The Eye of the World - Robert Jordan (1990)

Eerste deel, en vooralsnog het beste deel, naar mijn mening. Het einde is wat zozo, maar kom, de eerste 650 pagina's zijn best spannend en meeslepend. Toffe wereld ook waar alles plaatsvindt.

zeer leuk boek. Toen ik zag dat dit deel uitmaakte van een (minstens) 10-delige reeks begonnen mijn ogen te fonkelen en verheugde ik me al op maanden leesplezier.
Na het 4de (of was het 5de) boek gelezen te hebben was mijn enthoesiasme gezakt tot 0 graden kelvin. Oeverloze herhaling en circulaire verhaallijnen. Het lijdt allemaal tot niks. Laat me dit even toelichten: de slechterik wordt op het einde van elk boek zogenaamd verslagen om dan in het volgende boek weer op te doemen. Het was dan slechts een schaduw van de afspiegeling van de kopie die hij had verslagen. De handelingen van de karakters getuigen ook van geen enkele intelligentie. De beslissingen die hier soms genomen worden zijn regelrecht achterlijk te noemen.

Die plottechnische blauwdruk wordt wel doorbroken vanaf deel 5 (of daaromtrent).

Wil je daarmee zeggen dat ik best de andere boeken ook zoek en toch vol probeer te houden tot het einde? Is het verder de moeite waard?

Het varieert later veel erger. Sommige boeken zijn zo goed als puur opbouw, en dan in andere (vooral deel 9 en 11) raakt alles plots in een (naar Jordan's normen) enorme stroomversnelling.

Maar het zijn natuurlijk wel lange dikke boeken waarvan de tijd die je erin steekt misschien beter in andere boeken zou gestopt worden.

Precies. Het heeft me echt maanden heeft gekost om me hier doorheen te worstelen. Niet alleen omdat het zo dik is, vooral omdat het me niet zo heel veel interesseerde. Het is allemaal niet geweldig origineel, zoals veel fantasy-boeken daar last van hebben, en ook nog vrij voorspelbaar. Grootste minpunt vond ik het gedrag van de personages: bijzonder naief in de buurt van louche personen, en tegelijkertijd achterdochtig naar de mensen die ze juist wél moeten vertrouwen. Na 600 pagina's komt daar langzaam wat verandering in, maar er had wel wat meer vaart in de karakterontwikkeling (en de gebeurtenissen) mogen zitten.

Positief zijn dan weer enkele interessante thema's. Eén daarvan is de herrijzenis van de Draak die met angst en hoop tegelijk wordt afgewacht, dat een beetje religieus aan doet.

2*

Toen ik het eerste boek las, was ik razend enthousiast.
De manier waarop alles wordt omschreven neemt je zo op in het verhaal.
De manier waarop die mensen zich gedragen is gewoon de normale manier waarop ten eerste inwoners van een afgezonderd klein dorpje die nooit iemand zien, maar tegelijkertijd ook achterdochtig zijn van Moiraine en de gezanten van de White Tower.
Ik heb de boeken in het Engels gelezen en ze staan bij mij thuis, dus mijn enthousiasme was echt ongelooflijk.

De reeks verveelt soms wel omdat je wilt dat een personage vooruitgang maakt. Maar dat is bij elk boek zo en hier wordt de verwachting daarna volledig goedgemaakt.

Vooral Matt Cauthon is mijn favoriete personage. In elk boek.

4*

Ik heb ook met groot enthousiasme Het Oog van de Wereld uitgelezen. Nog nooit eerder heb ik zo met personages uit een boek meegeleegd. Werkelijk uniek! Vooral de uitgebreide beschrijvingen zorgden ervoor dat ik sympathie voor de personages ging opwekken, en voor mij persoonlijk een van de meest memorabele boeken die ik tot nu toe heb gelezen.

Dat enthousiasme heb ik niet de hele serie vol kunnen houden (tot ergernis van mezelf ben ik halverwege het zesde boek maar opgehouden omdat ik de draad toch echt kwijt was en het me allemaal niet meer zo interesseerde), maar dit eerste deel heeft me heel erg gegrepen. Jammer dat Jordan dit niet heeft kunnen vasthouden... 4 sterren!

Ik heb deze met erg veel plezier gelezen, en dat terwijl ik van huis uit niet zo'n liefhebber van pure fantasy ben. De wereld waarin het zich afspeelt, wordt zo tot in de puntjes beschreven dat het in je hoofd gaat groeien als zijnde een overtuigende alternatieve werkelijkheid. Het is ook mooi hoe hij de verschillen tussen de diverse volkeren zo treffend inzichtelijk weet te maken, met elk hun eigen gebruiken en opvattingen des dingen.

Dit boek vond ik nog wel vermakelijk, maar het tweede deel heb ik halverwege al weggelegd.

Kom nu eindelijk toe aan deze reeks. Heb jaren geleden de boeken al gekocht, maar begonnen in de boeken van Terry Goodkind en deze laten liggen.

Boek 1 beviel in iedergeval goed. Niet zo snel als andere fantasy boeken soms, maar het leest fijn weg en bepaalde stukken zijn erg spannend en zuigen je in het verhaal. Ook de nieuwe karakters aan het einde van het boek bevielen goed.

Hoewel dit boek op zich niet overdreven slecht is, en kan bogen op nog wel enkele leuke ideeën (de wolven, de aes sedai en zwaardhanden,...) vind ik het al bij al maar middelmatig. Het verhaal lijdt aan voorspelbaarheid en de personages zijn vaak ofwel hopeloos naïef ofwel gewoon irritant (Nynave). Het einde is ook maar zozo.

Jordan is gewoon geen goed schrijver, als je het wel beschouwd (zie ook de discussies op Robert Jordan. Hij heeft wel wat goede ideeën, maar doet er simpelweg te weinig mee. Zijn boeken blijven maar aanslepen zonder dat er wat gebeurd, en verderop in de serie worden ze vaak zelfs een blauwdruk van elkaar (compleet met anticlimax op het einde). Geen (grote) vordering in het verhaal, en ook de personages ontwikkelen zich nauwelijks - en dat uitgesmeerd over zoveel dikke boeken.

Links laten liggen dus, want er is betere fantasy dan dit!

Ook een groot nadeel is, dat Jordan gestorven is alvorens deze (eindeloze?) reeks te hebben afgerond. Dus als je niet tegen verhalen kunt die niet afge

Het verhaal wordt gewoon afgerond volgens de ideeen van Jordan hoor, dus dat argument gaat niet echt op. Sterker, waarschijnlijk schrijft Brandon Sanderson beter dan Jordan, dus dan gaan we er alleen maar op vooruit.

Jordan is inderdaad geen geweldig schrijver. Eerste drie, vier boeken zijn nog wel te pruimen, daarna verliest het verhaal alle vaart en blijven alle karakters maar een beetje doelloos door de fictieve wereld dolen.

Er waren toch een hoop telleurghestelde fans en misschien wel volgens de ideeën, maar dat is toch nooit hetzelfde. En men weet ook wanneer Jordan van plan was de reeks af te ronden? Maar goed, de reeks wordt dus afgemaakt.... Joepie!

Jordan wist zelf niet eens wanneer hij van plan was de reeks af te ronden, volgens mij. Ben eens bij een interview met hem geweest en toen werd hem ook gevraagd hoeveel boeken hij nog nodig dacht te hebben. Dat aantal heeft hij vervolgens nog tijdens zijn leven geschreven maar het verhaal was daarmee nog niet af. Sterker, tijdens het elfde boek sloot hij af en toe wel eens een verhaallijntje, maar in de boeken ervoor kwamen er allemaal maar extra plots bij, niet echt handig als je bezig bent met het toewerken naar een einde.

Sanderson rekent daadwerkelijk af met overbodige verhaallijnen en heeft een strakke planning voor het afronden van de reeks. Da's dus al meer dan je van Jordan kon zeggen.

Overigens waren er al jaen teleurgestelde fans van deze reeks, waaronder ik, maar dat ging meer over de door Jordan geschreven boeken. Lezers die teleurgesteld zouden zijn omdat de reeks wordt afgemaakt begrijp ik niet. Ze hadden liever een onafgemaakte reeks dan een reeks die volgens de ideeen van Jordan door een door Jordan aangewezen schrijver wordt voltooid? Of zijn ze boos op Jordan omdat hij dood ging of iets dergelijks?

Dat laatste. Mijn zus werkt in een boekhandel en daar had ze het nodige over gehoord.
Ik hoor niet bij de teleurgestelde fans, want het tweede boek kwam ik al niet meer door.

Mijn eerste bericht hier op BoekMeter.

Onlangs opnieuw begonnen in de Wheel of Time-reeks.
Een jaar of 9 á 10 geleden was ik blijven steken in het 10de boek en was ik er klaar mee. Het onnodig lang uitrekken van verhaallijnen die er niet eens meer toe deden en het feit dat ik in de legioen van personages door de bomen het bos niet meer zag, besloot mij om de reeks aan de kant te leggen.
Sinds het laatste deel verschenen is en ik (samen met vele anderen) waarschijnlijk nog erg lang moet wachten op het vervolgdeel in de reeks van A Song of Ice and Fire van George R.R. Martin, besloot mij dit om deze boekenreeks nog eens een kans te wagen.
Dit op basis van de goede kanten aan deze reeks. Er zitten namelijk erg goede delen tussen en tijdens de sterke, spannende momenten en bepaalde gave verhaallijnen die centraal staan, is The Wheel of Time gewoon een erg spannende boekenreeks die helaas dus flink ontsierd wordt door een aantal nutteloze opvullers die niets tot nauwelijks toevoegen.
Enfin, The Eye of the World is een sterke opener. De diverse personages worden goed geïntroduceerd en vanaf het begin zit de spanning er flink in. Het verhaal wordt in een goed tempo verteld zonder dat e.e.a. afgeraffeld overkomt.
De wereld komt vanwege de levendige schrijfstijl van Jordan overtuigend over en voor ik het wist, zat ik alweer middenin het verhaal.
Relatief in sneltreinvaart was ik dan ook zo door dit eerste deel heen. Het scheelt natuurlijk dat e.e.a. me nog een beetje was bijgebleven van de eerste keer dat ik dit boek las.
Toch is het fijn om weer terug te zijn in de wereld van The Wheel of Time. Het voelt vertrouwd en ik ben dan ook benieuwd op basis van de vervolgdelen, hoe het verhaal opnieuw op me over zal komen.
Het scheelt dat, als je de boeken eerder hebt gelezen, je grotendeels weet wat je kan verwachten en je dus hierop kan voorbereiden. Ik ben dan ook van mening dat dit een positieve invloed op latere delen zal hebben. Ook al wordt het verhaal vanaf deel 4 langdradiger, het epische karakter krijgt ook een 'boost'.
In ieder geval was The Eye of the World deze tweede keer een uiterst plezierig fantasy-boek om te lezen. Gauw verder dus met The Great Hunt !

vond je dit echt slecht dan is fantasy echt niet jou genre dit is echt een van de betere fantasy boeken ik zou het een keer opniew lezen want dit is mischien nog beter dan lord of the rings .

Nee, fantasy is wel echt mijn ding en heb al veel reeksen gelezen en lees als sinds de jaren '80.

Je moet alles met een korrel zout nemen en natuurlijk gebeurd er vanalles dat niet als logisch aanschouwd mag worden, fantasy stelt een wereld voor en die moet je geloven, daar moet je in geraken. Maar goede fantasy houdt zich wel aan de zelf gegenereerde regels en wereld en spint zijn verhaal binnen die grenzen.

De verhalen van Robert Jordan trekken echter hier een dikke streep door, want het maakt zichzelf telkens weer iets nieuws wijs, en de protagonisten stellen zich aartsdom aan, volgens gelijk welke norm.