The Lost Prince: The Survival of Richard of York - David Baldwin (2007)

Ongetwijfeld ligt het aan mij, maar elke keer wanneer ik een verwijzing tegenkom of lees naar de prinsen in de Tower rijst de herinnering aan de zomervakantie van 1970 in mij op. Wij, mijn beste vriend annex klasgenoot Robert, zijn zus, mijn tweelingzus en ik, hadden het voor elkaar gekregen om een maand lang vakantie te mogen vieren in het (voor)ouderlijke huis in Oxfordshire van zijn familie (uiteraard zonder de ouders erbij), af te sluiten met een week in een hotel in Londen om de toerist uit te hangen en kleren in te slaan. Voor mijn zus en mij de eerste - maar niet de laatste - vakantie op Britse bodem. In Londen bezochten wij ook Madame Tussauds waar een van de tableaus de titel “The Princes in the Tower” droeg. Vlak voor ons stonden twee, naar bleek, Vlaamse dames waarvan een het opschrift hardop las (of was het vertaalde?) als “De prinses in de Tower”. Beiden keken aandachtig, zochten, speurden, en toen kwam de vraag “Maar waar is dan dien prinses?” Wij vieren hadden al gegrinnikt en op dat moment stootte ik Robert aan en fluisterde: “You tell them.” Waarom hij? Wel, hij is geboren in Brussel en zijn/hun moeder was een Vlaamse. Zijn uitspraak van het Nederlands heeft nog altijd de kenmerken daarvan. Als hij hen in zijn zangerig Vlaamse accent zou aanspreken kwam een en ander mogelijk minder pedant over dan wanneer ik in mijn harder Nederlands accent de uitleg zou geven. Dus legde Robert hen uit dat geen sprake was van een prinses maar van twee prinsen. Ja, nu begrepen ze de voorstelling.

David Baldwin oppert in dit boek de mogelijkheid dat Richard, de jongere van de twee prinsen in de Tower, mogelijk niet daar om het leven is gekomen maar de vrijheid herkreeg op voorwaarde dat zijn ware identiteit nooit zou worden onthuld. Tevens dat Edward (V), de oudste jongen, waarschijnlijk een natuurlijke dood stierf (ten gevolge van ziekte). Bewijzen zijn niet te leveren, overigens evenmin dat beiden in de Tower zijn vermoord. Ja, in dat geval is bijna alles mogelijk.

Ik geloof daar geen bal van. Net zo min als ik enige waarde hecht aan die pogingen om van Richard III een engel te maken. Goed, al die nare dingen zullen misschien best aangedikt zijn in de loop der eeuwen, maar waar rook is, is vuur, en ik kan me niet voorstellen dat ze allemaal verzonnen zijn. En hij zou een van die jongens nooit de vrijheid gegeven hebben, omdat het risico dat hij uiteindelijk toch de troon zou opeisen altijd zou blijven bestaan. En als die ander inderdaad aan een ziekte gestorven was, zou er geen reden tot geheimzinnigheid zijn geweest. En van wie moeten die twee kinderlijken die onder de trap gevonden werden dan geweest zijn?

Er zijn in 1670 inderdaad botten gevonden die, naar men toen aannam, toebehoorden aan die twee prinsen en daarom in 1674 in een urn in de Westminster Abdij zijn begraven. Er is nooit met enige wetenschappelijke zekerheid vastgesteld dat de botten werkelijk van twee jongens zijn en wat hun waarschijnlijke leeftijd op het moment van overlijden was, de twee belangrijkste punten lijkt me om tot enige zekerheid over te gaan. De Abdij weigert mee te werken aan een dergelijk wetenschappelijk onderzoek dat uitgebreid zou kunnen worden met DNA-onderzoek, net zoals men dat met het skelet van Richard III heeft gedaan. Zou momenteel juist in dat kader geweldig zijn.
Overigens zijn tot tweemaal toe botten in de Tower gevonden die aan de jongens toegeschreven kunnen worden, eerst al aan het begin van de zeventiende eeuw en later nogmaals, die laatste op een diepte van 3 meter onder de vloer, waardoor de herkomst mogelijk van eerder dan 1483 gesteld moet worden.
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik de theorie van Baldwin volmondig omhels. Maar het is op zijn minst een theorie.

En kijk (met meer begrip in de ogen?) na het lezen van dit boek ook eens naar de plotomschrijvingen van:
Richard of Eastwell (2006)
Loyalty (2012)
The Last Rebel: After Bosworth: Lovell Fights On (2015)
'Loyalty in Me Lieth': King Richard III and Francis Viscount Lovel (2013)