menu

Orbitor. Aripa Dreaptă - Mircea Cărtărescu (2007)

Alternatieve titels: Het Onmetelijke Mausoleum | Orbitor. Aripa Dreapta

mijn stem
4,83 (3)
3 stemmen

Roemeens
Psychologisch / Autobiografische Roman

559 pagina's
Eerste druk: Humanitas, Boekarest (Roemenië)

In de trilogie Orbitor verkent Mircea Cărtărescu de labyrinthen van zijn eigen verleden, zijn familiegeschiedenis en zijn gedachten. Daarbij lopen realiteit en fantasmagorie in elkaar over. Mircea's verhalen dwalen door een fractalisch universum van familiegeschiedenis en kindheidsherinneringen, vermengd met de post-communistische geschiedenis van Roemenië. Tijd en ruimte lopen door elkaar, in een verhaal dat het geheugen van voorbije eeuwen integreert in het heden, van Boekarest tot Bulgarije, van Lousiana tot Amsterdam.

zoeken in:
avatar van Geerard
5,0
Ik heb dit nieuws ook al onder de schrijver geplaatst, maar omdat ik net een mailtje kreeg van uitgeverij Cargo met nog specifiekere informatie over de releasedatum van dit boek, ook nog even een bericht hier:

-----

Beste meneer Flens,

Graag beantwoord ik alsnog uw vraag over Mircea Cartarescu. Wij zullen inderdaad ook het derde deel in de Orbitor-trilogie uitgeven: Het onmetelijke mausoleum verschijnt naar verwachting in juni van dit jaar.
Ik hoop dat hiermee uw vraag beantwoord is, zoniet schroom niet om contact met ons te zoeken.
--------


avatar van Freud
5,0
Dat is nog eens goed nieuws Net op tijd om nog te kunnen meenemen op mijn volgende Roemenië-reis...

avatar van Geerard
5,0
Vanaf 1 juni verkrijgbaar

avatar van Geerard
5,0
Het is gedaan.

Och, hart van mij, wat betekenen zeeën van bloed?' Wat heb ik met Timisoara, wat gaat mij dat allemaal aan? Ik heb nooit begrepen hoe dat zit met die obscene graffiti op een muur genaamd geschiedenis. Wetmatigheden, revoluties, oorlogen, veldtochten. Een enkele letter in mijn manuscript is al reëler dan dat alles. De vogel die over de veldslag vliegt, weet niet wat Stalingrad betekent. De luis op het lichaam van de soldaat negeert de gruwelijke pijn vanwege de kogel in zijn darmen. We leven onder het zware stof van de millennia, we vonken een ogenblik in de eeuwige duisternis, door niemand bekeken, door niemand gekend. Een miljoen mensen in stukken gescheurd, vergast en verkoold tijdens 1 enkele veldslag: in de dorpen van Ceylon heeft niemand van hen gehoord. Over een eeuw zal niemand meer iets weten, en zelfs als ze het wel weten, zullen de jongeren zeggen: Dat is ons probleem niet. Onze blik is gericht op de toekomst. Boven al het leed van de wereld hebben altijd dezelfde onverschillige sterren gestraald.


Het mooiste boek dat ik tot nu toe heb gelezen. Niet het Onmetelijke Mausoleum, maar de Orbitor trilogie als geheel. Waar het eerste boek geheel ontspoort begon zonder duidelijke structuur en bij vlagen letterlijk 'onleesbaar' was, komen alle personages, gebeurtenissen en hallucinaties nu wonderbaarlijk samen in het slotstuk van de trilogie. Dit boek leest als een trein! We zien de jeugd van Mircea weer terugkomen, de Wetenden en het ondergrondse, maar de rode draad door het boek is het dictatorschap van Nicolae Ceaușescu en de revolutie die daardoor ontketent werd. Het lijkt direct terug te komen in de prachtige Nederlandse omslag van het boek, maar schijn bedriegt. Lees door tot de laatste regel van het boek, voel alles, maar begrijp niets

Ik was een man die op aarde leefde. Ik heb het licht gezien, de kleuren waargenomen. Ik heb elektrische signalen aan mijn spieren doorgegeven, en zij hebben zich in beweging gezet. Ik heb nauwgezet mijn inwendige kalksteenbeeld gepolijst: de wervels, de sleutelbeenderen, de ribben, de schedel, de heupbotten, de botten van de armen en de benen. In mijn hersenpan is, vanaf de andere kant van de wereld, een druppel goddelijkheid doorgedrongen. Wat heb ik daarmee gedaan? Wat heb ik dankzij de goddelijke gratie van het leven begrepen? Ik heb gedacht en geëjaculeerd, ik heb geslapen en gedroomd, ik heb geglimlacht en gezucht. Ik heb gruwelijke pijn en de extase van grenzeloze vreugde ervaren. Maar hoeveel heb ik verloren doordat mij slechts vijf zintuigen zijn gegeven? Ik zou er miljarden kunnen hebben, een speciaal zintuig voor ieder ogenblik van het bestaan en voor ieder voorwerp op de wereld. Wat is er gebeurd met het vomeronasaal orgaan, met de laterale lijn, met de voelsprieten in de poten van een vlieg, met de infrarooddetector in de neusgaten van een ratelslang? Waarom kan ik geen ultrageluiden horen, waarom begrijp ik het ultraleven niet?

4,5
Ik heb slechts een oogwenk geleefd, maar genoeg om te kunnen zeggen: Ik heb geleefd.


Wow. Het Onmetelijke Mausoleum is duidelijk het meest rauwe boek in de Orbitor trilogie, waarin Mircea Cartarescu verhaalt over de gewelddadige Roemeense revolutie. Maar dat weerhoudt hem er niet van om deze bloedige geschiedenis andermaal te doorspekken met het kosmische, met goed gedoseerd magisch realisme, zo kenmerkend voor zijn stijl. Zijn weergaloze proza sleurt je het boek in, dat ik dan ook werkelijk verslonden heb. De slotakte reflecteert op het leven en de dood, want ja, we gaan allen dood, maar hoe dankbaar mogen we zijn dát we geleefd hebben. Thema’s waar ik de laatste tijd vaker over nadenk, en waarbij Mircea’s slotwoorden best troostrijk zijn.

Mijn enige kanttekening zou zijn, de homofobie, misogynie en het racisme. Vrouwen worden verkracht en een groep mannen vergrijpt zich aan een slapende vrouw, die allen zonder hier een woord aan vuil te maken van weglopen. Jonge kinderen worden blootgesteld aan naakte vrouwen en seks, maar zodra een ander kind zijn erectie toont aan de hoofdfiguur, loopt deze een trauma op - want, ‘flikkers, bruinwerkers’ zijn ‘onmenselijk’. Deels is dit onderdeel van het tijdsbeeld dat wordt geschetst en de daarbij horende denkbeelden, maar Mircea had het wat mij betreft anders mogen verwoorden. Na het zoveelste gebruik van het woord ‘flikker’ stoorde ik mij hier behoorlijk aan.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:42 uur

geplaatst: vandaag om 16:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.