The Fall of Hyperion - Dan Simmons (1990)
Alternatieve titels: De Ondergang van Hyperion | Hyperion #2
mijn stem
32 stemmen
Engels
Sciencefiction
517 pagina's
Eerste druk: Doubleday,
New York (Verenigde Staten)
De pelgrims uit Hyperion hebben het Dal van de Tijdtombes bereikt. Ze zijn nog steeds op zoek naar de Shrike, het mysterieuze wezen dat dood en verderf zaait, maar dat door sommigen als een godheid wordt aanbeden. Nu zal ieder van hen de Shrike ontmoeten, maar heel anders dan hij of zij had verwacht...
0
geplaatst: 30 mei 2012, 12:20 uur
Samen met Hyperion is dit wat mij betreft één van de sterkste SF verhalen ooit geschreven. Beklijvend, spannend, gelaagd, filosofisch, innovatief, meeslepend...
2
geplaatst: 20 augustus 2013, 10:07 uur
Niet slecht, maar opnieuw wat mankementen.
We zitten net als in deel één met een artificiële vertelconstructie: de nieuwe Keats-hybride die Gladstone moet berichten over zijn dromen over de pelgrims bij de tijdtombes - maw op tijd en stond moet hij een dutje kunnen doen en switchen we naar Hyperion. Dat hij droomt over Lamia tot daar aan toe, maar dat dit ook gebeurd bij de andere pelgrims waarbij zij niet in de buurt is, is erg onlogisch.
Daarnaast mist dit boek een duidelijk hoofdpersonage. Gladstone komt vanaf het begin heel hard op de voorgrond, of is het toch de nieuwe hybride die het hoofdpersonage is? Of dan toch de consul, zoals aan het begin van het eerste deel wordt gesuggereerd? Je mist toch een zekere mate van identificatie.
Bijkomend moeten de 7 pelgrims aan bod komen, en dit is van het goede teveel: een aantal ervan blijken uiteindelijk helemaal geen nut te hebben voor het verhaal Silenius op kop, die hangt gewoon het hele boek aan de boom van de shrike; ook Sol is een mak personage met als enige nut zijn dochter af te geven, en wat is het nut van het Masteen?
Het boek komt goed op gang maar verzandt dan al snel in een reeks overbodige passages (bijna alles wat er op Hyperion gebeurd), pas tegen het einde wordt het terug leuk. Het grote verhaal is wel origineel en kan zeker boeien, alleen opnieuw hopeloos artificieel: dat er twee hogere intelligenties bestaan is een mooi idee, maar dat gedoe waar de 'empathie' is afgesplitst is van de 'menselijke intelligentie' is echt wel bij de haren gesleurd. Niettemin is de uitwerking van de (machtsverhoudingen tussen de) technokern, ousters en de hegemonie knap bedacht, net zoals het gegeven van de shrike en de tombes.
Net zoals het eerste deel zijn er dus voldoende originele en goede ideeën, maar worden ze niet allemaal in goede banen geleid.
We zitten net als in deel één met een artificiële vertelconstructie: de nieuwe Keats-hybride die Gladstone moet berichten over zijn dromen over de pelgrims bij de tijdtombes - maw op tijd en stond moet hij een dutje kunnen doen en switchen we naar Hyperion. Dat hij droomt over Lamia tot daar aan toe, maar dat dit ook gebeurd bij de andere pelgrims waarbij zij niet in de buurt is, is erg onlogisch.
Daarnaast mist dit boek een duidelijk hoofdpersonage. Gladstone komt vanaf het begin heel hard op de voorgrond, of is het toch de nieuwe hybride die het hoofdpersonage is? Of dan toch de consul, zoals aan het begin van het eerste deel wordt gesuggereerd? Je mist toch een zekere mate van identificatie.
Bijkomend moeten de 7 pelgrims aan bod komen, en dit is van het goede teveel: een aantal ervan blijken uiteindelijk helemaal geen nut te hebben voor het verhaal Silenius op kop, die hangt gewoon het hele boek aan de boom van de shrike; ook Sol is een mak personage met als enige nut zijn dochter af te geven, en wat is het nut van het Masteen?
Het boek komt goed op gang maar verzandt dan al snel in een reeks overbodige passages (bijna alles wat er op Hyperion gebeurd), pas tegen het einde wordt het terug leuk. Het grote verhaal is wel origineel en kan zeker boeien, alleen opnieuw hopeloos artificieel: dat er twee hogere intelligenties bestaan is een mooi idee, maar dat gedoe waar de 'empathie' is afgesplitst is van de 'menselijke intelligentie' is echt wel bij de haren gesleurd. Niettemin is de uitwerking van de (machtsverhoudingen tussen de) technokern, ousters en de hegemonie knap bedacht, net zoals het gegeven van de shrike en de tombes.
Net zoals het eerste deel zijn er dus voldoende originele en goede ideeën, maar worden ze niet allemaal in goede banen geleid.
1
geplaatst: 17 juni, 17:23 uur
Wat een gaaf boek! Het tweede deel in de Hyperion reeks en nog een tikkeltje beter dan het eerste wat mij betreft. Werd gelijk weer in het verhaal gezogen en in sneltreinvaart uitgelezen. Ben het verder volkomen met Rafke_Pafke eens. En natuurlijk zijn er wel wat mankementen, maar heb me daar persoonlijk helemaal niet aan gestoord. Daar heb ik wel eens boeken gelezen die echt kant noch wal raakten en vol met plotgaten en onwerkelijkheden zaten 
* denotes required fields.
* denotes required fields.