menu

City on Fire - Garth Risk Hallberg (2015)

Alternatieve titel: Stad in Brand

mijn stem
3,00 (8)
8 stemmen

Engels
Sociaal

1088 pagina's
Eerste druk: Knopf, New York (Verenigde Staten)

Oudejaarsavond 1976, vlak voor middernacht. New York staat op scherp. Te midden van het vuurwerkspektakel klinkt vanuit Central Park een pistoolschot. En dan nog een. De zoektocht naar de dader brengt een aantal onvergetelijke personages bij elkaar, uit allerlei uithoeken van de stad: Regan en William Hamilton-Sweeney, de gebrouilleerde erfgenamen van een van de grootste fortuinen van de stad; Keith en Mercer, de mannen die hen, in voor- en tegenspoed, liefhebben; Charlie en Samantha, twee tieners uit de voorsteden, aangetrokken door de New Yorkse punkscene; een obsessieve journalist; diens idealistische buurvrouw en de rechercheur die probeert te achterhalen wie van hen mogelijk betrokken is geweest bij het schietincident. Al deze levens zijn met elkaar verbonden. Wanneer het licht uitvalt tijdens de beruchte black-out van 13 juli 1977, worden al deze levens voorgoed veranderd.

zoeken in:
avatar van liv2
3,5
Van een debuut gesproken zeg.

Dit boek staat nu al met stip op mijn te lezen lijst voor volgende winter. De plot spreekt me in alle geval ontzettend aan.

Wordt getipt als één van de grote titels voor 2015 door Entertainment Weekly, The Gardian, Flavorwire en de Sunday times.


avatar van Abubakari
3,0
In de Volkskrant van vandaag staat een interview met de schrijver.
Ik overweeg dit boek van Sinterklass te gaan krijgen. Dus als iemand hem even gaat lezen en de GHM laat weten of ie deze voor me mee moet nemen of niet...

avatar van liv2
3,5
Abubakari schreef:
In de Volkskrant van vandaag staat een interview met de schrijver.
Ik overweeg dit boek van Sinterklass te gaan krijgen. Dus als iemand hem even gaat lezen en de GHM laat weten of ie deze voor me mee moet nemen of niet...


Ik ga er volgende week aan beginnen. Maar het is een enorme pil, dus misschien dat ik het nog net op tijd aan de Sint kan laten weten!

Hier alvast de boektrailer:

"City on Fire" by Garth Risk Hallberg ? Trailer - YouTube

avatar van Abubakari
3,0
Een vriend van me heeft hem reeds gelezen, die zei dat ik Sinterklass wel op pad kon sturen, dus je hoeft je niet (persé, mag wel) te haasten.

avatar van liv2
3,5
****

Een mateloos boek waarin New York met verbijsterend aplomb tot leven komt

Volkskrant recensie

avatar van liv2
3,5
In deze mozaïkvertelling( van 1088 blz!) voert Garth Risk Hallberg een negental personages op die allemaal, rechtstreeks of onrechtstreeks, met elkaar in verband staan.

Een Afro-Afrikaanse leraar en would-be schrijver en diens vriend, een punk-junk en telg uit een schatrijke makelaarsfamilie.
Diens zus die haar man wegens ontrouw verlaat.
Twee tieners die zich onderdompelen in de punk-scene en onder de invloed komen van een griezelige anarchist.
Een detective en diens poker-vriend die een zaak op te lossen hebben.
Een manipulatieve, infiltrerende zakenman die overal aan de touwtjes trekt.

Allen vormen ze onderdeel, zijn de radertjes in deze grote vertelling die zich afspeelt in een tijdspanne van zes maanden: van oudejaarsnacht 1976 tem de nacht van 13 juli 1977. De nacht van de grote stroompanne, de nacht dat het licht uitging in New-York, wat resulteerde in plunderingen en branden. De nacht ook waar in dit verhaal alle verhaallijnen samenkomen.

Qua structuur springt de schrijver over van heden naar verleden en voert in elk hoofdstuk één van zijn personages op. Door de zorg die de schrijver besteedt aan elk van hen raak je als lezer betrokken. Langzaam openbaren zich de connecties tussen hen met als centraal verhaalelement: 'Wie schoot een meisje op oudejaarsnacht neer in Central Park' en wat deed ze daar?

Waarom is dit een goed boek?

Hallberg weet fenomenaal de tijdsgeest te vatten van een stad op de rand van het faillissement. De sfeer van verwaarlozing, de alomtegenwoordige graffiti, de drugs, diefstal en brandstichting. De punkbeweging die de stad overspoelt. Heel erg goed uitgewerkt. De Big Apple is het mooiste personage in dit boek. Voor dit alles 4*

Waar gaat het de mist in?

Jennifer Egan wist in 'A Visit from the Goon Squad' een ingenieus raderwerk te creëren. De mozaïkvertelling op zijn best. Hallberg slaagt er niet in deze tour de force te evenaren. Daarvoor zijn de toevalligheden te geforceerd. Het spoort gewoon niet. Voor dit alles: 3*

Wat over de omvang?

Na 700 bladzijden weet je als lezer wel hoe de taart smaakt. De laatste 300 bladzijden bezorgden me bijna een indigestie. Te megalomaan, te groots opgezet.

De nummers van de Ramones indachtig: one-two-three-four: en dan met een paar akkoorden een ultra-kort krachtig nummer brengen. Wel, daar had Hallberg beter van geleerd. De schrijver heeft veel van me gevraagd, te veel. Te veel tijd, te veel inspanning.

Maar het is hem vergeven, want dat Hallberg bulkt van het talent staat vast. Hij heeft het alleen te veel willen etaleren.

Dit boek in één woord samengevat: 'TE'


Totaal: 3,5*

avatar van Abubakari
3,0
Ben het in grote lijnen wel met Liv eens. Het verhaal begint goed, de introductie van de hoofdpersonages en de allesbepalende gebeurtenis die dat deel afsluit zijn veelbelovend. Het tweede deel gaan we terug in de tijd en lees je meer over de achtergronden van de hoofdpersonages. Voor mijn gevoel herhaalt zich dat in nog een paar van de 5 delen waaruit het boek is opgebouwd en gaat het dan ten onder aan de enorme uitgesmeerdheid van het wat mij betreft niet eens zo geweldige-want zich nauwelijks nog echt ontwikkelende, je lijkt alleen maar nóg meer achtergronden te krijgen- verhaal. Ik was dan ook blij dat ik het boek uit had.

Op het moment dat het licht uit gaat en het boek zijn eindsprint inzet lijkt het zich te gaan herpakken en lijkt er een mooie finale aan te komen, maar ook dan kakt het weer in en daarnaast raakte ik door het voortdurende wisselen van perspectief bij wijlen de draad kwijt.

Dan zijn er nog de intermezzos na elk deel. Door één der hoofdpersonen geschreven. Een journalistiek stuk, een punkzine en nog meer van zulks. Ik vond het idee leuk, maar eigenlijk weinig tot niets toevoegen.

Eindoordeel:
Veel te dik, veel te veel, veel te lang, bij vlagen saai. Veel meer van verwacht.


2,5
In de grond geen slecht boek, maar twee steeds terugkerende problemen verstoorden mijn leespret nogal.

1. De vaak onnodig moeilijke woordenschat en zinsconstructies:

Waarom iets moeilijk zeggen als het ook makkelijk kan? Voortdurend werd ik uit het verhaal gehaald doordat ik zinnen moest herlezen of woorden moest opzoeken. Op deze manier bleef ik altijd heel bewust van het feit dat ik aan het lezen was. Ik beleefde het verhaal niet.

2. De overdreven beschrijvingen:

Hallberg lijkt het de grootste zonde te vinden om iets in minder dan twee zinnen uit te leggen. De personages kunnen niet gewoon een stuk taart eten, ze moeten het ook hebben over de smaak, de vorm, de textuur en de herinneringen die ze hebben aan eerder gegeten taarten. En dat terwijl de taart niet eens belangrijk is in het verhaal! Zo zijn er talloze voorbeelden van ellenlange beschrijvingen die de vaart volledig uit het verhaal halen, en dat nog eens compleet onnodig ook.

Met lange beschrijvingen is op zich niets mis, maar dan moet het wel iets bijdragen. Aan de plot, of aan je kijk op bepaalde personages, of aan de sfeer ofzo. Dat gebeurt te weinig in City On Fire, de aandacht gaat te vaak uit naar onbenulligheden. Heel ongefocust. Ik snap dat het een poging is om het verhaal meer te doen leven, maar het wekte bij mij vooral ergernis op.

Probleem 1 verstrekt probleem 2 ook. Te vaak stak ik mijn energie in het herlezen van beschrijvingen die al snel volledig onbenullig bleken, in plaats van dat ik lekker in het verhaal kwam.

Ik kom toch nog uit op 2.5 steren omdat bijna alle personages op zich wel leuk zijn (al krijg je ook over hen te veel achtergronden die er uiteindelijk niets toe doen, zelfs niet om de karakters beter te begrijpen) en omdat de setting me desondanks wel erg aansprak. Maar het is de laatste keer dat ik me mee laat slepen in een literaire hype. En dat Hallberg een knap schrijver is staat buiten kijf, maar ik lees nooit meer iets van hem dat langer is dan pakweg 300 pagina's. Zoals liv2 het al knap samenvatte: dit boek is té.

Oh ja, en voor een boek dat zo langdradig is, kwam het wel erg bruusk tot stilstand in de ontknoping.

avatar van Abubakari
3,0
Dat ze de volgende keer een wat minder dik boek hypen!
Al heeft de opluchting dat je het eindelijk uit hebt ook wel wat.

Over hypes gesproken:
Geen hype maar zou het wel moeten zijn: De Zwarte Brug van Erik Vlaminck, niet (te) dik, wel te gek.
Lezen! Allemaal.

avatar van liv2
3,5
Abubakari schreef:
Over hypes gesproken:
Geen hype maar zou het wel moeten zijn: De Zwarte Brug van Erik Vlaminck, niet (te) dik, wel te gek.
Lezen! Allemaal.


Mijn vader, een niet-lezer, heeft voor de eerste keer een boek ademloos uitgelezen zei hij. Hij was er helemaal weg van.

Het is dan ook éénmaal een fantastisch boek!

avatar van Abubakari
3,0
liv2 schreef:
(quote)


Mijn vader, een niet-lezer, heeft voor de eerste keer een boek ademloos uitgelezen zei hij. Hij was er helemaal weg van.

Het is dan ook éénmaal een fantastisch boek!

Ah, je hebt het over de Zwarte Brug, ik dacht even dat je vader City on Fire in één adem uitgelezen had.

avatar van Pageturner
3,5
Het was eerst de legende die City on Fire omringt die me bereikte. Een schrijver strijkt een voorschot van twee miljoen dollar op voor een manuscript waar alle uitgeverijen om vechten, waarin een dozijn hoofdpersonages met elk hun eigen weg en wandel tegen het historisch decor geplaatst worden van een wereld die, letterlijk en figuurlijk, in brand staat. Het klonk alsof Garth Risk Hallberg het Oorlog en vrede van onze tijd had geschreven, en het klonk alsof we met hem een nieuwe literaire rockster in huis hadden.

In dat laatste is hij maar half geslaagd, want wie Hallbergs foto op de achterflap ziet, ziet exact wie hij is: een provinciale leraar die toevallig heel goed kan schrijven en dat jaren achter zijn bureautje heeft zitten doen. Geen ruwe, uit levenservaring en zelfzekerheid opgetrokken doler als Hemingway dus, en evenmin een smachtende romantische ziel als Fitzgerald. Hij lijkt eerder op Lionel Messi. Letterlijk, maar ook figuurlijk: ook die is immers geen illustere schelm als zijn voorgangers Maradona, Zidane en George Best. Die ziet er ook maar gewoon uit als een provinciale leraar. Die toevallig heel goed kan voetballen.

Maar is Hallberg ook in dat eerste maar half geslaagd, namelijk het Oorlog en vrede van onze tijd pennen? Dat zou je inderdaad kunnen zeggen.
Het verhaal begint als een maalstroom, met een hele rist intrigerende personages die je voorbijwandelen in de bruisende en zoemende straten van New York, en een dramatische gebeurtenis die hen allen met elkaar in verbinding brengt. Vele, vele pagina’s verder begin je je echter af te vragen wat Hallberg nu eigenlijk wil vertellen. De dramatische gebeurtenis blijft pruttelen op een zacht vuurtje terwijl Hallberg van iéder personage de volledige voorgeschiedenis uit de doeken doet.
Heel Amerikaans, zou je kunnen zeggen: boeken als The Great Gatsby en The Secret History geven ook de jeugd van hun protagonist mee, of die nu relevant is voor het verdere verloop of niet. Maar daar gebeurt dit aan het begin van het verhaal, om kennis te maken. In City on Fire lijkt het alsof Hallberg er halverwege geen flauw benul meer van had waar hij met de plot heen moest en dan maar een vaak gegeven schrijverstip toepaste: laat je personages hun eigen verhaal vertellen, hun levenswandel vóór ze in dit boek belandden. En dan moet hij die schrijfsels zo goed gevonden hebben dat hij besloot ze in zijn boek te plakken. Want dat moet je hem wel aangeven: je blijft lezen en grote ogen trekken bij de flitsen van genialiteit die maar blijven opduiken. Regan die de wendingen in haar leven vergelijkt met de absurde toneelstukken die ze eens zo haatte: niet minder dan briljant.
Maar soms is meer ook gewoon te veel. Niet van ieder personage hoef ik te weten hoe diens eerste lief heette of welke boeken die las aan de universiteit. Ik leefde vooral mee met die arme Charlie, hopeloos verliefd en idealistisch, met Sam (zeker door haar zelf gepende fanzine, dat echt een toevoeging is) en met Mercer, die zich voorbereidt op de interviews die hij allicht nooit zal geven. Ik brand nog steeds van verlangen om Williams schilderijen en foto’s te kunnen aanschouwen, om Mercers Great American Novel te lezen (als die ooit afraakt), om Ex Post Facto’s waanzinnige punknummers te beluisteren. Die personages en hun verhaallijnen komen echt tot leven, je gaat hen zo sterk als bestaande figuren beschouwen dat je hen wil opzoeken op Wikipedia.
Dat kan echter niet gezegd worden van Richard en zijn (lichtjes vervelende en overbodige) journalistieke stuk over de vuurwerkmakers, of van Pulaski, die te veel een cliché uit te vaak herhaalde politieseries lijkt, of Jenny, wiens rol in het geheel mij nog altijd vol-le-dig ontsnapt. En dan moet de grote finale nog komen, die na de gigantische aanloop toch iets te hard als een anticlimax overkomt. En toch lees je verder, pagina na pagina, om te ontdekken wat er daar weer te ontdekken valt. Ook al lijken die pagina’s de slogan van onze fel geprezen openbare busdienst te eren: de tocht is soms belangrijker dan de bestemming.

Toch is City on Fire iets waar we respect voor moeten hebben. Hallberg kijkt verder dan de waan van de dag, verder dan ironie en hippigheidjes. Hij zoekt zijn personages in alle lagen van de samenleving en diept hen uit tot op het bot. Hopelijk gaat hij nu niet gewoon op zijn lauweren rusten en doet hij deze half-geniale tour de force nog eens over, maar dan wél met een boek waarvoor hij over tweehonderd jaar nog herinnerd zal worden als resultaat. Waarin elke zin op zijn plaats staat en lijkt ingegeven door goddelijke inspiratie en meesterlijk schrijverschap. Want de vraag is niet of hij het kan. De vraag is wanneer.

3,0
Eindelijk uit, pffff leek alsof er geen eind aan kwam, had hier veel meer van verwacht.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:31 uur

geplaatst: vandaag om 15:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.