Tahrir - Barry Smit (2015)

Smerige blanke mannenfantasie over een gewillige oriëntaalse dame die ingaat op de avances van een overspelende rotzak. Het lijkt bedoeld te zijn als politieke satire, maar de focus komt zo consequent te verliggen naar abominabel beschreven seks dat ik mij afvraag of het politieke niet bijzaak is in de eenzijdige seksuele fantasieën van de auteur. Ook is de beschreven activiste Maryam eerder een oppervlakkig bedachte constructie van iemand die weinig tot geen kennis heeft over sociale interacties in de regio. Haar gewilligheid om tot seks over te gaan met een buitenlander, en dan ook nog enigszins gesteund door haar eigen ouders, is op zijn zachtst gezegd ongeloofwaardig.

In ieder geval is de beschreven liefdesrelatie hoogst uitzonderlijk in een land waar liberale vrijheden compleet anders ingevuld worden dan hier in het Westen. Zelfs vrouwen die inderdaad op zichzelf wonen en in enige vrijheid kunnen verkeren, zullen anders in het leven staan in hun bejegening van mannen dan de, gemakzuchtig beschreven, vrijpostige seksuele moraal van deze Egyptische. Wat Barry Smit hier doet is met een karikaturale, eurocentrische blik een eigen westerse projectie beschrijven van een veel complexer conflict tussen liberale vrijheid tegenover repressieve islamitische krachten. Zonder daarbij te benoemen dat hij daarin óók maar beperkt zicht heeft vanuit zijn westerse kader van denken.