menu

De Offers - Kees van Beijnum (2014)

mijn stem
3,58 (6)
6 stemmen

Nederlands
Sociaal

544 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij, Amsterdam (Nederland)

Tokio, 1946. Een jaar na de capitulatie van Japan is het Tokio Tribunaal in volle gang. De Nederlander Rem Brink is een van de rechters die een vonnis moeten vellen over de belangrijkste Japanse oorlogsmisdadigers. Ter afleiding van de machtsspelletjes en voortdurend wisselende allianties van zijn collega's probeert Brink het hem volstrekt vreemde en totaal verwoeste land te verkennen. Als Brink de Japanse sopraan Itchiko leert kennen, die tijdens de bombardementen op Japan haar ouders heeft verloren ontluikt er een tedere, geheime liefde die niet zonder gevaar is. Wanneer deze relatie is uitgekomen verliest Itchiko het protectoraat van haar westerse weldoenster. Haar beloftevolle toekomst ligt aan duigen en ze vertrekt zwanger naar haar geboortedorp in de bergen. Het is juist dat dorp waar vlak daarvoor in stilte gruwelijke oorlogsmisdaden hebben plaatsgevonden.

zoeken in:
avatar van Donkerwoud
Dat is weer eens wat anders dan de vorige boeken van hem. Ben benieuwd wat hij ervan gemaakt heeft, want dit werk ga ik zeker eens lezen.

ags50
Een soort Madama Butterfly? (geen typefout!)



avatar van mjk87
3,0
Als er nu van één boek veel exemplaren in de winkels lagen deze herfst, dan was het van deze wel. Stapels. Des te gekker dat er maar weinig recensies zijn te vinden en weinig aandacht ook - zelfs een relletje heeft niet geholpen. Niet ook dat het wereldliteratuur is dat gelijk alle aandacht verdient, maar het is zeker niet onaardig, dus het is vooral verbazing.

Het boek vertelt van drie personen het verhaal; drie verhalen die ook enige raakvlakken met elkaar hebben maar toch ook wel los zijn. Dat maakt wel dat ondanks de dikte geen van de personen echt volledig wordt uitgediept maar alles blijft een beetje vlakjes. Dat is deels inherent aan de omvang per persoon, maar ook deels keuze van de schrijver die veel vaker het uiterlijk beschrijft dan de innerlijke leefwereld. Dat maakt ook dat geen van de personen echt gaat leven. Daarnaast is één verhaal echt gewoon volstrekt oninteressant (die van een verminkte ex-soldaat) en past nog het minste bij die andere twee verhalen. En het is hij die de meeste aandacht opeist in het slot, wat dus ook het zwaarst is door te komen omdat het me eigenlijk geen lor interesseerde.

Verder wordt een aardig beeld gegeven van het Japan na de oorlog, net als wat verhandelingen over recht, oorlog en kolonialisme. Niet dat het heel diep gaat, maar het is net aan afdoende om enige betekenis te geven aan het werk. Wel is het jammer dat de hoofdpersoon niet echt volledig gelijk is gemaakt aan de Nederlandse rechter bij het tribunaal, al is het maar de naam; de andere rechters en aanklagers worden wel bij de echte naam genoemd. Dat doet afbreuk aan het boek vind ik, want je weet nu nooit of iets waarheid is of niet. Dat weet je sowieso niet, maar je mag op zijn minst wel je best doen als schrijver. En had op het eind een nawoord dan gegeven met de feiten, zoals zoveel films ook tekstje hebben op het eind bij op waarheid gebaseerde cinema.

Verder is de schrijfwijze redelijk, maar niet altijd even prettig. De twee mannelijke hoofdpersonen worden beiden met 'hij' aangesproken, dus soms is niet direct duidelijk om wie een bepaald hoofdstuk draait, maar ook al te vaak worden ook nevenpersonages zo aangesproken. Dan wordt het helemaal onduidelijk, want Van Beijnum gebruikt redelijk constant de term 'hij', in plaats van pakweg de achternaam. Dan krijg je dus: Hij sloeg hem. Hij stond op na de klap. En meer van dat soort werk.

Maar goed, ik heb me zeker het eerste deel wel vermaakt, de sfeer is prima (je waant je echt in Japan) en pas tegen het einde komt de sleet er wat in. Maar dan heb je al 2/3 gehad, dus genoeg leuks daarvoor. 3,0*.

avatar van Lalage
4,0
Qua thematiek zou ik dit boek nooit zelf gekozen hebben, maar nu ik het gelezen heb vind ik het geweldig.

De offers – Kees van Beijnum | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

avatar van liv2
3,5
Gemengde gevoelens bij dit boek.

Na het lezen van 'Het smalle pad naar het verre Noorden' van Richard Flanagan, een steengoed boek over de oorlogsmisdaden van Japan tijdens WO II, hoopte ik hier meer te weten te komen over het Tokio - oorlogstribunaal, waar de 'schuldigen' berecht werden door 11 rechters die de overwinnaars van de oorlog representeerden. Ik vind dat Kees van Beijum hier de bal volledig misslaat.

Enerzijds volgt hij nauwgezet de werkelijkheid, echte namen van verdachten, rechters, het verloop van het proces, en probeert hij hierdoor geschiedkundig correct te zijn. Anderzijds gebruikt hij als hoofdpersoon, een bestaande figuur nl.Bert Röling , de Nedrlandse rechter die een afwijkende mening formuleerde, maar geeft die persoon gewoonweg een andere naam en laat hem allerlei strapatsen beleven, dingen waar Bert Röling totaal geen uitstaans mee had. Dat zijn nabestaanden not amused waren begrijp ik volledig! Het is het één of het ander, maar dit vond ik echt op het randje. Een tweede feit is dat Van Beijum de lezer een beetje onderschat. Hij blijft maar herhalen en uitleggen en nog eens herhalen waarom de Nederlandse rechter voor twee verdachten een afwijkend oordeel schreef. Alles blijft oppervlakkig en summier. Tot hier dus de setting, want meer is dit gegeven niet.

Binnen deze setting speelt zich een liefdesverhaal af, beetje ongeloofwaardig allemaal, en weinig uitgediept. Een tweede verhaallijn , die van de verminkte Japanse ex-soldaat is het sterkst. De verhalen verweven zich gaandeweg in elkaar en eindigen in een vrij banaal einde. De schrijver zei hierover: 'de lezers hebben al genoeg te verduren gehad, ze hadden recht op wat positiviteit. Tja.

Dit boek leest wel zeer vlot, geeft toch wat historische info en de beschrijvingen van het na-oorlogse Tokio zijn wel mooi beschreven. Ik heb me niet verveeld tijdens het lezen, maar het was voor mij vis noch vlees. Jammer.

avatar van mjk87
3,0
liv2 schreef:
laat hem allerlei strapatsen beleven, dingen waar Bert Röling totaal geen uitstaans mee had. Dat zijn nabestaanden not amused waren begrijp ik volledig! Het is het één of het ander, maar dit vond ik echt op het randje.


Uitstaans, grappig woord. Kende ik niet. Schijnt Vlaams te zijn, kwam ik achter toen ik opzocht wat het nu precies betekende.

Overigens vraag ik me af welke strapatsen je bedoelt. Zijn reisje naar dat dorp ongetwijfeld niet. Maar als het gaat om het hoerenlopen waarvan de zoon zei dat zijn vader dat niet was... Ach, die man zat twee jaar ver weg in een vreemd land, ik denk dat de kans groter is dat hij wel met meisjes daar sliep dan niet.

avatar van liv2
3,5
mjk87

euh, nee, ik bedoel dit: een relatie aanknopen met een Japanse vrouw, haar bezwangeren en haar daarna doodleuk dumpen met kind en al. Om na het proces terug naar Nederland te vertrekken alsof er niets aan de hand is, om daar zijn vaderrol en carriere terug op te nemen . De vrouw en haar kind in de armoede achterlatend goed wetende dat ze geen enkele hoop heeft op een beter leven. Een goed leven dat ze aanvankelijk, voor ze hem leerde kennen wel had. Het enige wat hij haar achterlaat is een dikke jas, wat warme jurken en wat conserven... Dat noem ik vrij grove strapatsen.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:44 uur

geplaatst: vandaag om 00:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.