menu

The Children Act - Ian McEwan (2014)

Alternatieve titel: De Kinderwet

mijn stem
3,76 (25)
25 stemmen

Engels
Sociaal

240 pagina's
Eerste druk: Jonathan Cape, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Rechter aan het Hooggerechtshof Fiona Maye wordt alom geprezen om haar ethische en weloverwogen uitspraken. Wanneer haar echtgenoot haar verlaat na een ruzie over een mogelijk open huwelijk, stort ze zich op een ingewikkelde zaak van een doodzieke 17-jarige jongen die, samen met zijn ouders, een noodzakelijke bloedtransufsie weigert omdat dit in strijd is met zijn geloof als Jehova's getuige. Besluit Fiona dat de jongen te jong is om zelf over leven en dood te beslissen of weegt het recht op vrije wil toch zwaarder? Haar uitspraak heeft hoe dan ook grote gevolgen.

zoeken in:
avatar van dutch2.0
4,0
Normaal gesproken ben ik blij met het sterrensysteem op deze site, en ik deel die dingen meestal met plezier uit. Maar soms brengt het me ook wat in de problemen. Zoals bij deze McEwan. De vier sterren die ik in dit geval geef zijn voor het grootste deel voor het grootmeesterlijke schrijverschap van de Brit. Inhoudelijk vind ik deze The Children Act niet altijd optimaal, beter gezegd, veel te voorspelbaar.

Om met het laatste te beginnen: McEwan bedankt vele mensen in zijn nawoord, maar dat zijn vooral mensen die van doen hebben met de juridische details van het verhaal. Die juridische kant is wat mij betreft ook het meest geslaagd: je begrijpt de ingewikkelde afwegingen en onontkoombare procedures waar hoofdpersoon (rechter) Fiona mee te maken heeft. Het realiteitsgehalte is in dat opzicht onovertroffen.

Maar wat ik mis in dit boek is een dieper inzicht in de psyche van de mens die gelovig is opgevoed. Een mens voor wie het bestaan van God even vanzelfsprekend is, even echt, als het bestaan van zijn medemens of het bestaan van de zon en de maan en van alle sterren. De zieke Jehova's Getuige in dit boek is iemand bij wie het geloof niet geïnternaliseerd is, en die het sterven voor het geloof eerder opvat als een hoogromantisch ideaal. Daarmee verplaatst rationalist McEwan het geloof naar een gebied dat ook voor rationalisten vertrouwde grond is: de sturm und drang van de romantische adolescent.

Heel soms lijkt McEwan, in de persoon van hoofdpersonage Fiona, een bredere blik te hebben: Religions, moral systems, her own included, were like peaks in a dense mountain range seen from a great distance, none obviously higher, more important, truer than another. What was to judge? Maar dit blijkt een korte verzuchting, een verglijdend inzicht, waarna op ratio gebaseerde zekerheid het weer wint van iedere twijfel.

Ik vermoed dat McEwan voor vele, vele, vele lezer een dankbaar boek heeft geschreven en verwoordt wat al die lezers al denken. Wie wat minder onder de indruk is van de boodschap (zoals ik) kan nog altijd volop genieten van McEwans geweldige vakmanschap. Zoals hij schijnbaar willekeurig laat vallen dat amateurmusicus Fiona 'Erlkönig' op haar repertoire heeft staan en hoe hij 80 pagina's later schrijft, als Fiona in een taxi op weg is naar de doodzieke jonge Adam: At last they were on the Wandsworth road and making twenty miles an hour, the speed of a horse at full gallop. Wie Erlkönig niets zegt vindt die laatste zin hooguit speels, voor wie Erlkönig wel kent is het een prachtige en slimme verwijzing.

Ik heb genoten van het literaire gehalte van dit boek en van het inzicht dat McEwan heeft in de psyche van de westere intellectueel. Ook in dat laatste opzicht kan hij zich met de besten meten. Maar een doorwrochte studie over ingewikkelde geloofsdilemma's in een op ratio gefundeerde samenleving, heb ik hier helaas niet in kunnen ontdekken. Maar misschien ben ik wel de enige.

avatar van liv2
4,0
Heel erg mooi geschreven boek, maar ik kan me volledig vinden in Dutch's kanttekeningen.

Het boeiendste aan dit boek vond ik voornamelijk het feit dat het doorspekt is met casussen uit het familierecht. Deze voorbeelden hebben vooral tot doel de lezer deelgenoot te maken van het proces dat voorafgaat aan de uiteindelijke uitspraak, het vonnis. Een vonnis dat steeds het 'welzijn' voor ogen houdt. Hoe moet je dit (toch wel brede) begrip interpreteren? hoe gaan rechters te werk? hoe schrijven ze hun vonnis...
De bijkomende vraag of de verantwoordelijkheid van een rechter stopt aan de muren van de rechtszaal vond ik eveneens heel erg boeiend. Is het schuldgevoel van een rechter voor de gevolgen van een vonnis terecht?

De hoofdcasus van dit boek, nl. moet iemand beschermd worden tegen zichzelf en in uitbreiding tegen gangbare opvattingen uit zijn geloof vond ook ik het minst geslaagde onderdeel.(Niettegenstaande dat dit gegeven de bedoeling van het boek is) Deze relevante maatschappelijke vraag is boeiend, dat zeker, maar de uitwerking ervan vond ik een beetje mager. Eigenlijk blijf je een beetje op je honger zitten wat dat betreft. Ik besef ten volle dat hier geen afdoend antwoord voor is, en dat het ook niet de bedoeling van de schrijver is (mi) om dit te geven.
Maar dit gegeven was voor mij niet echt de reden om dit boek goed te vinden, wel het voorgaande.

avatar van Lalage
2,5
De rode draad over de jonge Jehova’s getuige is zeer interessant en het is goed beschreven, maar andere rechters die bladzijden lang over hun zaken vertellen kunnen me niet boeien.

The Children Act – Ian McEwan | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

avatar van Donkerwoud
3,5
Meer zedenschets dan rechtbankdrama. Een vrouwelijke kinderrechter van middelbare leeftijd krijgt te maken met een overspelige echtgenoot, terwijl zij de juridische zaak afwikkelt van een jonge jehova's getuige die een bloedtransfusie weigert. McEwan weet van de juridische zaak een intiem verhaal te maken over een vrouw in het centrum van de macht die tegen een dubbele moraal aanloopt. Of over de moderne Britse maatschappij waarin vrouwen nog immer hun waarde terugzien in seksuele aantrekkelijkheid en mogelijke vruchtbaarheid, zelfs wanneer zij behoren tot de invloedrijke intelligentsia met goede posities in het maatschappelijke leven. Het proza is knap geconstrueerd met een zakelijke stijl waarbij de vorm ervan niet nadrukkelijk aanwezig is, terwijl de auteur verschillende literaire registers opentrekt om het plot mee in te kleuren. Toch kleeft er een nadeel aan het ambachtelijke vakmanschap waar McEwan zijn befaamde schrijfstijl mee perfectioneert: het voelt als conservatief proza dat niet genoeg schuurt of ontwricht.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:18 uur

geplaatst: vandaag om 11:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.