menu

De Thigmofiel: Het Verlangen naar Geborgenheid - Midas Dekkers (2015)

mijn stem
3,50 (7)
7 stemmen

Nederlands
Ideeƫnliteratuur / Natuur

92 pagina's
Eerste druk: Atlas/Contact, Amsterdam (Nederland)

Het is de plezierige tegenhanger van claustrofobie: thigmofilie, de liefde voor de kleine ruimte, het verlangen naar geborgenheid, grond onder je voeten, het gevoel dat wegkruipen de beste oplossing is. De kat doet het wanneer hij in zijn kartonnen doos gaat zitten, de kakkerlak die wegschiet tussen spleten in het hout, en de mens, wanneer hij in foetushouding onder zijn dekbed gaat liggen of zich terugtrekt op de wc. Midas Dekkers heeft begrip voor die kat, die kakkerlak, die mens. In een tochtige wereld vol licht, lucht en kale vlaktes, is het goed om je veilig te voelen. Dekkers schrijft en filosofeert over het tastbare geluk op de vierkante meter.

zoeken in:
avatar van liv2
****

Fris en vrolijk voert Midas Dekkers de lezer van holenmens naar hemelbed, van schildpad naar schuilkelder.

Volkskrant tecensie


avatar van the Cheshire cat
4,0
Uit de kast komen, voor heel wat mensen kan het voelen als een bevrijding. Voor een thigmofiel niet, die zit liever ín de kast. Het heeft ook geen enkele zin om als thigmofiel uit de kast te komen; we zijn het immers allemaal. Van de wieg tot aan het graf.

Alweer een heerlijk boek van Midas Dekkers met dit keer het absurde thema thigmofilie: de plezierige tegenhanger van claustrofobie (Thigmos is 'tast' en filie is 'houden van'; Dekkers voegde deze twee samen). Het verbaasde me hoe dikwijls deze geaardheid een rol speelt in ons dagelijkse leven: in bed, onder de douche, op het toilet... De kat in zijn kartonnen doos, de vleermuis die zich opvouwt in zijn eigen vleugels... Zowel mens als dier koestert dus een diep verlangen naar een beschutte, veilige plek.

Zo af en toe een verwijzing naar een literair werk als 'Die Verwandlung' van Kafka of die schitterende thigmofiele beginregels van Bukowski's Ham on Rye/Kind onder Kannibalen: Het eerste wat ik me herinner is dat ik ergens onder zat. Het was een tafel, ik zag een tafelpoot, ik zag de benen van de mensen en een stuk van het afhangende tafelkleed. Het was donker daar beneden, ik vond het fijn om er te zitten. Het moet in Duitsland zijn geweest. Het was 1922. Ik vond het fijn onder de tafel.

Maar kritiek heeft Dekkers ook, op huidige architecten die menen dat iets pas modern oogt als er maar genoeg glas in zit. Hun doorzichtige ontwerpen geven ons het gevoel dat wij niet in huizen wonen maar in levensgrote terrariums. Er zijn mensen die al dat glas en zonlicht fijn vinden. Ik niet, ik vind er niks aan.

Erg mooie beeldspraak ergens aan het einde van het boek, over het instappen in treinen en reizigers die allemaal tegelijk naar binnen willen, iets wat altijd een beetje ongemakkelijk voelt vind ik en er van een afstandje nogal idioot uitziet: Treinen zijn te groot om door dieren als een mededier beschouwd te worden. Alleen mensen vergissen zich in dit geval. Ik ken althans een typisch menselijk gedrag dat op geen enkele andere wijze is te verklaren: het binnenkomstmeelopen. Het is op elk station te zien. Zodra de trein het begin van het perron heeft bereikt beginnen de reizigers, ook al hebben ze hun positie op het perron allang ingenomen, een eindje in de rijrichting met de trein mee te lopen. Ook al weten ze uit ervaring dat hij altijd op dezelfde plaats tot stilstand komt, toch vergezellen ze hem het laatste stuk. Net wolven voordat ze een grote prooi van opzij bespringen. Een rituele rest van jachtdrift? Dat zou bevestigd worden door het gedrag dat erop volgt, wanneer de reizigers zich als hongerige roofdieren rondom de deuropeningen verdringen.

Lees dit boek! Het liefst onder een dekbed, met een zaklantaarn of iets dergelijks.

avatar van psyche
psyche (crew)

Lees dit boek! Het liefst onder een dekbed, met een zaklantaarn of iets dergelijks.




Mooi geschreven. Wat ben je ...


the Cheshire cat schreef:
Uit de kast komen, voor heel wat mensen kan het voelen als een bevrijding. Voor een thigmofiel niet, die zit liever ín de kast. Het heeft ook geen enkele zin om als thigmofiel uit de kast te komen; we zijn het immers allemaal. Van de wieg tot aan het graf.


als je van allebei houdt ...


Maar kritiek heeft Dekkers ook, op huidige architecten die menen dat iets pas modern oogt als er maar genoeg glas in zit. Hun doorzichtige ontwerpen geven ons het gevoel dat wij niet in huizen wonen maar in levensgrote terrariums. Er zijn mensen die al dat glas en zonlicht fijn vinden. Ik niet, ik vind er niks aan.


Zwervend over een liefst door andere mensen verlaten heide, vlakbij een regelmatig logeer- / vakantieadres met heel grote alle soorten licht doorlatende ramen, waar ik bomen, planten, dieren kan zien, tot aan veldmuizen en torren toe. Zo lang mogelijk, tot het donker wordt en alles aan mijn ogen wordt onttrokken. Dan gaan die gordijnen dicht anders zit ik tussen de bomen inderdaad in een terrarium.

avatar van the Cheshire cat
4,0
psyche schreef:

Wat ben je ...

als je van allebei houdt ...

Nu wordt het wel heel erg ingewikkeld..

Zwervend over een liefst door andere mensen verlaten heide, vlakbij een regelmatig logeer- / vakantieadres met heel grote alle soorten licht doorlatende ramen, waar ik bomen, planten, dieren kan zien, tot aan veldmuizen en torren toe. Zo lang mogelijk, tot het donker wordt en alles aan mijn ogen wordt onttrokken. Dan gaan die gordijnen dicht anders zit ik tussen de bomen inderdaad in een terrarium.
Lijkt me prachtig daar, maar hier in Tilburg hebben wij niet van die mooie uitzichten..

avatar van psyche
psyche (crew)
the Cheshire cat schreef:
Lijkt me prachtig daar, maar hier in Tilburg hebben wij niet van die mooie uitzichten..


Ik ben er alleen periodiek in weekenden en korte vakanties. Ik woon in het Westland, vlakbij de kust

avatar van the Cheshire cat
4,0
psyche schreef:
Ik ben er alleen periodiek in weekenden en korte vakanties.

De Veluwe toch? Ik ben vandaag in Zutphen geweest. Een mooi stadje, maar niet zo mooi als Deventer.

avatar van psyche
psyche (crew)
Ja, bij Beekbergen en Loenen.

avatar van Wandelaar
3,5
Fijn boekje over poezen en mensen. En nog wat beestjes meer.
"Mensen zijn net poezen. Binnen is voor een poes waar hij wil zijn als hij zich buiten bevindt. Eenmaal binnen wil hij naar buiten. De cruciale drijfveer is de deur. Poezen begrijpen niets van deuren. Waarom zou je buiten en binnen van elkaar scheiden? Voor straf moeten wij de deuren steeds voor ze openmaken. Dan verandert de thigmofiel als bij toverslag in de claustrofoob, de claustro in de thigmo. Je bent wie je je voelt."
Zoals altijd maakt Dekkers er ook hier een prachtig taalspelletje van. Het is een boekje over het stiekeme genieten in kleine hoekjes. In een wiegje, een ouderwetse telefooncel en nog zoiets intiems: de ijzeren long. De voorbeelden uit de dierenwereld die Midas Dekkers aanreikt zeggen me meer dan de menselijke equivalenten van klein en beschut. Vrouwen die te krappe schoenen dragen - een geheim genot? Kom op zeg! Amusant is het boekje en aangenaam leesvoer en na amper 117 bladzijden met veel plaatjes geeft de schrijver er dan ook maar de brui aan. Niet zijn beste werk, wel mooi uitgegeven.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:52 uur

geplaatst: vandaag om 16:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.