menu

Das Parfum: Die Geschichte eines Mörders - Patrick Süskind (1985)

Alternatieve titel: Het Parfum: De Geschiedenis van een Moordenaar

mijn stem
4,08 (476)
476 stemmen

Duits
Sprookje / Griezel

255 pagina's
Eerste druk: Diogenes, Zürich (Zwitserland)

Het levensverhaal van Jean-Baptiste Grenouille die op 17 juli 1738 wordt geboren op de Parijse vismarkt. Zijn ongehuwde moeder probeert hem er achter te laten tussen het visafval. Grenouille heeft geen eigen lichaamsgeur maar ziet die handicap gecompenseerd door een onvoorstelbaar scherpe reukzin. Op een dag wordt hij overvallen door de fijne geur van een meisje en in een poging om de geur te bezitten, wurgt hij het kind. Dat voorval doet Grenouille beslissen om parfumeur te worden, "een schepper van geuren, niets minder dan de grootste parfumeur ter wereld". Hij treedt in dienst bij verschillende parfumeurs, eerst in Parijs en later in Grasse, waar hij de technieken aanleert om geuren te onttrekken aan bloemen en planten. Grenouilles levensdroom is echter het scheppen van een eigen lijfgeur. Hij ontziet niets of niemand om dat doel te bereiken en groeit uit tot een seriemoordenaar.

zoeken in:
avatar van Pageturner
5,0
Remco schreef:
Dit boek kun je werkelijk aan iedereen cadeau doen... Niet 1 keer sloeg ik de plank daarbij mis! Mooi, spannend, verleiderlijk, tragisch, alles zit hierin! En het leest als een trein.

De film moet ik nog zien..... of toch maar niet??

Laat ik kort zijn: het boek is schitterend, de film is fenomenaal.

avatar van Mahto
2,0
Ik vind het boek niet zo fantastisch (de film ook niet) en ik vind de hele hype nogal overroepen. Ik vind het boek helemaal niet spannend.
ik had het hele boek het gevoel dat dit het nét niet was. Ik ergerde me aan het personage, terwijl ik dat nochtans niet zo vaak heb, zelfs niet met personages van wie de belevingswereld niet aansluit bij de mijne en veel van de gebeurtenissen vond ik ronduit overdreven. voor mij mag het allemaal iets minder letterlijk beschreven worden.

Ik vind het geen aanrader...

avatar van xSarah
4,5
Dit boek heeft me in positieve zin verrast. Het trok mijn aandacht in de bibliotheek, omdat ik mij herinnerde dat er recentelijk een film over was gemaakt, die ik echter nog niet heb gezien. Ik wist totaal niet wat ik er van moest verwachten, maar al vanaf de eerste paar bladzijden was ik in de ban van de meesterlijke schrijfstijl van Süskind.

Onomwonden zegt hij waar het op aankomt, beschrijft hij de barre leefomstandigheden in Parijs. Het feit dat het hoofdpersonage over een wonderbaarlijk goed reukvermogen beschikt, vond ik al meteen een interessant gegeven. Als lezer denk je dan (ik, tenminste): dit wordt een meesterparfumeur, die wereldwijd wordt geprezen en stinkend rijk wordt, doordat men van heinde en verre komt om zijn parfums te kopen. Einde verhaal. Niets is minder waar.

Süskind vervalt nergens in clichés, Grenouille is allesbehalve een doordeweeks personage en ook het onderwerp (de wereld der geuren, waar door de meeste mensen weinig aandacht aan wordt besteed) is niet conventioneel. Dat maakte het boek voor mij zo boeiend.

Zich identificeren met het hoofdpersonage lijkt me onmogelijk, maar dat wil niet zeggen dat je niet wordt meegesleept in zijn gedachtegang en in het verhaal, dat me geen moment (of misschien even, nl. wanneer Grenouille zich terugtrekt in zijn grot) heeft verveeld.

Het boek heeft me alvast weten te bekoren. Ik ben benieuwd naar de film.

Het is al jaren geleden dat ik dit boek heb gelezen, destijds voor mijn boekenlijst voor Duits. Het boek greep me toen meteen al, zit erg goed in elkaar. Zeer aparte hoofdpersoon, een vreemd figuur die je zeker niet direct mag (of misschien wel juist steeds minder). Het gegeven van geen eigen lichaamsgeur hebben, wat op zich iets kleins lijkt, blijkt veel psychische impact te hebben, interessant. Daarnaast is de wereld van de geuren een bijzondere omgeving die me nog wel even bijbleef na het boek.
Een tijd geleden de film gekeken en het is één van de weinige films die voor mij niet te veel afbreuk aan het boek deed. Viel me echt erg mee. Of het moet komen omdat het zo lang geleden is dat ik het boek heb gelezen..
Maar weer eens op mn lijstje zetten om te herlezen, heb de Buchfinken-editie nog steeds in de kast staan, doe ik pas weg als ik de gewone versie ergens voor een leuke prijs zie liggen

avatar van the Cheshire cat
5,0
Ik vind vooral het gedeelte goed waarin de parfumeur Baldini op onverholen wijze zijn jaloezie
laat blijken naar zijn concurrent toe, de parfumeur Pélissier (die knoeier, die bastaard, die
windhond, azijnmenger, prutser, omhooggevallen in de geurbranche, dit stinkdier, stinkende
moerasbloem, kleine stinker ), maar ook Baldini's nukkige gedachtes over de nieuwe
wereld zijn erg geestig vind ik.
Het opsommen van diverse woorden om zo iets aan de lezer over te brengen, geuren in dit
geval, werkt wel, bij mij althans:

essences absolues, bloesemoliën, tincturen, balsems, pommades, poeders, zepen, knevelwas,
reukzout, anijszaad, zoethout, honingsoorten, koffie, thee, gedroogde en geconfijte vruchten,
bonbons, chocolade, rozenolie, cederhout, enzovoorts, enzovoorts...

avatar van Thomas83
4,0
Lekker fantasievol en duister verhaal. Een geurloze hoofdpersoon met de scherpste reukzin ter wereld die begint te moorden om zijn geuren te kunnen maken, je moet er maar op komen. De beschrijvingen van vooral al die geuren zijn ook mooi levendig en gedetailleerd. Ik kon me totaal inleven. Gek genoeg ook in Grenouille, hoe griezelig en anders hij ook is. Uiteindelijk is hij door zijn kansloze omstandigheden wel geworden tot wat hij is. Een tragisch personage. Zijn speciale talent maakt hem ook erg boeiend.

Zijn hele leven, rondreis door Frankrijk, is ook geweldig. Hij maakt nogal wat mee, en ontmoet een hoop interessante personages, zoals Baldini en die excentrieke markies. Mooi ook die gitzwarte humor die tussen al dat akeligs er nog tussendoor sluipt. Eigenlijk iedereen krijgt op een pijnlijke manier uiteindelijk wel wat hij verdient.

De alwetende vertelstijl is op een of andere manier ook erg prettig in het boek. Ik vond het erg fijn lezen allemaal, en kon moeiteloos lang doorlezen. Soms is het boek griezelig, een andere moment weet het opeens weer voorzichtig te ontroeren. Misschien ligt dat aan mij, ik had dus wel een zwak voor Grenouille. Ook mooi trouwens die technische beschrijvingen van het verzamelen en samenstellen van geuren. En het einde is ijzersterk. Een echte climax, zoals je mag verwachten.

4,5
Prachtig boek hoor. Süskind weet de spanning bijna heel het verhaal lang vast te houden, alleen bij het gedeelte in de grot zakt het iets in. De zinnen zijn daarnaast van heel hoge kwaliteit, zonder dat ze echt moeilijk worden, en dat is heel knap. Ook het eind is gewoon perfect. Een geweldige climax zoals hierboven al werd gezegd. Het boek heeft gewoon alles wat een boek zou moeten hebben: een personage dat afwijkt van het gemiddelde, een mooie sfeer en goede beschrijving van de omgeving, een strakke plotopbouw, mooie begrijpelijke zinnen, een ijzersterke climax, aparte figuren, een origineel concept en originele schrijfwijze (die teruggrijpt naar de romantiek in een tijd dat de Generation X opkwam, je moet het maar durven) en heerlijke komische noten. Heel mooi.

avatar van Koios
5,0
Zowel boek als film (met een meer dan uitstekende prestatie van acteur Ben Whishaw) kan ik aanraden, mits je bereid bent de enorm grote invloed van geuren te onderkennen....overigens een van de sterkste triggers voor herinneringen.

Ik vond het boek niet zo geweldig. De voornaamste reden hiervoor is omdat ik me geen duidelijk beeld kan schetsen over hoe de personage's er uitzien. Eerst dacht ik dat Grenouille een vredelievend persoon was en geen moordenaar. Ook over de andere personage's kom je niet veel te weten. Je kan je niet echt inbeelden hoe ze zich gedragen en hoe ze er uitzien.
Ik vind het, naar mijn mening, geen echte aanrader

avatar van Raskolnikov
3,0
De eerste hoofdstukken beloven veel goeds; een roman die zwaar leunt op aromatische beschrijvingen ipv de altijd maar weer visuele (clichématige) omschrijvingen waar schrijvers gewoonlijk uit putten. De 18e eeuw komt daarmee veel meer tot leven. De ranzigheid is adhv de beschreven geuren gewoonweg voelbaar. Een prikkelende invalshoek. Helaas is het verhaal verder met recht een sprookje; het gevoel door de verteller bij de hand genomen te worden, van gebeurtenis tot gebeurtenis. Net als bij een sprookje blijft er, mede bij gebrek aan psychologische diepte van de personages, niet al te veel ruimte voor vrije interpretatie. Misschien ook omdat we de personages zo weinig direct meemaken: zo zijn er nagenoeg geen dialogen, maar eerder beschrijvingen van de uitkomsten van gesprekken. Daarmee ervaar ik het verhaal als erg sturend en beperkend.

avatar van Lalage
3,0
Volgens mij heeft Ronald Jonkers het boek vrij letterlijk vertaald, met lange Duitse zinnen en soms vreemde woorden. Daardoor leest het soms niet helemaal soepel, maar het verhaal zorgt ervoor dat ik door wil lezen. Naar het einde toe worden de gebeurtenissen het steeds absurder.

Het parfum – Patrick Süskind | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

avatar van Raspoetin
4,5
Geniaal boek; bovenal de stijl en de vorm zijn tijdloos. Het was voor mij tevens intrigerend om het te lezen vanuit de ogen van de regisseur van de speelfilm uit 2006 (die ik reeds heb gezien) en ik kon me eigenlijk goed vinden in de dappere keuze die hij maakte; namelijk het vrijwel in zijn geheel weglaten van het tweede deel van het boek dat toch zo'n vijftig pagina's beslaat. Dat toch maar weer eens aantoont dat een boekverfilming een compleet andere sport is. Dit gedeelte voegt niet bijster veel toe aan het verhaal en zorgt ervoor dat de vaart in de film blijft; echter voor het boek is dit gedeelte essentieel voor de ontwikkeling van het karakter van Grenouille en de vereiste aanloop naar de climax.

Het verbaasde me enigszins om te zien dat de schrijver Patrick Süskind naast dit boek niet heel veel anders aan groots werk heeft geleverd en dat hij in afzondering leeft. Met dat laatste lijkt hij in dat opzicht toch wel een beetje op de protagonist Grenouille uit Het Parfum; een magnum opus leveren en dan compleet van de aardbodem verdwijnen.

avatar van misterfool
4,5
Het is slim van Patrick Süskind dat hij dit verhaal laat plaatsvinden in de 18de eeuw: wetenschap en bijgeloof waren toen nog niet geheel van elkaar losgekoppeld. In zo'n tijdgeest kan parfumerie geloofwaardig magische krachten krijgen. Het Parfum doet hierdoor denken aan een klassiek monsterverhaal als Frankenstein. Deze indruk wordt verstrekt door het spanningsveld tussen het verheven, monsterlijke individu en het kortzichtige, 'normale' gepeupel. Het gaat hier immers om een menigte die egoïstisch misbruik maakt van anderen en die het exploiteren van kinderen zelfs niet schuwt. Ik vroeg me hierdoor af of Grenouille als monster geboren is of dat hij slechts de samenleving spiegelt waarin hij is geboren. De manier waarop dit boek het voornoemde spanningsveld beschrijft, is gelukkig niet van cynisme gespeend. De zwarte humor maakt het boek erg leesbaar. Het taalgebruik van Süskind is daarenboven lekker ritmisch en dromerig. Kon het boek nauwelijks neerleggen. Een van de beste leeservaringen dit jaar!

avatar van manonvandebron
4,5
Het was een origineel idee van Patrick Braafkind om veel vanuit de ervaring van geuren te vertellen. Het Frankrijk van Lodewijk XV geeft hij weer als een walgelijke mengeling van walmen, met dom gepeupel en ijdele rijken. Mooi beschreven zijn de methodes waarmee een geur aan een plant of een ander voorwerp onttrokken wordt; met vet, olie of alcohol, als een ziel die opstijgt uit een lichaam. Jargontermen als een alambiek en macereren komen daarbij kijken. Het proces doet denken aan alchemie. De invloed van iemands geur lijkt aan het magische te grenzen.

Jean-Baptiste Kikker is een antiheld met een miezerig uiterlijk en een manke poot. Hij is een psychopaat, want hij kent geen empathie voor z’n slachtoffers en geen gewetenswroeging. Hij is een monomaan, want hij heeft slechts één interesse: geuren. Andere zintuiglijke ervaringen en menselijk contact laten hem onverschillig. Als een speurhond volgt hij het geurspoor van Laure. Hij kan een tijdlang in isolement in een hol leven, maar heel even wordt hij ook aanbeden als een rockster. De lugubere slotscène heeft wat van een bacchanaal. Realistisch kun je het niet noemen, maar het is een heerlijke pageturner met een overvloed aan fantasie, humor en gruwelijkheden.

avatar van Jason82
4,5
Wat is dit knap bedacht en beschreven zeg. Net nog mijn waardering met een halve ster verhoogd. Heel origineel en het einde was eigenlijk weergaloos, hoe gruwelijk soms ook.

Weer een vinkje achter een bijzondere klassieker!

Gast
geplaatst: vandaag om 06:28 uur

geplaatst: vandaag om 06:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.