The Time Traveler's Wife - Audrey Niffenegger (2003)

Dit is zo'n mooi verhaal, het is nergens spannend of eng of uiterst grappig, het is gewoon mooi. Echt een boek om op zondag te lezen met een grote pot thee erbij.

Wauw. Ik heb net boek net uit en ik ben sinds Norwegian Wood niet meer zo overdonderd geweest na het lezen van een boek.

Het boek gaat, kort gezegd, over Henry die aan een soort 'ziekte' lijdt waarbij hij zich door de tijd verplaatst. Dit houdt in dat hij van het heden naar het verleden of de toekomst gaat, en op een nieuwe plek in de tijd naakt weer verschijnt. Dit levert komische situaties op, want Henry moet steeds weer zorgen dat hij kleren bij elkaar krijgt.
Henry's geliefde is Clare. Als Clare jong is verschijnt Henry steeds naakt bij haar ouderlijk huis. Clare zet dan kleren voor hem klaar en brengt hem eten (Henry is ook altijd erg hongerig als hij zich verplaatst heeft door de tijd). Onvermijdelijk ontstaat er meer tussen Henry en Clare.

Behalve komisch is het ook erg ontroerend. Clare en Henry moeten een manier zien te vinden om te leven met het feit dat Henry overal en altijd opeens verdwenen kan zijn en dat blijkt niet makkelijk ('Why is love intensified by absence?'). Het brengt ook een aantal filosofische vragen met zich mee. Als je weet wat er gaat gebeuren in de toekomst, kun je dit dan ook veranderen? Zou je liever een hele korte tijd heel erg gelukkig zijn of liever je hele leven 'just okay' zijn? Als het zou kunnen, zou je dan de toekomst willen weten? Henry maakt gebruik van zijn uitstapjes (zo weet hij welke aandelen omhoog zullen gaan en welk lotnummer de hoofdprijs wint), maar komt in de toekomst ook dingen tegen die hij niet zou willen weten.

Laat je vooral niet afschrikken door het tijdreisgebeuren, ik dacht eerst ook dat ik op z'n minst wiskundige moest zijn om het te begrijpen. Maar dat is absoluut niet het geval: het went snel en altijd is goed aangegeven in welke tijd je zit en welke leeftijd Henry en Clare hebben. En als je denkt: dat tijdreizen is niet echt mijn ding: mijn ding is dat ook niet, maar geloof me, geen moment is het in me opgekomen om dit boek voor eens en altijd opzij te leggen. Een prachtig liefdesverhaal.

Dikke, vette vijf sterren

Ik blijf het een overweldigend boek vinden. Het knappe is, dat het nergens ongeloofwaardig wordt, en hoewel het soms een beetje lastig puzzelen is met waar Henry zich in de tijd bevindt, verliest Niffenegger zelf nergens de draad.

Aardig idee om een tijdreiziger op bezoek te laten gaan bij zijn toekomstige vrouw als klein meisje, nadat hij haar voor het eerst heeft ontmoet als zij twintig is.
Jammer dat het verhaal het tempo en de diepgang van een soap heeft.

Ik heb ergens gelezen dat Niffeneger zelf een hele tijdlijn heeft uitgezet om een goed overzicht te hebben van wat wanneer gebeurt. Ik ben het dan ook niet met Pythia eens dat het de diepgang van een soap heeft. Als je alleen al kijkt hoe één en ander geconstrueerd is, dat is in de verste verte niet te vergelijken met een soap.

Ik vind het een, weliswaar vaardige, opsomming van gebeurtenissen. Het lijkt me dat de schrijfster daar veel energie in gestopt heeft.
De karakters van de hoofdpersonen vind ik vlak en ze ontwikkelen zich nauwelijks, van de bijfiguren weet ik helemaal weinig en dan komen er nog wat personages uit de lucht vallen als die opeens nodig zijn.
Ik heb aan de stemmen wel gezien dat je er verschillend over kunt denken

Hoewel de insteek absurd lijkt (een man lijdt aan een zeldzame afwijking, waardoor hij door de tijd reist) vertelt het verhaal een bijzonder mooi liefdesgeschiedenis.

een van de meest ontrroerenste boeken die ik in lange tijd heb gelezen. Ik vind het een prachtege vertelling van een nootlotige liefde.

Het plot zoals ik dat lees doet me enigzins denken aan Slaughterhouse Five. Kan dat kloppen?

erg mooi en intens boek!
leest makkelijk weg en is zeker de moeite waard!

Ik vond het een bijzonder boek, heel mooi en leest makkelijk weg. Ik ben normaal meer van de literaiere thrillers maar deze roman vond ik zeker de moeite waard!

Audrey Niffenegger heeft inderdaad een knappe roman geconstrueerd waarbij verschillende tijdsvormen door elkaar heenlopen en dat het toch toegankelijk en leesbaar blijft. Die hele tijdreis-constructie biedt de mogelijkheid voor een aantal zeer ontroerende passages. Toch heb ik me ook meerdere malen verveeld tijdens het lezen, simpelweg omdat haar schrijfstijl stilistisch niet bepaald krachtig is. Het is allemaal veel te beschrijvend en het plot laat uiteindelijk weinig aan de verbeelding meer over. Wat ook niet meehelpt is dat er veel personages zijn die wel een belangrijke rol spelen (Ingrid, Dr Kendrick, Gomez) maar die eigenlijk niet zo bijzonder interessant zijn uitgewerkt. Ze zijn er om het plot voor uit te stuwen, maar niet omdat ze van zichzelf nou zoveel toevoegen. Het levert een amusante roman op die een beetje aanvoelt als een gelikte Hollywood-film: een lach hier en een traan daar, en dat alles in een wat pretentieuze vorm zodat het nog een literair lijkt ook.

Mwah. Ik dacht eerder aan Eternal Sunshine of the Spotless Mind.

Tegenwoordig worden we gebombardeerd met zogenaamde 'schandalige romans' overladen met intriges, perfecte personages en kinky gedoe in de slaapkamer. Deze boeken zijn doorgaans geschreven door een vrouw van middelbare leeftijd met seksuele frustraties. Het deprimerende is dat net dit ook de doelgroep is. In de supermarkt, aan de koffiemachine op kantoor en tijdens gezellige etentjes worden die walgelijke verhalen naar je hoofd geslingerd en wens je niets liever om op dat moment door de grond te zakken. Iedere keer als zo'n moeder het erover heeft tegen mij, beeld ik me in dat deze vrouw zich waarschijnlijk met de hand zit te bevredigen terwijl ze de pagina's omdraait met haar plakkerige vingers.

Mijn excuses, ik dwaal af. Mijn punt is dat er vandaag de dag amper goede romantische boeken worden uitgebracht. Titels als The Fault in Our Stars, Fifty Shades of pakweg Twilight allemaal bagger zijn. Sinds Fifty Shades zo populair geworden is, is er een butt-load aan erotische romans uitgekomen, de meeste daarvan pure sensatienovelletjes.

Je vraagt je waarschijnlijk af: "Iben, wat hebben geile dames en tijdreizen nu gemeen?" Mag ik u geruststellen, beste lezer, dat deze twee helemaal niets met elkaar te maken hebben en dat ik de frustraties die ik voelde toen ik naar een goed romantisch boek zocht even wilde neerpennen. Na lange tijd andere blogs doorzocht te hebben op zoek naar een perfect boek om eens een goed potje bij te janken, heb ik uiteindelijk The Time Traveler's Wife op mijn e-reader gezet. En gelukkig was het de moeite meer dan waard.

Lees de volledige recensie op mijn blog.

IbenDB Je kunt 'The fault in our stars' toch niet over één kam scheren met 'Fifty shades...' Ik vond dat (die eerste dus) een heerlijk boek! Maar ik moet toegeven dat die vijftig tinten mij totaal niet trekken, dus eigenlijk kan ik daar niet over oordelen.

Inderdaad, het zijn twee heel verschillende romans. De gelijkenis is wel dat ze beiden erg een middelmatig koppel hebben en overhyped zijn. Geen van de twee heeft mij kunnen boeien, laat staan vermaken. En dat is toch het grootste doel van zo'n boek.