Unizhennye i Oskorblennye - Fjodor Dostojevski (1861)
Alternatieve titels: De Vernederden en Vertrapten | De Vernederden en Gekrenkten | Униженные и оскорбленные
Russisch
Sociaal
210 pagina's
Eerste druk: De Russische Wereld,
Sint Petersburg (Rusland)
De 'vernederden en vertrapten' zijn de weerlozen, wier hart zuiver en kwetsbaar is, en een gemakkelijke prooi van 'Profiteurs en zwendelaars. Zij zijn altijd slachtoffer, maar zelfs in hun uiterste ellende zijn zij menselijker en trotser dan de beulen. Een van hen is Natasja Nikolajefna Ichmenjef, de dochter van een eerzame en gewetensvolle rentmeester. Zij is opgegroeid in de warme bescherming van haar vaders huis, en vlak naast haar leeft de jonge Iwan (Wanja), die voor haar geluk bestemd is. Maar wanneer het ongeluk eenmaal het huis van haar vader getroffen heeft, treft het ook haar hart, en geeft zij zich zonder voorbehoud, wetend wat komen zal, aan de man die haar ongelukkig moet maken. Alosja, haar minnaar, is een goede jongen, een en al openhartigheid, en vol plannen voor de toekomst die zich nooit verwezenlijken zullen. Hij leeft op de impuls van het ogenblik en achter hem staat zijn vader, vorst Pjotr Aleksandrowietsj Walkofski, die met geniale doortraptheid de zwakkeling bespeelt en misbruikt voor zijn doeleinden.
Na “Aantekeningen uit het ondergrondse” las ik dit boek van Dostojewski. Een boek wat vrij slordig vertaald is, zoals een voorganger al zie. Ook stond er “deel 1” op het boek te lezen, wat de indruk geeft dat er nog een vervolg is, terwijl het open einde dat ook doet. Na een kleine zoektocht over internet ben ik tot de conclusie gekomen dat er waarschijnlijk geen deel 2 bestaat (?). Dus zit ik met een onaf werk van Dostojewski met verhaallijnen die niet worden afgewikkeld. Jammer, maar geen verspilling van tijd, want over de kwaliteit is geen twijfel mogelijk. De titel sprak mij meteen aan en is misschien wel de hoofdreden waarom ik er voor heb gekozen om dit boek voorrang te geven. De titel was voor mij een belofte aan het leed dat zou komen, maar sommige personages deden het boek in ernst afnemen: noodzakelijke (bij)personages voor de verloop van het boek, maar wat overdreven en irritant (in de ernst vind ik Dostojewski op z‘n best). Hier en daar wordt het verhaal wat soapachtig. De hoofdpersoon is van goedmoedige aard en fungeert als een soort boodschapper tussen ‘de tegenpartijen’, waarbij hij steeds meer zijn gezondheid verliest. Datzelfde lijkt ook voor bijna alle andere personages te gelden, die allen lager of hoger op de trap van het lijden staan (De titel doet in ieder geval het boek eer aan). Naar het einde toe wint het boek aan kracht.
Terugkomend op deze eerdere reactie; deel 2 is lastig te vinden, maar aan de andere kant, staat het verhaal gewoon in zijn geheel te lezen in deel 3 van het verzamelde werk van Dostojewski. Ik heb dat dus vandaag aangeschaft, zodat ik het geheel kan lezen en het daarmee wellicht beter op waarde kan schatten. Ik mag verwachten dat het ook een betere vertaling is, meer secuur.
Ik lees hier iets over onduidelijke vertaling en ontbrekende hoofdstukken. Tip van mij: dit verhaal staat inderdaad in z'n geheel in Dostojevski's verzamelde werken deel 3. Prima leesbaar! Het bestaat uit 4 hoofdstukken en een epiloog en behelst in totaal 376 pagina's (waar de 210 pagina's in de omschrijving vandaan komt, is mij echt een raadsel).
He is wel een dure uitgave (€ 45,00) dus probeer het eens bij de bieb. Daar is 'ie waarschijnlijk wel beschikbaar.
