Een roman die zulke uiteenlopende reacties oproept als hierboven, wekt natuurlijk meteen interesse. Mijn leeservaring sluit aan bij wat
...stilte... hierboven al zo uitgebreid heeft beschreven. Deze
roman noir lijkt even te starten als een detective-verhaal, waarin het mysterie van hoofdpersoon Jean Daragane moet worden opgelost. Maar niets is minder waar, uiteindelijk ontvouwt zich een typische Modiano-roman, waarin alles draait om herinneringen. Hoe betrouwbaar is je geheugen? Wat is de waarde van herinneren? En moet je überhaupt alles nog willen weten?
In rake zinnen en een heerlijke sfeer geeft Modiano meer vragen dan antwoorden en juist dat is de reden om zo van dit boek te houden. Modiano geeft net genoeg beschrijvingen en informatie om de lezer zelf de rest van het verhaal te laten invullen. Dat iedere lezer hierbij misschien tot een ander verhaal komt, dat maakt Modiano niet uit. Ieder heeft immers andere herinneringen om uit te putten, niet?
De titel van het boek
Pour Que Tu Ne Te Perdes Pas dans le Quartier in het Nederlands helaas incompleet vertaald naar
Om Niet te Verdwalen, is een goed voorbeeld van Modiano's woordenspel. Het boek zit vol met plaatsverwijzingen. Het is mogelijk om samen met de hoofdpersoon door Parijs te wandelen, zo precies is de beschrijving van straten en plekken. Maar zelfs al herkent hij de plekken van vroeger, toch verdwaalt hij in zijn geheugen.