menu

Ask the Dust - John Fante (1939)

Alternatieve titel: Vraag Het aan het Stof

mijn stem
4,08 (46)
46 stemmen

Engels
Autobiografische Roman

172 pagina's
Eerste druk: Stackpole, Mechanicsburg (Verenigde Staten)

Arturo Bandini woont in een louche hotel in Los Angeles, waar hij vecht met zijn ambitie om schrijver te worden. Hij ontmoet de Mexicaanse serveerster Camilla Lopez en raakt verwikkeld in een heftige haat/liefde verhouding.

zoeken in:
4,5
Spuwen in de zee. Een bonzaïboom planten in het Amazonewoud. Met een speelgoedgeweer een pantsertank neutraliseren. Het zijn handelingen die krankzinnig zijn, net als het schrijven van een roman.

Wie wordt beter van een roman? De lezer of de schrijver. Of zijn ze allebei aan het einde van de rit gek? Of net weer gelouterd?

Fante schreef hier een roman over het schrijven van een roman. Of net niet. Hij schrijft over een schrijver die van het schrijven droomt. Die de innerlijke roetsjbaan en de daaraan gekoppelde schuldgevoelens (dat katholieke geloof toch, altijd goed voor prachtige grappen ) perse in kaart wil brengen. Ask the dust gaat over falen, of zoals Samuel Beckett zei: "Fail. Fail again. Fail better!". Over Arturo Bandini, een personage die een traan plengt wanneer de "huismuis" hem verlaat, potverdrie

Er is dat glorieuze begin: "I was facing two problems: I couldn't afford the rent anymore and I couldn't come up with an alternative. I solved both problems by switching off the light."

Worden hier glinsterende, glorieuze ideeën tentoongespreid? Neen - neen - neen. Hier wordt tegendraadse schrijverij beoefent. Voor Arturo Bandini geldt wat Neil Young ooit zong: "He tried to do his best ... but he couldn't". Wat kun je aanvangen met zo'n personage? Hem een bedje barmhartigheid bezorgen ... wat Fante dan ook deed

Asmahan
Arturo Bandini is van Italiaanse afkomst. Daar is hij niet onverdeeld enthousiast over, omdat discriminatie hoogtij viert in het Amerika van de jaren dertig. Hij zou liever John Jones heten. Arturo is streng katholiek opgevoed en probeert zijn milieu te ontvluchten. Daarom is hij naar Los Angeles getogen. Een beroemd schrijver, dat wil hij worden. Er is een verhaal van hem gepubliceerd in een tijdschrift.

En Arturo kan schrijven. Ik ben nog nooit in Los Angeles geweest, al helemaal niet in de jaren dertig, maar door zijn beschrijvingen kan ik me er een beeldende voorstelling van maken. De straten, de huizen, de mensen, het lijkt alsof ik met hem mee wandel.

Arturo wordt verliefd. Niet op een blonde Amerikaanse, zoals hij zich had voorgenomen, maar op een weerbarstige Mexicaanse schone. Haat en liefde liggen dicht bij elkaar en de onwennige geliefden maken elkaar uit voor alles wat mooi en lelijk is.

Ik ben dol op Arturo Bandini. Hij is een van mijn favoriete boekpersonages. John Fante heeft hem de adem ingeblazen in zijn boeken. Ik blijf ze herlezen en me erover verbazen hoe dicht hij het leven op de huid zit.

avatar van Dn!S
5,0
Wat een geweldig boek is dit toch. Ik heb dit ding bijna in een keer uitgelezen tijdens de lange terugreis van mijn vakantie in Zweden. Het verhaal op zich is niet al te bijzonder. Arturo Bandini, een beginnende schrijver, probeert een boterham te verdienen met verhalen schrijven en hoopt uiteindelijk een ster te worden. Maar de manier waarop het verteld wordt is geniaal. Fante heeft een heerlijke meeslepende schrijfstijl. De manier waarop hij Bandini aan de ene kant een arrogante kwal laat zijn, maar aan de andere kant ook een angstig, vredelievende mens laat zijn is prachtig. De relatie tussen hem en Camilla is erg apart en het blijft gedurende het hele verhaal onduidelijk hoe het nu zal eindigen.

Trouwens ook leuk om te lezen in het voorwoord dat Bukowski schreef in mijn versie van het boek dat Fante een grote inspiratiebron is geweest voor Bukowski. Dat zie je ook wel een beetje terug als je de werken naast elkaar legt, als zou ik zeggen dat Fante een veel positievere levensvisie heeft.

Conclusie: Machtig mooi boek dat ik zeker nog een aantal keer ga herlezen waarbij ik tranen zal wegpinken voor de prachtige schrijfstijl van John Fante.

avatar van omsk
4,0
Bukowski was een paar jaar geleden (een jaar of 18, 19 was ik toen) de enige schrijver die bestond voor mij. Als ik een Bukowski uithad kwam het ook niet in me op een andere schrijver te gaan ontdekken - ik herlas zijn werk gewoon. Ik kende niemand anders die geïnteresseerd was in de wereldliteratuur, en als ik weer in de bieb stond, in een niet te peilen zee vol boeken, koos ik altijd weer voor het vertrouwde.

Maar een mens mag zijn grenzen eens verbreden, en gelukkig heb ik inmiddels veel meer goede schrijvers ontdekt. Kind Onder Kannibalen staat nog steeds (zeer terecht) in mijn top 10, maar ik heb al een tijdje geen Bukowski aangeraakt. De stijl van Fante gaf me inderdaad een Bukowski-flashbacks, maar in de versie die ik heb gelezen stond zijn voorwoord helaas niet.

avatar van Bassievrucht
Dn!S schreef:
Dat zie je ook wel een beetje terug als je de werken naast elkaar legt


Je ziet het zelfs letterlijk terug. Het is weliswaar niet de orginele omslag, maar toeval kan het niet zijn:

http://omslagen.nrcboeken.nl/omslag/afbeelding/250x300/9789023417422.jpg

Mijn interesse in Fante is bij deze gewekt.

yorgos.dalman
Leuk om een keer te lezen en te zien waar maestro Charles Bukowski de mosterd vandaan haalde.

avatar van Olivar Barton
5,0
Ik was vroeger niet bepaald een boekenlezer, het type dat in de middelbare school meestal het boek uit de boekenlijst koos waar de meeste samenvattingen van bestonden, om toch maar enkele uurtjes meer tijd te kunnen verliezen met andere zaken (of op een zeldzaam moment gewoon het kortste boek uit te kiezen).
Mijn idee van wat 'een goed schrijver' zou zijn, had in die periode gewoon betrekking op welk verhaal ik het meest boeiend of origineel vond. Leraren Nederlands, Engels of Frans die vol passie spraken over de manier waarop een bepaalde schrijver met woorden speelde beschouwde ik steevast als zweverige malloten die dit soort onzin moesten verkondigen om hun eigen baan meer zin te geven.
Clichés als, "een levendige schrijfstijl" of "de woorden springen van het blad" vond ik nietszeggend, vreemd, interessantdoenerij. Dat idee had zich ergens vastgepind in mijn gedachten net buiten mijn bewustzijn tot het er plots hardhandig werd uit gesleurd en in stukken gescheurd door dit boek, Ask the Dust van John Fante.
Van in het begin is het meteen raak. De eerste twee pagina's heb ik verschillende keren gelezen - ik kan ze bijna uit het hoofd reproduceren. Deze man weet wat schrijven is; levendig, speels, gewiekst zelfs. Opwindend. Sommige stukken zouden niet misstaan als ze werden voorgedragen als gedicht. En het punt is dat het verhaal zelf niet lijdt onder deze vormelijke karakteristieken. Fante houdt het meestal kort en bondig met glasheldere omschrijvingen en slimme observaties. Efficiënt, op gevoel.
Ja, dit boek had een grote impact op mij.

avatar van eRCee
3,5
Mooi stuk! Dit boek staat al een tijdje in mijn nog lezen-lijst, maar ik krijgt het niet te pakken in de bieb. Nog maar eens proberen dus.

yorgos.dalman
Fante houdt het meestal kort en bondig met glasheldere omschrijvingen en slimme observaties. Efficiënt, op gevoel.
Ja, dit boek had een grote impact op mij.

Zul je de vroege romans van Charles Bukowski ook zeker weten te waarderen (Bukowski had Fante zeer hoog zitten en zorgde er zelfs voor dat Fante's boeken in Amerika uit de vergetelheid werden gehaald door ze opnieuw te laten uitgeven bij zijn eigen Black Sparrow press...)

avatar van Olivar Barton
5,0
Het was Bukowski die mij ertoe bracht om Fante te lezen (en eigenlijk om meer te beginnen lezen in het algemeen), en hoewel ik zijn romans alle zes achter elkaar heb gelezen, was die mentale klik die ik had bij dit boek er nog niet. Bukowski schrijft ook veel droger en neerslachtiger. Het was eerder iets van "ik hou van hoe deze man schrijft" en niet "mijn god, hoe deze man schrijft!". Ik kan Bukowski hoe dan ook zeker wel waarderen.

avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
Olivar Barton schreef:

Van in het begin is het meteen raak. De eerste twee pagina's heb ik verschillende keren gelezen - ik kan ze bijna uit het hoofd reproduceren. Deze man weet wat schrijven is; levendig, speels, gewiekst zelfs. Opwindend. Sommige stukken zouden niet misstaan als ze werden voorgedragen als gedicht. En het punt is dat het verhaal zelf niet lijdt onder deze vormelijke karakteristieken. Fante houdt het meestal kort en bondig met glasheldere omschrijvingen en slimme observaties. Efficiënt, op gevoel.
Ja, dit boek had een grote impact op mij.

eRCee schreef:
Mooi stuk! Dit boek staat al een tijdje in mijn nog lezen-lijst, maar ik krijgt het niet te pakken in de bieb. Nog maar eens proberen dus.


Ook ik ben gecharmeerd van je bericht, Olivar Barton! Het is voor mij eveneens een reden om op zoek te gaan naar deze voor mij onbekende schrijver.
In mijn bibliotheek kan ik digitaal alleen een dvd reserveren m.b.t. John Fante in combi met Ask the Dust.
Ik ga morgen eens iemand aan het werk zetten... Kijken of het mij wel lukt
@ eRCee: als je eveneens E-boeken leest, voor € 6,99 verkrijgbaar.


avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
liv2 schreef:
Dat boek is toch gewoon te bestellen?


Ons Hollanders ben zûnig

avatar van liv2
psyche schreef:
(quote)


Ons Hollanders ben zûnig


Sorry!

avatar van eRCee
3,5
Boeken lenen in de bibliotheek vind ik niet alleen leuk (snuffelen door kasten vol reeds door andere mensen gelezen boeken die eerlijk op alfabet gerangschikt zijn), het is ook een bewuste keuze tegen consumentisme.

Ik citeer even Benjamin Barber (uit: Jihad vs. McWorld):

Zoals we hebben gezien, kan Coca-Cola zich evenmin veroorloven Indonesiërs aan te moedigen thee te drinken als Fox Television* tegen mensen kan zeggen 's avonds naar de bibliotheek te gaan en daar boeken te lenen in plaats van ze te kopen. [...] Variatie betekent in het gunstigste geval een product van iemand anders of de winst van iemand anders, maar helemaal geen product, zodat niemand er iets aan verdient, is ondenkbaar.

* NB: vergeet niet dat we het hebben over particuliere monopolies van magnaten als Robert Murdoch, wiens ondernemingen omvatten: The Times, The Sun, Fox Television, Fox Video, New York magazine, B Sky B, Star TV, TV Guide, HarperCollins Publishers, Delphi Internet Services, Scott Foresman (uitgever van studieboeken), News en Electronic Data (informatie), Kesmai (video-spelletjes), Etak Inc. (digitale kaartgegevens), Mirabella (modeblad) en tientallen dagbladen en onafhankelijke televisiezenders.

yorgos.dalman
En, daar komt ie weer, de jonge Charles Bukowski, kind van arme ouders ten tijden van de Grote Depressie, las na schooltijd de halve bibliotheek leeg en ontdekte daar, tussen de hoge stoffige schappen, de grote schrijvers, waaronder John Fante en diens Ask the dust. Ik bedoel maar weer.

avatar van Bassievrucht
eRCee schreef:
Boeken lenen in de bibliotheek vind ik niet alleen leuk (snuffelen door kasten vol reeds door andere mensen gelezen boeken die eerlijk op alfabet gerangschikt zijn), het is ook een bewuste keuze tegen consumentisme.


Helemaal niets tegen je besluit om naar de bibliotheek te gaan, integendeel, maar dat is toch ook een vorm van consumentisme? Jij betaalt voor een abonnement, de bieb betaalt voor de boeken, en als die versleten zijn worden ze afgeschreven en begint het verhaal weer van voor af aan. (Hoewel, als je het zo bekijkt is alles consumentisme.)

Mijn manier om tegen het consumentisme te zijn, is het kopen van boeken bij tweedehands zaken, het liefst bij sympathieke particulieren. (Ook deels budgettaire redenen, want ik ga niet elke week een boek voor de bespottelijke prijs van twintig euro kopen - waar de auteur slechts een of twee euro's van ziet - maar ik voel mij er niettemin goed bij om in die aftandse, stoffige zaakjes te zijn.)

yorgos.dalman
...maar ik voel mij er niettemin goed bij om in die aftandse, stoffige zaakjes te zijn.
Ik kwam ook altijd graag in De Twaalfmorgen, een antiquariaat in het centrum van Den Bosch waar de vloer bezaaid was met manshoge zuilen oude boeken. Ergens ver achter die zuilen in een hoekje van de winkel zat de sympathieke eigenaar, steevast met een karakteristieke hoed op - het was gewoon al leuk om daar doelloos rond te lopen en misschien, heel misschien, zomaar iets moois te ontdekken. Helaas heeft deze winkel het moeten afleggen tegen het Consumentisme en het redeloos graaien op internet naar illegaal te downloaden boeken waardoor niemand meer zijn of haar rechtmatige geld verdient.

Het zij allemaal zo.

avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
yorgos.dalman schreef:
het was gewoon al leuk om daar doelloos rond te lopen en misschien, heel misschien, zomaar iets moois te ontdekken. Helaas heeft deze winkel het moeten afleggen tegen het Consumentisme en het redeloos graaien op internet naar illegaal te downloaden boeken waardoor niemand meer zijn of haar rechtmatige geld verdient.

Het zij allemaal zo.


Jammer genoeg is ook de tweedehandsboekenwinkel in mijn woonplaats ter ziele, in de bibliotheek valt er in mijn woonplaats niet meer te snuffelen, klein aanbod, bijna altijd moeten boeken van elders komen. Ik koop en leen boeken, wel bewust wanneer wat. Soms wil ik eerst een schrijver proberen. De prijzen van boeken zijn soms erg hoog, en inderdaad, een schrijver ziet daar niet veel van.
Schrijvers moeten evengoed hun brood verdienen, vaak gaat dat helemaal niet met 'alleen' schrijven.
Het goede nieuws is dat wanneer NBD biblion een boek een positieve recensie geeft er meestal een flink aantal exemplaren door bibliotheken doorheen het land worden aangeschaft.
Zelfs een boek uit 1939 over Arturo Bandidi die vecht tegen zijn schrijfambities is via via nog wel te vinden: gereserveerd bij de bieb.
Om te beginnen

avatar van liv2
Schrijvers verdienen evenveel als zeventienjarige vakkenvullers - NRC Q - nrcq.nl



Nu zou ik toch wel eens willen weten wat schrijvers echt helpt? Hun boek kopen aan de volle pot, of tweedehands of de bib. Wel ik denk het eerste, sorry!

avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
liv2 schreef:
Nu zou ik toch wel eens willen weten wat schrijvers echt helpt? Hun boek kopen aan de volle pot, of tweedehands of de bib. Wel ik denk het eerste, sorry!


De cijfers en voorbeelden in je link kloppen denk ik wel.
Voor een verkocht bibliotheekboek krijgt een auteur evenveel als een verkocht boek in een winkel of via internet.
Voor een tweedehands boek: niets, het boek leeft verder ... Net zoals via de bibliotheek.
Tja en dan hoe en via wie komt een boek aan de man of welke volle pot ... ? Laat ik het geen off topic maken, maar ik kan ongelezen Vraag Het aan het Stof moeiteloos over het gevecht van Arturo Bandidi met zijn schrijfambities fantaseren ...

avatar van eRCee
3,5
Bassievrucht schreef:
Helemaal niets tegen je besluit om naar de bibliotheek te gaan, integendeel, maar dat is toch ook een vorm van consumentisme? Jij betaalt voor een abonnement, de bieb betaalt voor de boeken, en als die versleten zijn worden ze afgeschreven en begint het verhaal weer van voor af aan. (Hoewel, als je het zo bekijkt is alles consumentisme.)

Een bibliotheek heeft allereerst geen winstoogmerk. Denk zelfs dat er behoorlijk wat subsidie in zit. Het abonnementsgeld in mijn bieb bedraagt 45 euro per jaar, waarvoor ik onbeperkt gratis boeken, DVD's en CD's kan lenen. Ik zie het abonnementsgeld eerder als betaling voor de onkosten die een bibliotheek heeft (gebouw, medewerkers), dan als een betaling voor de boeken.

Mijn manier om tegen het consumentisme te zijn, is het kopen van boeken bij tweedehands zaken, het liefst bij sympathieke particulieren.

Op zich niet oneens, maar ik begrijp de drang om iets persé te willen bezitten over het algemeen niet zo (er zijn natuurlijk uitzonderingen). Die aanschafs- / bezitsdrang is ook een onderdeel van consumentisme.

liv2 schreef:
Nu zou ik toch wel eens willen weten wat schrijvers echt helpt? Hun boek kopen aan de volle pot, of tweedehands of de bib. Wel ik denk het eerste, sorry!

Maar als in het huidige systeem, waarin de nadruk volledig ligt op verkoop, de schrijvers er blijkbaar zo bekaaid van afkomen, dan is er toch iets mis met dat systeem?

avatar van liv2
Zeer zeker, ik vond het ontluisterend die cijfers.

avatar van Bassievrucht
Dank voor de uitleg.

[...] maar ik begrijp de drang om iets persé te willen bezitten over het algemeen niet zo (er zijn natuurlijk uitzonderingen). Die aanschafs- / bezitsdrang is ook een onderdeel van consumentisme.


Ik begrijp de drang om iets te willen bezitten, in mijn geval zijn dat boeken, cd's en platen, zelf ook nog steeds niet, en toch moet ik de boeken en platen die ik goed vind in mijn bezit.

Wat betreft dat de schrijvers er bekaaid vanaf komen. Ik denk dat het hetzelfde is als met de muziekindustrie. Een nieuw exemplaar kost vaak twintig euro, maar er zitten te veel personen tussen - managers, labels, winkels, logistiek, misschien wel meer - dat er voor de artiest weinig overblijft. En we weten allemaal hoe het met de muziekindustrie gesteld is, de boekenindustrie gaat inmiddels ook hard die kant op.

avatar van eRCee
3,5
Toch heb ik de indruk dat de muziekindustrie voor zowel jonge bandjes (veel aandacht en gemakkelijke verspreiding dankzij youtube en spotify) als gevestigde namen (de topbands verdienen gewoon meer dan 100 miljoen per jaar aan optredens) helemaal niet zo slecht gaat. Maar corrigeer me als ik ernaast zit. Voor de winkels en de platenmaatschappijen ligt dat natuurlijk anders. Vooral op het gebied van verspreiding en aandacht is er denk ik met e-books nog een hoop winst te behalen. Een spotify voor literatuur bestaat bij mijn weten nog niet.

avatar van dutch2.0
liv2 schreef:
Schrijvers verdienen evenveel als zeventienjarige vakkenvullers - NRC Q - nrcq.nl



Nu zou ik toch wel eens willen weten wat schrijvers echt helpt? Hun boek kopen aan de volle pot, of tweedehands of de bib. Wel ik denk het eerste, sorry!

Ontluisterend stuk inderdaad, maar niet helemaal eerlijk. Wat de schrijver even is vergeten, is dat menig schrijver een subsidie krijgt, waardoor hij aan het schrijven kan blijven. Nou is die subsidie geen vetpot, eerder een chique aangeklede bijstandsuitkering, maar toch.

avatar van slowgaze
Plus gages voor voordrachten en lezingen.

avatar van psyche
4,0
psyche (crew)
Asmahan schreef:

Ik ben dol op Arturo Bandini. Hij is een van mijn favoriete boekpersonages. John Fante heeft hem de adem ingeblazen in zijn boeken. Ik blijf ze herlezen en me erover verbazen hoe dicht hij het leven op de huid zit.


Soms kun je een boek hoog waarderen terwijl je helemaal niet zo dol bent op het hoofdpersonage. Arturo Bandini haalt het slechtste in me naar boven. Ik vind hem een narcistisch en rascistisch ettertje. Maar wat kan Fante schrijven! Inderdaad hoe dicht hij het leven op de huid zit. Hoe naturel geeft hij de monoloog interieur van Bandini weer wanneer deze fantaseert hoe hij zal zijn als gelauwerd schrijver, met name de denkbeeldige artikelen die over hem geschreven zullen worden.
Af en toe had ik het idee in een psychiatrische instelling beland te zijn, niet geheel ten onrechte blijkt later. Niet alleen de interacties tussen Arturo en Camilla zijn soms tenenkrommend, ook Arturo's buurman kan er wat van. Met name wanneer hij een kalf steelt en slacht.
Vraag het aan het stof is een goed geschreven roman over schrijven, het verlangen en de obsessie te produceren en erkend te worden, dit alles op het strijdtoneel van een desastreuze relatie.
4*

avatar van eRCee
3,5
De heerlijke schrijfstijl is inderdaad een verademing, zeker na m'n vorige boek. Fante heeft een eigen, authentieke stem. Dat gezegd hebbend dringt wel de vergelijking met Knut Hamsun zich op, qua onderwerp bijvoorbeeld met Sult, en ook de manier waarop de protagonist heen en weer zwalkt tussen zelfdestructie en scheppingsdrang lijkt erg op hoe Hamsun zijn personages optekent. Grappig trouwens om hier te zien dat de één Arturo Bandini niet kan uitstaan, en de ander hem tot z'n favoriete personage bombardeert. Ik vond hem zelf, juist door z'n onbeholpenheid uiteindelijk wel degelijk innemend, en zelfs tragisch. Het belangrijkste wat ik heb aan te merken op Ask the dust is wellicht het nogal monomane tempo, waardoor het boek uiteindelijk iets aan kracht in boet. Was Fante meer ingehouden begonnen om vervolgens naar een climax toe te werken (stilistisch of inhoudelijk) dan zou de roman wellicht nog wat meer indruk hebben kunnen maken.

avatar van Theunis
4,0
Een boek voor de absolute literatuurliefhebber, voor diegene die zelf van het schrijven houdt, voor diegene ook die kan meeleven met het noodlot van de schrijver. Bandini op zoek naar de woorden die hem écht een schrijver maken. En op het moment dat hij die woorden lijkt te vinden vraagt hij zich, als schrijver, direct af wat die woorden nou werkelijk betekenen als een ander noodlot hem overkomt.

Sommige passages behoren tot de beste die ik heb gelezen, naderen bij vlagen zelfs de perfectie. Als lezer hoef je je alleen nog maar mee te laten nemen op de golven van de weergaloze die voorbij stromen. De verhouding met Camilla Lopez is de rode draad, is het verhaal waar het boek omheen is geschreven, maar dat verhaal is steeds ondergeschikt aan de stijl, het verhaal doet er amper toe. En toch kun je je als lezer blijven inleven in het verhaal, in de hoofdpersonen. En dat zonder dat de stijl, zoals wel vaker, op een dergelijke manier de overhand neemt dat het irriteert, dat het afleidt, dat het gewoon niet lekker leest.

Buitengewoon knap geschreven boek. Erg geïnteresseerd in meer werk van Fante.

avatar van -JB-
2,5
Aan mij was deze roman van Fante helaas niet zo besteed. Ik vind Bandini een nogal karikaturaal personage en daardoor volstrekt oninteressant (Waarom hij opeens gaat schrijven komt bijvoorbeeld totaal uit niets). De vergelijking met Bukowski dringt zich uiteraard op, aangezien Fante een voorbeeld voor hem was. Maar dan vind ik Bukowski toch veel humoristischer en daardoor leesbaarder. Misschien is het een kwestie van smaak, maar voor mij voorlopig geen tweede Fante.

avatar van lpjdamen
3,5
Wat me vooral opviel was de luchtigheid waarmee Fante zijn alter-ego Arturo Bandini leven inblies. Openhartig en warm, tegelijkertijd vol met eerlijkheid over zijn eigen gebreken. Sterk en moedig om zo openhartig en "naakt" als het ware te spreken over jezelf in de vorm van een fictief alter-ego.

Ik maakte kennis met dit boek door een van mijn literaire (anti)helden, Charles Bukowski, die John Fante als god aanschouwde en die als een van zijn grootste inspiratiebronnen geldde voor zijn eigen literaire ambities, werk en uiteindelijke meesterwerken als alter-ego Henry Chinaski. Toch moet ik dan ook eerlijk bekennen dat juist doordat Bukowski zo'n hoge pet van Fante op had, dat ik met torenhoge verwachtingen aan Ask the Dust begon, waarbij ik vooraf al hoopte op die warme zon die schijnt op winterse dagen, zoals Bukowski dat zo sterk doet in met name zijn eerste werken, Post Office en Factotum. Maar ik had af moeten rekenen met die verwachtingen, dat had ik vooraf moeten doen, voor ik het boek op sloeg, maar dat kon ik niet, en daardoor bleef ik ergens steeds met een fanboy Bukowski-bril dit boek van Fante lezen, waardoor ik net niet helemaal Fante tot zijn recht liet komen, en ik mezelf eigenlijk genoodzaakt voel dit boek over een paar jaar nog een keer te lezen.

Ik moet wel zeggen dat ik ondanks de verwachtingen Ask the Dust zeker een aanrader vind, met name omdat het een invloed heeft op het schrijfproces, op het streven naar het schrijven van een verhaal, gedicht, novelle of roman. Dat er geen logica plaatsvindt in het proces. Dat het uit het hart moet komen, en dat er niets of niemand is die kan zeggen wat werkt, en wat niet. Succes is niet de drijvende factor, maar tegelijkertijd beïnvloed het iedere schrijver. Het beïnvloedde Hemingway. Het beïnvloedde Bukowski - het sijpelt tussen de regels door in Hollywood - en het raakte ook Fante, die het maar al te helder duidelijk maakt met zijn alter-ego Bandini. En dát is misschien wel de grootste kracht van het boek. Niet de verwachtingen een primitieve Bukowski te lezen, maar eerder om te lezen hoe openhartig en eerlijk Fante naar zijn eigen persoon is als schrijver en aspirant schrijver. Hij is naakt, en daarmee kwetsbaar, en daarmee mens, en daarmee sterk.

avatar van eRCee
3,5
John Fante > Charles Bukowski

Gast
geplaatst: vandaag om 15:47 uur

geplaatst: vandaag om 15:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.