A Descent into the Maelstrom - Edgar Allan Poe (1841)

Spannend verteld verhaal over een zeeman die een maalstroom overleeft. Mooi beeldend geschreven en overtuigender dan de film the Perfect Storm. Ook een erg conventioneel verhaal van Poe, bij die je toch telkens een bizarre twist aan het einde verwacht en die blijft deze keer uit. 3.5*

Na Manuscript in a Bottle is A Descent into the Maelstrom het tweede zee-verhaal dat ik van Poe lees. Manuscript had wat te lijden onder een anti-climax en ik vroeg me af of het de schrijver deze keer wel ging lukken om me de gehele duur geboeid te houden zoals hij dat met The Facts in the Case of M. Valdemar had gedaan.

Het korte antwoord is neen. A Descent into the Maelstrom is dan ook het zwakste verhaal van Poe dat ik tot nu toe ben tegengekomen. Het is een verhaal in een verhaal en het duurt nogal lang eer de schrijver eigenlijk aan de kern komt (de introductie waar ze naar de rots klimmen had echt wel wat korter gemogen) en eens dat van start gaat wordt al snel duidelijk dat het die duistere vibe mist die in zijn overig werk wel te vinden is. Je voelt nooit echt de angst van de naamloze verteller en ik leefde niet met hem mee. Vooral omdat je toch al weet dat de man het gaat overleven en hij er dus op de één of andere manier wel weer zal uit geraken. Weinig spanning dus. Bovendien voelt het geheel dan ook nog eens nogal onafgemaakt aan. Blijkbaar was Poe wat in de problemen geraakt met de deadline en heeft hij zich moeten haasten om het verhaal op tijd af te schrijven.

Ik begin te twijfelen of ik simpelweg niet teveel van Poe achter elkaar ben aan het lezen. Dit is het 4e verhaal dat ik van hem lees in evenveel dagen en misschien moet ik maar eens een pauze inlassen. Al is The Murders in the Rue Morgue het volgende verhaal in de verhalenbundel en daar verwacht ik veel van.

2.5*