Boek (256 blz.) - Robert van Eijden (2015)

****

Volkskrant recensie: Beperkt beschikbaar.

Heerlijk boek. Nihilisme en absurditeit zoals je het niet meer gewend bent in de hedendaagse literatuur.

Jij geschreven?

Nee hoor, wel geplaatst.....

Een humoristisch boek, waarbij in regelmatig moest lachen om de droge humor.

Het is een kijkje in het hoofd van een HEEL bijzonder iemand. Een man met een vorm van autisme, alsmede een angststoornis- ik durf heel wat te zeggen als ''niet'' psychiater;). Ik heb zelf ook een jaar mogen werken met deze mensen ( mensen met autisme) en ik vond het een hele rijke ervaring. Wat een mooie en bijzondere mensen zijn dat- al begrijp ik dat het leven voor hun allerminst rijk, en bijzonder is, maar ze dit ervaren als een hele sleur. Zo ook de hoofdpersonage van dit boek: Robert van Eijden.

Ik heb genoten bij het lezen van dit boek. Aanrader!

Robert van Eijden heeft inderdaad een heerlijk, humoristisch boek geschreven. Erg herkenbaar ook, zoals met die Top 40-blaadjes. Als tiener was ik namelijk, net als Van Eijden, volledig geobsedeerd door de Top 40 en net als Van Eijden hield ik een Top 40-boekhouding bij; elke woensdagmiddag rende ik naar de platenzaak om daar het nieuwe Top 40-blaadje van de toonbank te grissen dat ik, zoals Van Eijden zo geestig weet te beschrijven: vol ingehouden opwinding mee naar huis nam alsof ik zojuist de schat van Beersel had gevonden.
Als het Top 40-blaadje er op woensdag nog niet was - wat regelmatig voorkwam - droop ik teleurgesteld weer af en was heel mijn dag verpest... Waar andere mensen religie hebben, plichtsbesef of gewoon zin in het leven, was het bij mij het uitkijken naar het nieuwe Top 40-blaadje dat mij jarenlang net genoeg kracht gaf om de volgende woensdagmiddag te halen.
Thuis op mijn slaapkamer nam ik de hitlijst tot vervelens toe door, waarna ik ieder liedje punten gaf, wat uiteindelijk resulteerde in een eigen persoonlijke top tien... Languit gelegen op bed met om mij heen uitgespreid mijn puberledematen, mijn multomappen met Top 40-administratie en een zakje vruchtenhartjes van de SRV-man, stelde ik elke vrijdagavond van alle veertig liedjes het aantal punten vast dat bij hun positie van die week hoorde.

Oh, en het intro van For America van Red Box heeft inderdaad wat weg van een draaiende wasmachine.

Ga dit boek lezen! God zal u lonen.

Boek (256 blz.) is een fantastische roman. Het is een bijbel voor eenlingen die aan de zijlijn toekijken hoe de maatschappij aan hun voorbij gaat. Het is zeker humoristisch maar het slaat nooit door. De diepe ernst blijft voortdurend voelbaar en dat is de kracht van dit boek.

Elke ergernis, elk detail is herkenbaar. Maar ook de mooie dingen en vooral het soort van reclame maken voor deze levensstijl maakt Boek (256 blz.) tot een meesterwerk. Dit is de beste roman van Herman Brusselmans die hij zelf nooit geschreven heeft.

Meesterwerk

Wat een geweldig boek heeft Robert van Eijden geschreven. De grootste kracht van het boek is ongetwijfeld de gortdroge humor. Alleen een blik op de eerste bladzijden (een quote van Al Bundy en de inhoudsopgave met hoofdstuktitels) zegt voldoende. Maar er is meer dan dat, veel meer dan dat wat het boek zo goed maakt.

Van Eijden schrijft over een hoofdpersoon met de naam Robert van Eijden. Een man zonder al te veel kracht, iemand die niet of nauwelijks weet om te gaan met onverwachte situaties en die vasthoudt aan een aantal vastigheden die je bijna rituelen zou kunnen noemen. Als lezer voelde ik onmiddellijk mee met van Eijden. Hij heeft iets ontwapenends over zich. Wellicht heeft dat iets te maken met de kwetsbaarheden die zo op de oppervlakte liggen. Of is het die gezonde afkeer tegen de maatschappij die zo aanlokkelijk is? Of is toch gewoon die prachtige humor:

"Toen ik een van de uien optilde omdat hij niet netjes naast de andere lag, zag ik dat hij aan de onderkant verrot was, meer dan verrot zelfs - er kwam een bruine vloeistof uit waarin een groep maden lag te krioelen alsof ze net grote vakantie hadden gekregen. Ik hoorde ze al juichen.Hoera! Zes weken niet naar die kutmadenschool!"

"Op het stalen bankje dat de gemeente een paar jaar geleden naast de glasbak voor mij flat heeft neergezet, zat een man die eruitzag als een gigantische gesmolten kaars."

De terugkerende elementen in het verhaal zijn ook zo treffend: de eindeloze herhaling van dezelfde liedjes bij Arrow Classic Rock, de hilarische mailtjes naar bedrijven, Hitler, Wikipedia. Ook de bijfiguren, Paalman, de bouwvakker en de blinde buurman zijn mooi gekozen.

Om af te sluiten nog een gedeelte uit een mooi scène: Van Eijden staat in de supermarkt op een vakantieadres op de Veluwe. Hij rekent een reep af bij de kassa. Er wordt gevraagd of hij toch niet toevallig een tweede reep wil pakken: het is immers twee halen en een betalen. Van Eijden vindt een reep voldoende. Maar zo gemakkelijk komt hij hier niet mee weg:

"'Pakt u dan nog even een tweede?' Nog nooit had ik iemand een alledaagse vraag horen uitspreken als een dreigement van een moslimterrorist, maar deze caissière had het zojuist gepresteerd. Mijn linkerooglid begon te trillen.
(...)
Achter mij stond een man met zijn mandje in mijn rug te duwen. Ik draaide me om. Hij droeg een grijze Gaastra-jas, een kleur die ik in mijn tijd op het vakantiepark nog niet had gezien. De rebel.
'Wat begrijpt u niet aan het woord gratis? ' vroeg hij. 'De gra of de tis? Pak die klotereep, dan kunnen we door hier.
'Nou, nou,' zei ik, 'wat een agressie. U moet nodig eens naar een vakantiepark op de Veluwe.'

Boek (256 blz.) is een bijzondere roman. Een roman maar het zou mij niet verbazen als het op zijn minst semi-autobiografisch is (dit nav zijn interview bij Nooit meer slapen). Robert van Eijden weet op voortreffelijke wijze een angstig personage tot leven te brengen dat elke verandering als bedreigend ervaart. Ik durf als leek niet met stoornissen te strooien, maar met mijn beperkte kennis over dit onderwerp komt het op mij idd autistisch over. Het mooie van dit boek is dat je zo dicht op de huid kruipt van het hoofdpersonage dat je je bewust wordt van hoe chaotisch de maatschappij eigenlijk in elkaar steekt. Als je je hieraan niet over kunt geven dan lijkt het mij idd vreselijk moeilijk. Hoewel eigenlijk tragisch is het ook een enorm grappig verhaal. Zijn denk- en zienswijze zijn erg droog en 'anders', ik heb geregeld hard moeten lachen. Herman Brusselmans is er heel erg over te spreken en het is qua humor te begrijpen waarom.

Een bijzonder boek, wat zo nu en dan lachwekkend is door de droge humor.
De hoofdpersoon uit dit boek laat je goed voelen wat onverwachte en minder onverwachte situaties kan doen voor iemand met autisme. Ik heb op zich wel genoten van het boek, maar vond de verhaallijn wel erg dun.

Ik heb erg moeten lachen om de droge humor.