menu

The Free - Willy Vlautin (2014)

Alternatieve titel: Vrij

mijn stem
4,40 (5)
5 stemmen

Engels
Sociaal

288 pagina's
Eerste druk: HarperCollins, New York (Verenigde Staten)

Leroy, een jonge soldaat, is gewond teruggekomen uit de Irak-oorlog en leeft al jaren in een revalidatiecentrum. Na een mislukte zelfmoordpoging komt hij terecht in een verzorgingshuis voor gehandicapte mensen. Zijn permanente verpleegster Pauline en de nachtwaker Freddie zijn zijn enige bezoekers, en tussen hen ontstaat een breekbare, maar wonderbaarlijke vriendschap. In een ontroerende dans worden de levens van drie gewonde zielen vervlochten: Pauline, die altijd maar in de weer is voor anderen, Freddie, die na zijn vrouw en kinderen nu ook zijn huis dreigt te verliezen, en Leroy, wiens enige heldere herinneringen die aan zijn ex-vriendinnetje zijn.

zoeken in:
avatar van Theunis
4,5
Amerika, "Land of the Free". Een vrijheid die voor de een heel anders zal voelen dan voor de ander. Vooral voor diegene die hun American Dream maar niet zien uitkomen, die keihard moeten werken om gewoon maar op de been te blijven. Willy Vlautin raakt de ziel van drie van deze Amerikanen die worstelen om hun hoofd boven water te houden. Leroy, de jonge soldaat die op sterven ligt. Pauline, de vrouw van middelbare leeftijd die altijd en onvoorwaardelijk, voor iedereen in haar omgeving klaar staat. Freddie, die meerdere baantjes heeft en die, ondanks zijn inzet, nauwelijks rond kan komen. En ook de andere personen die Vlautin schetst, en die allemaal op een of andere manier verbonden zijn met de drie hoofdpersonen, zijn vooral op zoek naar de vrijheid die de Amerikaanse droom ze voorspiegeld. Voorlopig lijken ze meer gevangenen in hun eigen strijd.

En strijden doen ze. Leroy voornamelijk in zijn nachtmerries, op een ziekenhuisbed, waarin hij ligt sinds hij gewond uit de oorlog is terug gekeerd. De sympathie die je tijdens het lezen langzaam maar zeker voor de andere twee hoofdpersonen krijgt, laat je na het lezen bijna geïnspireerd achter. Vlautin beschrijft voornamelijk hun acties, gebruikt veel dialogen en laat zijn hoofdpersonen weinig nadenken. Ze lijken hier ook geen tijd voor te hebben, omdat ze almaar door moeten om te overleven. Stilstaan lijkt bovendien dodelijk. Bijna letterlijk. Terugkijken, reflecteren, het zou een mentale doodsteek kunnen zijn. Maar altijd is er, ondanks de soms uitzichtloze situaties, die eeuwige hoop die Amerikanen zo lijkt te typeren.

Vlautin beschrijft de achtereenvolgende handelingen in detail, switcht per hoofdstuk van hoofdpersoon, waardoor het boek gemakkelijk vaart blijft houden. De manier waarop Vlautin de levens van deze gewone Amerikanen met hun alledaagse sores tot leven wekt is bijzonder knap. Hij weet de vinger gemakkelijk op de zere plek te leggen zonder ook maar een moment de grens van de sentimentaliteit te overtreden, en zonder zich ook maar ergens te branden aan een vorm van psychologie van de koude grond.

Eerder al wist Vlautin me te raken met zijn muziek, als zanger van de alt-country formatie Richmond Fontaine. Zijn band zal ermee ophouden. Hopelijk staat hij als schrijver nog maar aan het begin van zijn carrière.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:44 uur

geplaatst: vandaag om 00:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.