Grover - Allard Schröder (1999)

Loutering van een dierlijk en zoekend mens

't Is zo'n titel die je steeds maar links laat liggen: Grover. Dat kan toch niks zijn. Maar ja, de auteur Allard Schröder staat doorgaans wel voor kwaliteit. En als je je dan eenmaal over die rare Sesamstraat-titel heen zet, kun je aan deze roman uit 1999 nog veel plezier beleven. Want met Bert, Ernie en Grover heeft dit alles niets te maken. Schröder schreef met Grover een gevoelige en fantasierijke roman over een zoon van een garagehouder.

Deze zoon, die met zijn achternaam Grover wordt aangeduid, heeft zich opgewerkt tot bankemployée, maar zijn eenvoudige afkomst uit een simpel dorpje verloochent hij niet. Tot in zijn uiterlijk aan toe is hij nooit een echte kantoorklerk geworden. Nee, Grover is bijna dierlijk. Zo is zijn uiterlijk, niet mooi, maar wel goed gebouwd, zo is zijn manier van doen. Fijnzinnige gedachten komen dan ook niet bij hem op. Als hij het aanlegt met Madeleine Bork, de vrouw van zijn baas, die door dat dierlijke is aangetrokken, ontstaat er een bijzondere relatie van aantrekken en afstoten.

Schröder weeft twee verhaallijnen door elkaar, gelardeerd door kleine zijpaadjes. In het heden komt Grover diep in de problemen als hij Madeleine Bork met de auto achtervolgt en zij prompt een meisje aanrijdt. Daardoor staat hun net ontstane relatie meteen onder druk. Zij heeft het meisje dood gereden, hij achtervolgde haar echter en is net zo goed schuldig. Maar zij reed door, hij stopte om het meisje naar het ziekenhuis te brengen. Een vilein kat-en-muisspel ontvouwt zich.

Verhaallijn twee speelt zich deels af in het verleden van Grover, in de tijd dat hij nog in het dorpje woonde en opgroeide met zijn vriend Kalle. Deze Kalle is een magische figuur, iemand die niemand kwaad doet maar daar toch voor wordt bestraft. Een halve Jezus is hij, die volgens Grovers herinnering echt eens boven het water zweefde. Heus, de geesten in het bos kunnen het beamen. Deze Kalle zoekt hij na jaren weer eens op. Diens leven heeft dan een volstrekt onverwachte wending genomen en Grover vindt niet meer de oude Kalle terug.

Schröder heeft een paar prachtige karakters neergezet. Grover zelf is een vreemd hoofdpersonage, niet echt sympathiek, al is het gegraaf in zijn jeugdherinneringen wel weer aandoenlijk. Dat levert een prachtig intermezzo op in het boek, waarin beschreven is hoe Grover en Kalle op hetzelfde meisje verliefd werden. Een klein juweeltje halverwege het boek. Ook Madeleine en Kalle zijn twee intrigerende personen in dit boek. Het zijn unieke karakters, die vooral uitvergrotingen lijken en zo het pallet aan types in het boek mooi rondmaken.

Misschien dat Schröder er iets te veel bij haalt, iets te vaak een klein zijweggetje inslaat, waardoor het boek in de ruim 400 pagina's af en toe wat ongericht wordt. Maar mij heeft dat niet echt gedeerd. De zoektocht van Grover naar de zin in zijn leven, een zoektocht die hij maakt in heden én verleden, is op een hoogst originele manier neergezet. Hij zoekt de loutering, hij zoekt het in het aardse, de erotiek, de vernedering, de afgunst, hij zoekt het in het hemelse, de religie, de onschuld van de jeugd. En als hij alles op rij heeft, kan hij weer door, moet hij weer door, met een duidelijk afgesloten fase in zijn leven.