menu

Mevrouw Verona Daalt de Heuvel Af - Dimitri Verhulst (2006)

mijn stem
3,64 (86)
86 stemmen

Nederlands
Sociaal

112 pagina's
Eerste druk: Contact, Amsterdam (Nederland)

Als jonge geliefden betrekken mevrouw Verona en meneer Pottenbakker een schattig huis op een van de drie heuvels in het afgelegen dorp Oucwègne. Meneer Pottenbakker is een zware roker, wordt als gevolg daarvan op jonge leeftijd ongeneeslijk ziek en besluit om de natuur zelf een handje te helpen. Mevrouw Verona treurt op geheel eigen wijze om haar veel te vroeg gestorven man. Als zij de respectabele leeftijd van 82 bereikt, voelt ze dat haar tijd gekomen is. In de wetenschap dat ze nooit meer omhoog zal klimmen, daalt ze nog eenmaal de heuvel af. Zittend in het dal, aan de rivier, met aan haar voeten een trouwe hond, overdenkt ze haar leven in het dorp. Ze denkt terug aan bijzondere dorpsbewoners, van de enige dokter tot de gestoorde kruidenier, de gierige dorpsgek en de jonge mannen die haar probeerden te verleiden toen ze weduwe werd. De anekdotes worden levendig opgetekend. Het is alsof de tijd heeft stilgestaan in Oucwègne. De historische elementen vormen de charme van dit boek. De gedachten van mevrouw Verona leiden uiteindelijk allemaal terug naar de gelukzalige momenten met haar grote liefde.

zoeken in:
avatar van Martin Van K
3,0
Niet slecht, maar duidelijk een stuk minder dan 'de Helaasheid der dingen'. Al kan het zijn dat ik met te hoge verwachtingen zat na zijn vorige boek. Bij momenten weet Verhulst mij zeker te raken, maar er zaten ook saaiere hoofdstukken tussen. 3*

4,5
Voor mij was het net omgekeerd:
Na het lezen van "Mevrouw Verona daalt de heuvel af" verwachtte ik heel veel van "De helaasheid der dingen".

avatar van ANDREO
4,5
Mevrouw Verona daalt de heuvel af, is een ander boek dan we van deze schrijver gewoon zijn...Maar het is wel heel intens, met af en toe wat wrange humor!

avatar van cortez
4,5
ANDREO schreef:
Mevrouw Verona daalt de heuvel af, is een ander boek dan we van deze schrijver gewoon zijn...Maar het is wel heel intens, met af en toe wat wrange humor!


In welke zin is het anders dan, bv. De Helaasheid der Dingen?
Zou het misschien ook eens lezen, vandaar.

4,0
Minder dan de Helaasheid der Dingen, maar het is ook een heel ander verhaal, wel heel origineel. Ook weer mooi geschreven, er hangt een poëtisch sfeertje in het boek.

avatar van Dexter
4,0
Weer een erg leuk boekje van Verhulst. Het kan bij lange na niet tippen aan De Helaasheid der Dingen wat mij betreft, maar toch weet hij hier weer veel schoons neer te pennen. Vaak lijkt het vluchtig, 'hip' en modern geschreven, maar niets is minder waar: prachtig woordgebruik in vlot lopende zinnen (vooral de eerst ziiiiiiin van hoofdstuk IX is een pareltje), heerlijke beschrijvingen met het gebruik van vele Vlaamse woorden die mij als Nederlander exotisch in de oren klinken. Humor en dodelijke ernst wisselen elkaar in moordend tempo af, vermengen met elkaar tot een mix die typisch Verhulst is.
Een ander kenmerk waardoor Verhulst wat mij betreft tot de elite der Nederlandse literatuur behoort is de tijdloosheid waarin zijn verhalen zich afspelen. Hij haakt amper in op de actualiteit en wanneer hij dat doet gebeurt dat op zo'n manier dat het net zo goed in de 12e eeuw als in de 21e eeuw kan plaatsvinden. Dit heb ik voorheen eigenlijk alleen nog maar meegemaakt bij Márquez.
Ondanks dit alles is dit geen perfecte novelle: wat De Helaasheid, hoewel onvergelijkbaar, zo indringend maakt, is de betrokkenheid van de schrijver zelf. Verhulst lijkt in dat boek veel meer emotie, de harde werkelijkheid, te tonen. 'Mevrouw Verona' is in dat opzicht veel statischer, gestyleerder, 'gemaakter' wil ik bijna zeggen. Maar ik denk dat Verhulst dat zelf ook wel in heeft gezien, en de lezer zelfs een beetje op een verkeerd been heeft willen zetten: hoe geweldig is het dan ook als hij hoofdstuk XII dan begint met: Iedereen zou zich herinneren dat het plaatsvond in het jaar dat er een koe burgemeester van Oucqègne werd. Een koe, jawel, om preciezer te zijn: een Blonde d'Aquitaine...

4,0
Prachtig boekje weer met wederom een fantastische stijl. Het verhaal is surrealistischer dan De Helaasheid der dingen, veel poëtischer. Er werden mij iets teveel onbekende woorden gebruikt om er met volle teugen van te kunnen genieten, maar al met al is dit gewoon een ijzersterk boek. Dikke vier sterren.

avatar van cortez
4,5
Dit vind ik zeker net zo goed als De Helaasheid ... Hoewel het, zoals hierboven vermeld, inderdaad helemaal anders is. Hoe simpel hij dingen beschrijft, met prachtige zinnen, verbaast me telkens weer. En opnieuw weet hij er een spontane humor in te verwerken, ofschoon het eigenlijk een vrij tagisch boekje is (net zoals in de Helaasheid... of Problemski...). Zoals Dexter reeds aankaartte, had ook ik tijdens het lezen, een gevoel van tijdloosheid. En waar Marquez dan uitgesproken Zuid-Amerikaans aandoet, ademt dit boek een pure Vlaamse sfeer. Prachtig!

4,5
Literatuur met hoofdletter L.
Wat een mooi verhaal en prachtige zinnen !
Pak het nog regelmatig om er zo maar ergens in te duiken en te genieten. Verhulst is een hele grote !

P

avatar van Rio Negro
3,5
Prachtig geschreven. Bijna elke zin is weer een poëtisch hoogstandje op zichzelf. Helaas kon het verhaal zelf mij niet helemaal pakken.

Al met al is dit boekje zeker aan te bevelen.

"Mevrouw Verona daalt de heuvel af" heb ik met plezier gelezen!
Het boek gaf mij een verwarmend gevoel door de poëtische kant ervan. Een boek waar je toch een tijdje zoet mee bent.

Een aanrader voor de grondige lezer..

4,0
Een ontroerende, beeldende en ook humoristische roman. Dat laatste kom ik in boeken weinig tegen. Als ik het teenkom kan de schrijver niet vaak de mist in gaan. Het mooie van dit boek is dat het ook nog echte literatuur is, dat terwijl literatuur en humor twee begrippen zijn die niet goed samengaan ( kijk maar naar Brusselmans).
In een subversieve, abstracte stijl, creëert Verhulst ene heel andere structuur, die ik niet gewend was. De herinneringen vormen het verhaal zonder dat er teveel nadruk op ligt.
Het is poëtisch proza, dat zoveel mooie zinnen bevat dat het een tijdloze roman wordt die je eigenlijk altijd zal moeten herlezen.

4,5
Inderdaad prachtig geschreven. In tegenstelling tot de algemene mening vind ik dit zelfs beter dan "De Helaasheid der Dingen".

"Mevrouw Verona daalt de heuvel af" had voor mij nog wel wat uitgebreid mogen worden, met zoveel plezier heb ik het gelezen. Echt schitterend.

avatar van H€yoka
2,5
Toen ik onlangs stelde dat Dimitri Verhulst met de Helaasheid der Dingen zijn verhaal wel verteld had en het daarmee allemaal wel gebeurd was voor deze schrijver, werd Mevrouw Verona me meteen aangeraden. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen, het boek zou me moeten laten inzien dat deze uitvoerige stijl het ook goed doet wanneer het niet afgezet wordt tegen de platvloersheid van zijn familie.

Toen ik het boek kon ophalen, baarde diens omvang me al wat zorgen. Doorgaans gaan kort(e) verhalen moeilijk naar binnen. Ik heb wat tijd nodig om me in een verhaal te nestelen, om de karakters te zien. Tot mijn grote verbazing zegt de auteur dit zelf aan het einde:
We zijn op deze bladzijden te slordig omgesprongen met de karaktertekening van Mevrouw Verona als hier meteen gedacht wordt dat zij het sarcasme niet naar waarde wist te schatten.

Dus je weet dat je het niet goed doet en door het te benoemen, wil je het uit de wereld helpen? Sommigen zullen het wel geniaal vinden, ik vind het een blijk van luiheid.

Vervolgens valt uiteraard het taalgebruik op. Ellenlange zinnen, sommige inderdaad met een poëtische inslag, woorden die je (nog) niet kent, het doet me aan Brouwers denken. Maar dan wel een B versie, vrees ik. Dimitri Verhulst geeft me opnieuw het gevoel te willen tonen wat hij allemaal wel kan, niet omdat het verhaal het nodig heeft, maar omdat hij (uit onzekerheid?) alle registers wil opentrekken en de lezer verbluffen met taal, weliswaar omwille van de taal. Schrijf dan een dichtbundel, denk ik dan.

Het verhaal kabbelt wat verder en dat is op zich niet erg. Het is een levensbeschouwelijk werk, geen whodunit, dus de kogels hoeven je niet om de oren te vliegen. Tegelijkertijd zou het verlangen van de mannen naar de weduwe Verona verder uitwerken, dit verhaal naar mijn mening ten goede gekomen zijn.

Je merkt dat ik geen fan was en het nu nog niet ben. Dat is maar een persoonlijke mening, maar ik probeer het waarom graag te begrijpen. Als je mij een levensbeschouwelijk kortverhaal vraagt, dan antwoord ik met Kaas. Geschreven door taalvirtuoos Willem Elsschot, meester van de eenvoud, waar elk woord staat waar het hoort te staan en geen enkel woord teveel. Mevrouw Verona bedient zich daarentegen van te veel woorden, waarvan er een aantal niet op hun plaats staan (schapen likken wat ze hadden geoond, anyone?) en is bijgevolg geen kaa... spek voor mijn bek.

avatar van Robsessie
2,5
Mooi geschreven, maar wel een tikkie saai.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:25 uur

geplaatst: vandaag om 08:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.