menu

I Never Promised You a Rose Garden - Hannah Green (1964)

Alternatieve titel: Ik Heb Je Nooit een Rozentuin Beloofd

mijn stem
3,63 (26)
26 stemmen

Engels
Psychologisch

256 pagina's
Eerste druk: New American Library, New York (Verenigde Staten)

Deborah lijdt aan schizofrenie. Ze wordt gekweld door hallucinaties en waanbeelden en heeft een beangstigende wereld om zich geen gecreëerd. Haar ouders besluiten dat het voor Deborah het beste is om te worden opgenomen. Dit op aanraden van een dokter. Deborah krijgt intensieve therapie en maakt heel langzaam vorderingen. Ze begrijpt dat ze nooit het leven kan leiden zoals ze zich dat wenst.

zoeken in:
avatar van Froid de canard
1,0
Dit was één van de eerste (voor mijn gevoel) echt "Volwassenenboeken" die ik las. Ik was 14 jaar en schrok me dood. Ik hoopte niet dat alle volwassenenboeken zo moeilijk, omslachtig geschreven en onnodig ingewikkeld zouden zijn, want dan wist ik zeker dat ik niet verder dan de meest volwassene jeugdboeken zou komen. En ik had op mijn 14e zeker geen lage woordenschat voor iemand van mijn leeftijd.
Ik denk dat ik dit boek zou moeten herlezen, maar voor mijn herinnering krijgt het slechts 1*. Ik moest de zinnen echt meerdere keren herlezen voor ik echt begreep wat er staat. Dat kun je misschien hebben bij erg lastige schoolboeken, maar dit wens ik niet het halve boek lang te hebben als ik lees voor mijn plezier.

avatar van zaaf
pachtig boek, wat ik ook voor het eerst las op mijn 14e.

op mij maakte het diepe indruk. zou het toeval zijn dat ik als psychiatrisch verpleegkundige jarenlang de kost heb verdiend?

avatar van Lalage
5,0
Dit boek geeft een inkijkje in de psychiatrie van de jaren ’60, maar vooral in het leven van een schizofrenie-patiënt. Wat moeten die mensen vechten voor hun leven, dat voor anderen zo vanzelfsprekend is.

I never promised you a rose garden – Hannah Green | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

avatar van the Cheshire cat
4,0
Niet zelden draagt een schrijver zijn of haar boek op aan iemand, vaak aan een overleden dierbare. In de meeste gevallen vergeet je zo'n eerbewijs weer vrij snel, maar sommige zijn echt te mooi voor woorden. Een eerbewijs dat ik altijd heb onthouden is die uit The Angel of Darkness van Caleb Carr: Voor mijn moeder en vader. En in deze roman zit ook weer zo'n fraaie: Voor mijn moeders.
I Never Promised You A Rose Garden heb ik altijd al willen lezen, al was het maar om de mooie titel. Nu heb ik dus wel al wekenlang dat countrynummer van Lynn Anderson in mijn hoofd zitten. Niet dat ik dat heel erg vind. Hoewel ik niet zo van de country ben vind ik het op zich wel een leuk nummer, omdat het wat meer pop-georiënteerd is zoals Patsy Cline en Dolly Parton.
Ik heb vrij lang gedaan over dit boek. Het leest vaak stroef omdat er veel beschrijvingen in staan van de zelfverzonnen wereld Yr waar Deborah in leeft, een wereld die best ingewikkeld is. Deze wereld deed me overigens denken aan de illustraties van Doré in Paradise Lost van Milton (dat boek wordt aan het einde ook genoemd). De schrijfstijl is soms best zoetig, typisch Amerikaans, als in een liefdesroman ("Tranen welden op in haar ogen") en ik dacht aanvankelijk nog: 'O nee, zo'n schrijfstijl', maar gaandeweg heb je dat niet meer zo door.
Het thema, waar helaas nog altijd een taboe op rust, wordt door Green met een zekere liefde behandeld. Haar inlevingsvermogen is in ieder geval indrukwekkend, waarschijnlijk omdat ze dit zelf ook heeft meegemaakt. De meeste boeken van Green gaan over mensen die nét iets anders zijn, zich buitengesloten voelen, minderheden, outsiders... Ik vond het meisje Deborah erg lief. Binnen de muren van de inrichting voelt ze zich eigenlijk wel veilig omdat de mensen daar tenminste echt zijn. Het had van mij echter wel iets kritischer gemogen, iets pittiger nog. Het is verschrikkelijk natuurlijk wat Deborah doormaakt, maar het verloopt mij allemaal net iets te soepel. Dat ene stukje vond ik wel erg leuk, wanneer Deborah's psychiater op reis is en ze even een andere dokter krijgt, die ze Slangentand noemt, vanwege het droge geluid dat ratelslangen 's zomers maken, een zinloos en boosaardig geluid, waar ze voortdurend aan moest denken als ze star en zwijgend uren lang voor hem zat.

avatar van the Cheshire cat
4,0
the Cheshire cat schreef:
uit The Angel of Darkness van Caleb Carr: Voor mijn moeder en vader.

Gisteravond besefte ik ineens dat het in het Engels gebruikelijk is om eerst de moeder te noemen en dan pas de vader (mom and dad). Waarschijnlijk hebben ze het letterlijk vertaald en is het dus helemaal niet zo bijzonder als ik wel dacht. Mijn fout dus..

avatar van Donkerwoud
haha...ach, ik ga deze ook eens lezen!

avatar van the Cheshire cat
4,0
Als ie tegenvalt is het niet mijn schuld hè

avatar van Donkerwoud
Nooit en te nimmer. Feministische thematiek spreekt me aan.


Gast
geplaatst: vandaag om 17:28 uur

geplaatst: vandaag om 17:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.