The Imp of the Perverse - Edgar Allan Poe (1845)

Alternatieve titels: Het Duiveltje van de Dwarsheid | Het Duiveltje van de Perversiteit | De Duivel van het Ziekelijke | Tegen de Keer

mijn stem

2,40 (20)

20 stemmen

Engels
Psychologisch

8 pagina's
Eerste druk: Graham's Magazine (periodiek), Philadelphia (Verenigde Staten)

De naamloze verteller begint het verhaal door een theorie uit te zetten die frenologisten en de metafysici hebben genegeerd. Hij legt uit hoe de mens alles heeft geregeld op een manier om de bedoeling aan God toe te schrijven. We beslisten dat God wou dat wij aten, en vandaar fuctioneerde bepaalde organen voor deze betekenis die door God werd afgedwongen. Zo heeft het bewustzijn ook zijn specifieke functie. Maar deze wetenschappers hebben iets over het hoofd gezien. Door inductieve redenering leidt hij af dat de mens aangetrokken wordt slechte daden te voltrekken simpelweg omdat zij slecht zijn. Hij noemt dit het duiveltje van de perversheid.

Links

zoek naar dit boek op bol.com

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

<1 >

Freud

geplaatst: 19 januari 2007, 21:06 uur

Staat er nu een typfout op die cover, of is de titel foutief?

Tyler G

geplaatst: 20 januari 2007, 11:50 uur

Typfout op de cover. Wel zeer komisch gezien de betekenis.

2,5

Grovonion2

geplaatst: 6 oktober 2007, 09:49 uur

Eerst een hele verhandeling over de perverse natuur van de menselijke geest en dan in het kort het gedrag van een door schuldgevoel doorwrochte moordenaar. Saai en met gelijkaardig idee als in "the Tell-Tale Heart".

0,5

cortez

geplaatst: 9 september 2008, 19:45 uur

Een pseudo-intellectuele reflectie over het perverse van de mens, en dan een moordzaak die niet uitgewerkt blijkt. Twee aanzetten om ergens in een boek te verwerken, maar die als verhaal an sich niets voorstellen.

0,5

mjk87

geplaatst: 17 juli 2010, 16:10 uur

Ik kan me eigenlijk enkel bij Cortez aansluiten. Daarnaast was het ook nog eens saai, langdradig en lastig te lezen (ofwel, slecht geschreven). En aan het eind vroeg me ik me werkelijk af wat Poe nu had geschreven. gelukkig maar acht pagina's, anders was ik na bladzijde 1 al gestopt.

Devoo

geplaatst: 6 maart 2011, 09:44 uur

Blij dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Ik dacht al dat ik hier iets miste en de sublimiteit van dit kortverhaal niet onder ogen zag. Gelukkig is dit niet zo. Ik heb overigens wel maar een pagina of 3 gelezen, daarna had ik het compleet gehad.

yorgos.dalman

geplaatst: 19 mei 2013, 22:34 uur

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de meningen hierboven: een lange slepende filosofische bespiegeling (haast onnavolgbaar wat mij betreft) dat twee-derde van het hele verhaal beslaat, waarna in ijltempo het slot volgt. Alsof een proloog hier direct gevolgd wordt door een epiloog, en het eigenlijke verhaal domweg ontbreekt.

Dit 'eigenlijke verhaal' kan dan weer 'Het verraderlijke hart' zijn of, 'The black cat' of zelfs 'Berenice'.
Hier blijven de bespiegelingen voornamelijk achterwege en is er meer plaats voor feitelijke 'handeling' wat het verhaal en de spanning alleen maar ten goede komt.

* denotes required fields.

<1 >