menu

#GeenFilter: Bekentenissen van Generatie Y - Anjuly de Geus (2014)

mijn stem
3,67 (3)
3 stemmen

Nederlands
Autobiografisch / Sociaal

176 pagina's
Eerste druk: Scriptum, Schiedam (Nederland)

De twintigers van nu, die de naam ‘Generatie Y’ kregen, staan de laatste tijd nogal in een negatief daglicht. Volgens velen gaan ze al YOLO’end en selfies makend door het leven, ondertussen met hun virtuele vrienden (echte maken ze immers niet meer) whatsappend over hoe zwaar ze het hebben, omdat ze hun studiereis naar Australië nog moeten plannen. Maar generatiegenoot Anjuly de Geus ziet om zich heen een heel andere groep jonge mensen. Ze ziet jongeren die zich, in de hoop een betere toekomst te hebben, blijven ontwikkelen door meerdere studies te volgen. Jongeren die twee of meer baantjes hebben en nog nauwelijks rondkomen in economisch zware tijden, omdat ze te trots zijn een uitkering aan te vragen. Jongeren die ondanks hun diploma’s geen baan op opleidingsniveau kunnen vinden en dus maar geestdodend werk doen. Ze ziet creatieve initiatieven ontstaan, mensen die elkaar helpen en ondersteunen. Jongeren die voor zichzelf beginnen. En talent, heel veel talent. In ''#GeenFilter'' schetst Anjuly een realistisch en kwetsbaar beeld van de keuzes, twijfels, carrières, liefdes en angsten van haar generatie.

zoeken in:
avatar van Donkerwoud
3,5
Auteur is één van de beste vriendinnen van mijn zus en mijn zus is geïnterviewde/staat zelf op de cover. Toch wel een beetje trots hierop. Ik ga dit natuurlijk volstrekt bevooroordeeld lezen.

avatar van liv2
4,0
Donkerwoud schreef:
. Ik ga dit natuurlijk volstrekt bevooroordeeld lezen.


Hell yeah!

avatar van Donkerwoud
3,5
Bemoedigende autobiografische reflecties van een hoogopgeleide twintiger die het heft in eigen handen neemt als haar leven niet de route neemt die zij gehoopt had. Anjuly schrijft hiermee een aangrijpend boek over keuzestress, liefdesperikelen en haar persoonlijke zoektocht naar een bevredigende carrière. Dit aangevuld met korte citaten die als een soort facebook statussen elk hoofdstuk afronden en daarmee tonen dat meer leeftijdsgenoten met soortgelijke issues kampen. Op deze manier wordt er zowel een persoonlijk als een maatschappelijk beeld geschetst van een generatie die alleen maar op negatieve wijze in de beeldvorming terecht komt.

De kracht van haar schrijven zit in een niets en niemand ontziende eerlijkheid waarmee ze haar eigen angsten en haar eigen frustraties invoelbaar maakt voor de lezer. Met een prettig relativerend gevoel voor humor waar ik zelf enkele malen hardop om heb moeten lachen. Volgens mij kunnen veel twintigers (in verschillende stadia van hun ontwikkeling) veel hebben aan de kritische realiteitscheck die deze jonge vrouw op zichzelf loslaat. Het is al een verademing dat iemand eens zegt hoe ontzettend vervelend afstudeerscripties en meerdere afwijzingen op de arbeidsmarkt kunnen zijn voor je zelfbeeld.

avatar van liv2
4,0
Je kan het als oudere persoon nooit echt weten, echt aanvoelen hoe een jongere generatie in het leven staat. Wat er speelt in hun levens. Sommige van die zaken komen wel aan bod in werken van jonge schrijvers, maar dan sporadisch, met mondjesmaat. Anjuly de Geus is er met haar boek in geslaagd me deelgenoot te maken in het leven van haar generatie, waarvoor ik haar heel dankbaar ben, dit om te beginnen.

Als deze jongeren het aanvoelen dat zij, als totale generatie (Y) bijna worden 'uitgespuwd', en hen van alles verweten wordt oa dat ze hedonisch, verwend, egoïstisch en lui zijn dan geloof ik haar op haar woord. Ik wist niet dat dit zo erg was, maar dat ligt aan mij, of aan het feit dat ik oogkleppen heb opgehad. Wat de schrijfster met dit boek beoogt is haarzelf en haar medetwintigers: mooie, jonge, bange mensen op een waarheidsgetrouwe manier te portretteren, zonder filter.

1. Wat ze zeer goed tot uiting brengt is de kromme redenering van de voorgaande generaties die niet blijken in te zien dat er altijd geoogst wordt wat er gezaaid werd.
Het behalen van een diploma bv. Het gaat niet op jongeren in te pompen dat een diploma van levensbelang is om hen daarna in tijden van economische crisis te verwijten dat ze maar beter hadden moeten uitkijken bij het kiezen van hun studierichting. Het gaat niet op om kinderen op te voeden en hen alle mogelijkheden aan te reiken, te leren kennen (denk maar aan al die vele hobby's, sporten...) om hen achteraf te verwijten dat ze zich niet kunnen focussen op 1 ding, om hen te verwijten dat ze niet kunnen kiezen. Om hen achteraf te verwijten dat ze te veel willen. Natuurlijk willen ze veel omdat ze kennis hebben gemaakt met veel. In de supermarkt is het ook moeilijker te kiezen tussen 50 soorten Yoghurt dan tussen 4.

2.Een tweede sterk betoog gaat over de sociale media. Hoe hun aanwezigheid daar hoofdschuddend wordt bekeken door oudere generaties (die hen verwijten 'kuddedieren' te zijn). Niets is minder waar, zij zijn de eerste generatie die daarmee is opgegroeid en het maakt gewoonweg deel uit van hun leven, of ze het nu leuk vinden of niet. Het hoort er nu gewoon bij. Ze liet me vooral inzien dat dit voor hen kan leiden tot faalangst, grootse dromen, vergelijkingsdrang maar ook dat hun aanwezigheid op allerlei sociale media verandert. Sinds tante Truus dagelijks post over haar kwaaltjes is ook het besef gekomen dat alles posten over je leven niet meer 'in' is , dat er door de weeromstuit een nieuw soort intellectueel narcisme is ontstaan. Ook dat wist ik niet.

3.Het hoofdstuk dat me echt geraakt heeft is het hoofdstuk 'En toen werden we allemaal gek', waar ze aangeeft hoeveel jongeren te kampen hebben met psychologische klachten, en nee, niet zomaar wat klachtjes van de 'verwenden'. Klachten ontstaan door studiedruk, stress en wanhoop. Wanhoop omdat velen, zeer velen onder hen genoodzaakt zijn baantjes aan te nemen (vb, rekken vullen in de supermarkt)om rond te komen omdat ze gewoonweg geen baan vinden die aansluit bij hun studie. En weet je wat, ze kijken daar zelfs niet op neer, nee, integendeel. Maar dat je er wanhopig van kan worden geloof ik best. Op die manier krijgen ze een slash identiteit, (ik heb het geleerd wat dat juist inhoudt) wat zeer veel van een mens vraagt.

Naast deze drie zaken bespreekt ze ook hoe ze omgaan met relaties, daten, studiedruk en nog veel meer. Maar altijd zo eerlijk en ontwapenend geschreven, goed geschreven ook.

En als laatste:

Wij zijn immers niet diegenen die schuldig zijn aan de ineenstorting van de economie, maar helaas wel de dupe. Wij zijn diegenen die de vergrijzing financieel op moeten gaan vangen, en waarschijnlijk zelf nooit aan pensioen toekomen. Laten we dat eens onder de neus wrijven van degenen die niets anders doen dan met het vingertje wijzen

Goed gesproken vind ik.

In de categorie: 'Wat hebben we nou vandaag geleerd?' scoort dit boek zeer hoog bij mij, dus ook een zeer hoge score.

Een 'must read' voor elke oudere persoon en waarschijnlijk een 'good read' voor elke jongere die soms worstelt.

avatar van Donkerwoud
3,5
liv2 schreef:

Een 'must read' voor elke oudere persoon en waarschijnlijk een 'good read' voor elke jongere die soms worstelt.


Zeker dat laatste, vind ik. Het is niet niks om op een bepaalde leeftijd én af te moeten studeren én dan een relevante baan te scoren. Het is waarschijnlijk het eerste grote moment waarop dromen, verwachtingen en ambities flink onder druk komen te staan. Dat hoeft allemaal niet dramatischer gemaakt te worden dan het is, maar Anjuly biedt met haar zelfreflectie een goed inzicht in dat het lang niet altijd loopt zoals je zelf verwacht. Had ik dit boek maar gelezen toen ik zelf met een afstudeerpaper worstelde! Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend en triviaal, toch is het fijn om te lezen dat anderen tegen dezelfde worstelingen aanlopen als jij.

Maar het boek biedt zeker erkenning en herkenning die verder gaat dan generatie Y in de smalle zin.

avatar van eRCee
Ben ik de enige die dat hele gepraat over generaties maar onzin vind? Een paar jaar geleden werden de twintigers van toen (en misschien zijn dat nu nog steeds wel twintigers) nog de millenials genoemd, een generatie vol hoop en idealen (zie de verkiezing van Obama). En nu een paar jaar later is het weer het omgekeerde, en wordt er een variatie op generation X verzonnen.
Ik herken dat soort beeldvorming in elk geval totaal niet. Blijkbaar heeft De Geus iets soortgelijks, want als ik het goed begrijp gaat het boek daarover, maar is dit daarmee niet een boek dat eerst een generatie (op m.i. oneigenlijke gronden) typeert en zich vervolgens weer tegen dit zelf gecreëerde en per definitie hopeloos onvolledige beeld afzet?

avatar van Donkerwoud
3,5
Integendeel, ik heb de auteur zelf hiermee lastig gevallen vanaf het moment dat ik weet heb van haar eerste plannen voor dit boek. Voor mij heeft het iets beperkends om jezelf in een bepaalde groep te plaatsen, terwijl iedereen zijn eigen ontwikkelingen door maakt in het leven. Als notoire laatbloeier staat het mij dan ook nogal tegen om in een hokje geplaatst te worden. Dat doet de commercie al genoeg voor ons, nietwaar?

Wat het boek wel goed weergeeft is dat er een groep jonge mensen afstudeert die moeilijk zijn weg vindt naar de arbeidsmarkt. Vaak wel hoog opgeleid en met meer dan genoeg vaardigheden om iets moois te doen, maar het is moeilijk om de aansluiting te vinden tussen opleidingsniveau en beschikbare banen. Daarin zie ik in mijn omgeving zelf toch wel verschil tussen eind twintigers en begin dertigers tegenover de mensen die nu pas hun weg naar de arbeidsmarkt gaan vinden.

Hoe groot dat probleem gaat zijn voor deze jonge groep valt uiteraard nog te bezien, maar het is wel vrij reëel dat een groot gedeelte van deze lichting verwachtingen aan moet passen aan de realiteit van de arbeidsmarkt. Daarom vind ik het zelf wel een relevant boek en niet omdat het de stem van een generatie vertolkt ofzo. Meer in de praktische zin, omdat het op een grappige manier gestalte geeft aan die meer dan begrijpelijke frustraties. Voor mij is het dus ook eerder bedoeld als erkenning en herkenning voor de generatie zelf dan dat het de tijdsgeest weerspiegelt.

avatar van eRCee
Oke, dat is duidelijk.

avatar van psyche
3,5
psyche (crew)
eRCee schreef:
Ben ik de enige die dat hele gepraat over generaties maar onzin vind?

Ik denk dat er natuurlijk wel verschillen tussen generaties zijn en er een samenhang met de heersende tijdsgeest is, de laatste boeken die ik las laten die verschuivingen mooi zien. Tegelijkertijd kun je evengoed niet iedereen in vakjes proppen, gelukkig maar. Treffend geeft historica Anjuly de Geus dat in het begin van haar boek aan waar het gaat over de jaren zestig vorige eeuw en de babyboomers. Niet iedereen bestormde het Maagdenhuis of bouwde joints, het merendeel van de jonge mensen destijds leefde eigenlijk heel braaf en conform fatsoensnormen van nog voor WOII.
Ik herken als ik naar onze kinderen kijk, de oudsten dertig en net erboven, de jongste half twintig; de verschillen in relatief korte tijd waar onze jongste tegen aan loopt, gelijk Donkerwoud om zich heen waarneemt.
Ik lees nu #Geen Filter, AdG schrijft duidelijk en fris over deze moeilijkheden.
Tot slot merk ik ook ... Sommige dingen zijn van alle tijden, vermomd in een ander jasje

avatar van eRCee
De ene generatie is toch het kind van de vorige, dus dan zijn strikt genomen jouw kinderen van dezelfde generatie. Toch? Maar in werkelijkheid loopt alles natuurlijk door elkaar heen, elke afgrenzing is derhalve arbitrair.

avatar van psyche
3,5
psyche (crew)
eRCee schreef:
De ene generatie is toch het kind van de vorige, dus dan zijn strikt genomen jouw kinderen van dezelfde generatie. Toch? Maar in werkelijkheid loopt alles natuurlijk door elkaar heen, elke afgrenzing is derhalve arbitrair.


Strikt genomen zijn mijn kinderen van dezelfde generatie, ja.
Maar het is ook zo, het is maar wie wanneer een kind krijgt. Zo kreeg ik mijn eerste kind relatief jong naar huidige maatstaven, terwijl een leeftijdgenoot pas haar eerste kreeg toen mijn jongste werd geboren.
Soms loopt het inderdaad letterlijk door elkaar, nog niet zo lang geleden kon een vrouw (vaker) haar jongste krijgen terwijl ze oma was. Judith Koelemeijer schrijft in Het zwijgen van Maria Zachea treffend welke verschuivingen in een bepaalde tijd er plaats vonden binnen zo'n groot gezin met grote leeftijdverschillen.
Maar dat is niet waar het Anjuly de Geus om gaat. Wat zij beschrijft zie ik voor mijn neus gebeuren.

avatar van HankMoody
De generatie die nu letterlijk en figuurlijk op een iPad worden geboren zijn hele andere mensen dan jij en ik die de videoband en de eerste gsm hebben meegemaakt. De naoorlogse babyboom generatie is ook heel anders dan de generatie van nu.

De mensen die nu worden geboren is totaal niet te voorspellen wat voor mensen dat zullen zijn.

avatar van psyche
3,5
psyche (crew)
HankMoody schreef:
De generatie die nu letterlijk en figuurlijk op een iPad worden geboren zijn hele andere mensen dan jij en ik die de videoband en de eerste gsm hebben meegemaakt. De naoorlogse babyboom generatie is ook heel anders dan de generatie van nu.

De mensen die nu worden geboren is totaal niet te voorspellen wat voor mensen dat zullen zijn.


Mee eens

avatar van psyche
3,5
psyche (crew)
liv2 schreef:

Een 'must read' voor elke oudere persoon en waarschijnlijk een 'good read' voor elke jongere die soms worstelt.


M.i. zoals Donkerwoud al aangaf: zeker dat laatste.
Bovendien maakt #Geen Filter voor welke geïnteresseerde dan ook inzichtelijk wat twintigers van nu bezig houdt. Zeker als je, zoals ik, hier en daar (voor)oordelen hebt is het goed om het van de andere kant te vernemen.
En weer haal ik Donkerwoud aan: De kracht van het schrijven van Anjuly de Geus zit in een niets en niemand ontziende eerlijkheid waarmee ze haar eigen angsten en haar eigen frustraties invoelbaar maakt voor de lezer.
Hierbij schuwt AdG bij haar gedachte 'Clichés komen ergens vandaan.' cijfers uit een artikel in Times Magazine over de Me Me Me Generation niet. Deze cijfers die bepaalde kenmerken van mensen geboren tussen pakweg 1980 en 2000 weinig positief bevestigen liegen er niet om.

Ondertussen dacht ik bij de beschrijvingen van AdG tot pagina 82 meermaals: het hoeft niet allemaal nu, er is nog een leven te gaan. Het reilen en zeilen in de wereld hangt evenmin van één twintiger van nu af.
Toen las ik in het hoofdstuk 'Over uniek zijn' het volgende: mijn idealisme was niet opgewassen tegen het lange termijn denken. Ik kon er niets mee dat ik misschien slechts een kleine bijdrage zou leveren in een strijd die pas over tientallen jaren gestreden zou zijn. De spreekwoordelijke druppel op de gloeiende plaat.
Ik vraag me af of mensen uit eerdere generaties deze gevoelens ook hadden toen ze jong waren
.
Dat kwam zeker voor. In de bundel Je kunt niet alles hebben van Liselore Gerritsen (1937) is het gelijknamige gedicht opgenomen dat sommige YOLO'ende twintigers mogelijk aanspreekt:
JE KUNT NIET ALLES HEBBEN - Liselore Gerritsen | Letras.com

Van grote toegevoegde waarde in het boek vind ik de interviews Generatie Y aan het woord waarbij één van de geïnterviewden concludeert: de grootste misperceptie is dat je twintigers over één kam kunt scheren, alsof ze allemaal hetzelfde zijn en willen.
Dat is natuurlijk ook zo, dat bevestigen de interviews. Dus toch weer uniek
Tot slot nog even dit bij

HankMoody schreef:
De generatie die nu letterlijk en figuurlijk op een iPad worden geboren zijn hele andere mensen dan jij en ik die de videoband en de eerste gsm hebben meegemaakt. De naoorlogse babyboom generatie is ook heel anders dan de generatie van nu.

De mensen die nu worden geboren is totaal niet te voorspellen wat voor mensen dat zullen zijn.


Gisteren zei mijn kleinzoon van vijf tegen zijn oom (een twintiger):
"Ik ben aan het sparen voor een Tablet, een Playstation, een groot beeldscherm, een telefoon en een huis."
Voor degenen die zich hierover zorgen maken: mijn kleinzoon speelt graag dagelijks buiten, voetbalt en klimt ook in bomen.
Ik ben benieuwd hoe hij zich gaat ontwikkelen.

3,5*

avatar van Donkerwoud
3,5
Ze staat trouwens in de weekend-editie van Trouw vandaag. Ook over dit boek.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:10 uur

geplaatst: vandaag om 11:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.