke handelingen. Bijvoorbeeld Eduardo die pagina's achtereen op de vloer ligt aan de voeten van Juan met zijn pen in de aanslag. Tegelijkertijd gebeurt er heel veel in het hoofd van Juan. Ik vaar mee met de haast eindeloze gedachtestromen van de verteller. Enerzijds weet ik dat een mens zo’n veertig- tot zestigduizend gedachten per dag heeft, veelal onbewust, het ene idee gaat over in het andere; aan de andere kant ben ik verwonderd dat een mens, dat Marías, zo kan uitschrijven, zo vloeiend nog wel. Inderdaad, zoals eveneens door eRCee geschreven is het aanbevolen wat langere stukken aaneen te lezen, dat komt de samenhang ten goede. Hierdoor kon ik ook makkelijk de draad weer oppakken zodra ik na een langere periode weer tijd had om te lezen. Kortom: Marías beklijft.

Toegegeven, een paar keer dacht ik, nu spint Marías het wel erg uit. Zo, dat ik eventjes gedubd heb over 4,5* of 5*. Maar toen las ik zo’n 30 pagina’s waar erotiek rustig aan tussen de regels tot bloei kwam, naar niet mis te verstaan, tot onderhuids aan toe. Zonder dat het ergens platvloers wordt. Goed erotisch schrijven vind ik een aparte tak van sport, die tak verstaat Marías eveneens.
Mijn twijfel over 4,5* of 5* werd helemaal weggenomen door het laatste gedeelte van het boek; ja, wat kan het wel of niet onthullen van een geheim teweeg brengen...
Zeer toepasselijke laatste woorden.

Natuurlijk 5*

avatar van eRCee
5,0
Ha, ik ben dus niet de enige die die scene (je weet wel, die) geweldig vind, zoals liv suggereerde. ? De andere passage die er voor mij bovenuit steekt, in de zin dat dit over 50 jaar verplichte stof is voor studenten letterkunde, is het gesprek tussen Muriel en Beatriz 's nachts op de gang, opgevangen door Juan. Weergaloos opgetekend, wat een spanning.

avatar van Donkerwoud
En nog steeds niks van die man gelezen...

avatar van psyche
5,0
psyche (crew)
eRCee schreef:
Ha, ik ben dus niet de enige die die scene (je weet wel, die) geweldig vind, zoals liv suggereerde. ?

Ik zie niet waar liv2 dat gesuggereerd heeft ... hoe dan ook geweldig inderdaad.


De andere passage die er voor mij bovenuit steekt, in de zin dat dit over 50 jaar verplichte stof is voor studenten letterkunde, is het gesprek tussen Muriel en Beatriz 's nachts op de gang, opgevangen door Juan. Weergaloos opgetekend, wat een spanning.


Zeker weten, alsof je gehurkt naast Juan zit ...

avatar van psyche
5,0
psyche (crew)
Donkerwoud schreef:
En nog steeds niks van die man gelezen...


Gewoon dóen ?

avatar van Donkerwoud
Om eRCee te sarren ga ik eerst maar aan Knausgard!

avatar van liv2
5,0
Ik heb idd geen enkele scene gesuggereerd ? en wat Donkerwoud betreft 'als je daar dan niet alle boeken van gaat lezen want dan kunnen we nog lang wachten op jouw mening ?

avatar van eRCee
5,0
De suggestie werd gedaan in een prive-bericht. De bewijzen zijn in mijn bezit.

Wat Donkerwoud betreft: het is vooral jezelf sarren. Misschien hou je daarvan?

...stilte...
Na het lezen van De Verliefden ben ik in één moeite doorgegaan met Zo Begint Het Slechte.
Ik vond beide romans vergelijkbaar en er komen zelf enkele van dezelfde figuren in voor. Ook speelt de film weer een belangrijke rol. Het is alleen zo dat het boek absoluut niet te verfilmen is, want de roman is wederom voor een groot deel gevuld met de gedachten en overwegingen van aan twijfel onderhevige personen.
Toch is het een erg spannend boek en er gebeurt genoeg om de aandacht niet te laten verslappen.
Ik heb er van genoten, maar Marías zal toch niet tot mijn favoriete schrijvers gaan behoren. Ik geef de voorkeur aan generatiegenoten zoals Patrick Modiano en John Banville.
De reden is dat de handelingen zich overwegend binnenskamers afspelen. Na zo'n 175 bladzijden gaat de hoofdpersoon eindelijk eens een keertje naar buiten en bezoekt een park. Hij klimt zelf in een boom, maar dat doet hij alleen om iets te bespieden...dat binnen plaatsvindt.

avatar van Geerard
Hierboven zijn al veel mooie woorden gewijd aan dit boek. En toegegeven: na de eerste 100 pagina's dacht ik daar alleen nog maar meer van hetzelfde aan toe te gaan voegen. Helaas heb ik het boek na de 300ste pagina terzijde gelegd. De scherpe observaties, het psychologische inzicht, de lange uitweidingen: ik vond ze vaak zeer goed uitgevoerd. Bij elke leesbeurt moest ik er even een paar bladzijden inkomen, maar eenmaal zover verslond ik steevast pagina na pagina na pagina. En toch: toen ik over de helft bij mezelf te rade ging hoeveel plezier ik aan dit boek had, was het weinig. Of in ieder geval te weinig.

Mijn grootste kritiekpunt? De algehele benadering van het plot. Geheimen, afluisteren, bespieden, vreemdgaan, platte uitingen; alsof ik een huis-tuin en keukenroman aan het lezen was op het hoogste literaire niveau. Ik vind het te makkelijk om deze middelen in te zetten voor het creëren van spanning en het oproepen van verontwaardiging of sympathie. Natuurlijk is deze roman veel meer, maar het was genoeg om mijn interesse te minimaliseren. Ook de terugblikkende vertelstijl droeg daar substantieel aan bij.

Wel een beetje jammer hoor, daar ik zoveel mooie dingen van iedereen over dit boek lees. Het heeft me daarnaast ook aan het twijfelen gebracht om aan de befaamde trilogie te beginnen, terwijl die alleen maar nog hoger aangeschreven staat.

avatar van psyche
5,0
psyche (crew)
Geerard schreef:

Het heeft me daarnaast ook aan het twijfelen gebracht om aan de befaamde trilogie te beginnen, terwijl die alleen maar nog hoger aangeschreven staat.


Persoonlijk vind ik de boeken van Marías zeker van waarde èn hard werken.
Ik heb vorig jaar twee delen van de trilogie kort na elkaar in Spanje gelezen. Waarschijnlijk ga ik dit jaar twee keer die kant op en wil dan het laatste deel lezen, als afsluiting van een leesproject van vorig jaar.
M.i. geen boeken (lees beter de afzonderlijke delen qua letterlijk gewicht) voor aan het strand of in het vliegtuig. Wel een aanrader als je méer wilt weten over de geschiedenis van Spanje en vele Spanjaarden ...

3,5
Ik houd gemengde gevoelens over aan het lezen van Zo begint het slechte. Ik vond de eerste 200 pagina's lastig door te komen, maar daarna wist het verhaal me opeens te grijpen. Toch las ik vooral door vanwege de 'onthullingen' van de geheimen, en niet zozeer omdat het verhaal me op het niveau van de zin of de alinea zo enorm raakte. Hoewel er inderdaad een aantal prachtige passages in het boek staan, zoals de scene tussen Juan en Beatriz. (Vreemd trouwens dat dit op de achterflap al verklapt wordt.)

avatar van mjk87
Ik heb dit boek na een bladzijde of 70 weggelegd en onthoud me dan ook van stemmen (dus kameraad eRCee kan weer gerust ademhalen).

Dit boek trok me simpelweg niet. De personages boeiden nergens, die lange zinnen leken vooral geschreven om ze maar lekker lang te laten zijn en echt bijzonder vond ik dat nergens en er zat echt niets in waarvan ik dacht: zo. Uit de reviews en verhandelingen over dit boek kreeg ik het idee dat de rest van het boek vooral rond de personages en hun intermenselijke relaties zou draaien en zolang zij me niet boeien doen hun zielenroerselen en handelingen dat ook niet. Ik had geen zin om nog 500 dichtbedrukte pagina's hiervan te lezen.

Allicht was het mijn stemming en moet ik over een jaar of twee nogmaals dit proberen. Maar ook een ander werk dat ik ooit las van Marías beviel me nauwelijks. Dus ik denk dat ik het erbij laat.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:24 uur

geplaatst: vandaag om 10:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.