The Buried Giant - Kazuo Ishiguro (2015)

****

Vergeten Reus - Kazuro Ishiguro - cobra.be


vertaling: Bartho Kriek boeken, biografie en informatie | Literatuurplein.nl

****

Volkskrant recensie: Beperkt beschikbaar

Heel bijzonder boek. Op het eerste gezicht een roman over de goeie ouwe middeleeuwen. Zoals iedereen weet een tijd van ronddolende ridders, bloederige oorlogen, bijgeloof, enge ziektes, en ehm, draken, trollen, veermannen die je naar het dodeneiland vervoeren en nog zo wat bijzondere figuren. Aan de oppervlakte is dit eerder een (erg goed geschreven) fantasyroman - want waar vind je anders draken en boosaardige elfjes - dan een historische roman.

Toch denk ik dat hij voor fantasyliefhebbers te saai en te vaag is. Dat komt door de onderliggende laag, want eigenlijk gaat het boek over de kwelling, zalving en noodzaak van het menselijk geheugen. In de tijd waarin het zich afspeelt hebben de mensen alleen nog maar hun eigen geheugen om op terug te vallen, aangezien er nog geen kranten, foto's, computers etc. zijn. Je eigen geschiedenis is dan ook, veel meer dan nu, een enigszins onstabiel geval. Met als voordeel dat je, door gebrek aan bewijsmateriaal, je persoonlijke geschiedenis voor anderen (maar ook voor jezelf) aan de omstandigheden kunt aanpassen.

De wereld van The Buried Giant scheelt dan ook als dag en nacht van de onze. Het zicht op de buitenwereld en op het verleden is minimaal, de mensen spreken een hoffelijk soort Engels, legendes worden veel letterlijker genomen, en dan zwijg ik nog maar over al die vreemde creaturen die de aarde bevolken. Kortom, een bijzonder mix van fantasy en historie, en een meer dan geslaagde overpeinzing over het menselijk geheugen.

Ik ga heeeeeel snel op zoek naar meer werk van deze schrijver.

Nobelprijs 2017!

Als dit maar geen writersblock teweeg zal brengen (zoals bij veel voorgangers die de prijs kregen).

Kazuo Ishiguro is duidelijk geen veelschrijver en neemt er ruim de tijd voor. Zoals ook The Buried Giant waar hij vele jaren aan heeft gewerkt. Het resultaat is een mooie, maar soms wat gekunsteld aandoende, roman.
Al zijn boeken zijn weer anders en staan volledig op zichzelf, maar de eerste twee "Japanse" romans blijven voor mij de beste.

Een verhaal over liefde en herinneringen. Zijn we dezelfde mensen als we nu zijn als we ons alles tot in detail konden herinneren? Soms is beter de randjes van een (gezamenlijk) bestaan te vergeten. Deze diepere laag zit verpakt in een mythisch verhaal over het doden van een draak. Leuke combinatie. Het verhaal blijft hierdoor boeiend, maar zakt naar het einde toe wel wat in.

Ik ben op 1/3 van het boek en vind het saai. Het gaat ook zo langzaam, met uitgebreide gesprekken in formele taal. En dan zegt Wickerman ook nog dat het inzakt naar het einde toe. Is het dan ooit spannend geweest? Ik denk dat ik er maar mee stop. Misschien had ik het wel anders beleefd als ik de vertaling had gekozen, want nu gaat het lezen van het Engels ook niet zo snel.
Zijn zijn andere boeken ook zo sloom? Ik vond de film van 'Never let me go' namelijk erg goed, dus dat boek staat nog wel op mijn leeslijst.

Tja, als je dit al sloom vind. Misschien deze eens proberen:

The Remains of the Day - Kazuo Ishiguro (1989)

Maar waarom wil je persé zo snel en zoveel lezen?...neem er toch de tijd voor.
Kazuo Ishiguro heeft tien jaar aan The Buried Giant gewerkt.

Op zich is het ook weer zoiets om een decennium lang hetzelfde boek te lezen.

Ha, ja...maar een dag per jaar moet kunnen, dan heb je het in tien dagen uit!

Maar, ga het toch ook eens lezen. Het is een mooie roman en deze Nobelprijswinnaar krijgt wel erg weinig aandacht.

Daar heb je een punt, maar ik dwaal gewoon steeds af bij het lezen van dit boek. Het maakt me niet nieuwsgierig naar hoe het verder gaat en de stijl bevalt me niet zo. Dilemma!

Ach...dan stop je er toch mee en begin je aan een nieuw boek.
Wanneer je zijn laatste als eerste leest, dan kom er niet zo makkelijk in. Maar probeer toch eens een ander van hem. Mijn favoriet is deze:

An Artist of the Floating World - Kazuo Ishiguro (1986)

Na wat geaarzel besluit ik om door te zetten.
Het wordt een klassiek fantasy-verhaal met monniken, ridders, weeskinderen, elfjes en natuurlijk de draak. Het lezen gaat nergens snel, maar de tweede helft van het verhaal kom ik redelijk vlot door, zoals zo vaak. Ik ben blij dat ik toch heb doorgelezen in dit bijzondere boek.

The buried giant – Kazuo Ishiguro | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com