menu

Kartonnen Dozen - Tom Lanoye (1991)

mijn stem
3,84 (136)
136 stemmen

Nederlands
Romantiek / Psychologisch

179 pagina's
Eerste druk: Prometheus, Amsterdam (Nederland)

Het verhaal van een banale jeugdliefde. Deze ontroerende en bij momenten komische roman is echter allesbehalve banaal en vertelt het verhaal van de allesverterende verliefdheid van het hoofdpersonage op zijn klasgenoot Z. Een liefde waar hij geen woorden voor vindt, ook niet wanneer ze een kamer delen tijdens eens schoolreis.

zoeken in:
Gajarigon
Dit boek leest echt geweldig, en de zelfrelativering van Lanoye is (weeral) vernuftig.

avatar van donnie darko
4,0
Eén van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen. Hoe Tom Lanoye hier in 180 pagina's zo een boeiend verhaal kan vertellen vind ik echt bewonderenswaardig. Heel mooie geschreven, en met heel mooie en grappige passages.

4.5* met een top 10 plaats en kans op verhoging tot 5*

avatar van IchBinEinOiseau
4,5
Mijn eerste Lanoye, en meteen een roerende en vertederende ervaring. Ik meen nog veel te lezen van deze man.

Enkel de eerste vijftig pagina's wisten me nauwelijk te boeien.

avatar van ANDREO
5,0
Tom Lanoye is en blijft een unicum in onze Nederlandstalige literatuur!
Dit boek bewijst het andrrmaal!

avatar van Micha
3,5
Heel mooi ook hoe hij de vier belangrijkste vrouwen uit zijn leven beschrijft.

avatar van ugly stepsister
4,0
... eerlijkgezegd snapte ik niet zo goed wat die vrouwen nu met de rest van het verhaal te maken hadden. Verder vond ik het een goed boek, onmogelijk om weg te leggen.

avatar van omsk
4,0
Opvallend dat het pubertje Lanoye alle gebreken en omstandigheden waar hij op stuit als een probleem evaart, behalve zijn homoseksuelateit.

Michael1992
omsk schreef:
Opvallend dat het pubertje Lanoye alle gebreken en omstandigheden waar hij op stuit als een probleem evaart, behalve zijn homoseksuelateit.


Moet dat dan?

avatar van Dr Channard
4,0
Prachtig boek.

Tom Lanoye schrijft heerlijk en grappig. Meteen leef je mee met zijn avonturen en ervaringen die best wel interessant zijn om te lezen.

4*

avatar van liv2
4,0
Lang geleden gelezen, maar voor mij persoonlijk zijn beste boek.

5,0
Een van de mooiste liefdesverhalen in de Nederlandstalige literatuur, door een van de meest kundige schrijvers die ooit met de taal heeft gewerkt.

1,5
Ik ben toch zwaar ontgoocheld in dit hooggewaardeerde boek van Tom Lanoye. Het verhaal begint enorm traag door al die verhalen over zijn “vier vrouwen”. De informatie van dit eerste gedeelte zijn van geen enkel belang voor het verdere verloop van het verhaal. Je denkt dan dat het echte interessante verhaal dan gaat komen, maar op geen enkel moment slaagt Tom Lanoye echt te boeien met zijn homoseksuele liefdesverhaal. De gebeurtenissen die hij allemaal meemaakt probeert hij erg ontroerend over te laten komen, maar in mijn geval heb ik nooit meegeleefd met het hoofdpersonage.

Ik heb me blijkbaar zwaar vergist in Lanoye en ik begrijp helemaal niet wat dit boek in de top 250 staat te doen.

avatar van Pageturner
4,0
Een jaar of vier geleden kwam het in me op om schrijver te worden. Ik had alles wat je daarvoor nodig had: ik was onbegrepen, had nog nooit gevreeën en droeg een bril. Ik had zelfs een muze.
En waarover zou ik dan schrijven? Over mijn verhuis. Mijn vader had een haast Freudiaanse drang om alles wat hij waarschijnlijk nooit meer nodig zou hebben, in kartonnen dozen op zolder te bewaren (en er nadien nooit meer naar om te zien). Toen ik met mijn moeder verhuisde, maakten we dan ook korte metten met die stoffige gedrochten. Alle dozen werden gesorteerd: de rommel en de slechte herinneringen gooiden we weg, de goede herinneringen namen we in andere dozen mee naar onze nieuwe woonst. Stof genoeg voor een boek, niet? Maar toen ik aan mijn sprankelende debuutroman Kartonnen dozen wilde beginnen, bleek dat dat boek al bestond. Vaarwel, mijn zelfverzonnen prachttitel, vaarwel, mijn eigen Bildungsroman.

Ondertussen is er veel gebeurd - ik ben nog eens verhuisd, die muze heb ik ingeruild voor een andere, nieuwe herinneringen in nieuwe kartonnen dozen hebben zich aangediend en ben ik bezig aan een andere debuutroman, nu met een titel die nog niet bestaat. Én ik heb Kartonnen dozen eens gelezen, die klassieker uit onze Vlaamse/Belgische literatuur, geschreven door een zielsverwant van me (alleen is hij van de andere kant).
Het is even wennen aan de stijl van Tom Lanoye, want op een zeer ironische wijze hanteert hij een barokke manier van vertellen. Nergens wordt die echter pretentieus. Het maakt het verhaal er misschien nog ontroerender op. Alles is zo herkenbaar: zijn jeugd in kleinsteeds Oost-Vlaanderen, de parochiezalen, de grote kleine verhalen onder de kerktoren. Nergens wordt het kneuterig of oubollig, het lijkt wel alsof Lanoye eerst moet afrekenen met dat sepiakleurige kamerplantverleden vooraleer hij écht kan vertellen wat hij wil vertellen: een bizarre liefdesgeschiedenis, de historie van die bepalende eerste grote liefde.
Af en toe weidt Lanoye teveel uit, over zelfbevrediging bijvoorbeeld, maar dan komen er weer geweldige observaties en spitse commentaren, zoals het paginalange afgeven op de Vlaamse beweging, en dan dacht ik: eigenlijk is dit best een geweldig boek. Niet cliché, maar doorleefd, oprecht grappig en menselijk, vol zelfspot en met een emotionele afloop die nergens melig wordt.

Micha schreef:
Heel mooi ook hoe hij de vier belangrijkste vrouwen uit zijn leven beschrijft.

Ik vind persoonlijk dat de beschrijving van de 4 belangrijkste vrouwen uit zijn leven helemaal geen meerwaarde is voor dit boek? Het boek gaat over homoseksualiteit en hoe het hoofdpersonage Tom dit ervaart. De beschrijving van de 4 vrouwen in zijn leven is slechts een klein deeltje van het boek.
Vindt u bovendien dit boek zo mooi geschreven? Het boek staat vol moeilijke beeldspraak en moeilijke woorden? Persoonlijk vind dit boek niet echt toegankelijk voor jongere lezers net om dit moeilijk taalgebruik?
Ik persoonlijk ben zeer ontgoocheld over het boek en had er zelf veel meer van verwacht, zeker als dit boek een plaats verdient in de top 250.

avatar van Micha
3,5
seilram schreef:
Vindt u bovendien dit boek zo mooi geschreven?

Om daar dieper op in te gaan zal ik het nog eens moeten lezen. Maar aangezien ik zeven jaar geleden schreef dat ik het mooi vond, zal ik het wel mooi hebben gevonden want anders had ik dat niet geschreven

JoeCabot
Tom Lanoye pent in Kartonnen Dozen een erg persoonlijk relaas neer, doorspekt met gênante details en - soms letterlijk - sappige anekdotes. Tegelijk slaagt hij erin om een universeel verhaal te vertellen. Ook wie géén kind van de jaren 70 is en niet gay is, zal ongetwijfeld enkele herkenbare passages zien passeren. Het levert een tijdloze coming-of-age-roman op die ook nog eens erg onderhoudend geschreven is. 4.5*

2,0
Knappe schrijfstijl, maar naar mijn smaak allemaal erg oppervlakkig en doorzichtig. Als roman voor mij een tegenvaller.

avatar van Abubakari
De 50 pagina grens... Als een boek me na 50 pagina's nog niet te pakken heeft en me niet de hoop of het vertrouwen geeft dat het nog wat voor mij gaat worden, dan stop ik met lezen. Teveel goeie boeken in de korte tijd die je gegeven is om hier op aarde rond te lopen en te lezen.

Na 50 pagina's boeide het verhaal me nog steeds niet of nauwelijks, ik vond het wat saai. Mooi geschreven, maar geen mooi verhaal. Komt misschien ook doordat ik wel een beetje klaar met de jeugd van schrijvers, zeker als die voor mijn tijd plaats vond. De tweede doos opent dan ook nog met droog gezever over de school waar Tom heen gaat, de 50 pagina grens is bereikt maar gaat niet overschreden worden.
Ik had bij het lezen van recensies en de meningen van anderen op Boekmeter ook al lichte twijfel of dit wat voor mij zou zijn. Geloof het niet. Al zou het prima kunnen dat Tom Lanoye boeken heeft geschreven die me meer zouden kunnen boeien.

avatar van Roel van M
4,5
Abubakari schreef:
De 50 pagina grens... Als een boek me na 50 pagina's nog niet te pakken heeft en me niet de hoop of het vertrouwen geeft dat het nog wat voor mij gaat worden, dan stop ik met lezen. Teveel goeie boeken in de korte tijd die je gegeven is om hier op aarde rond te lopen en te lezen.

Na 50 pagina's boeide het verhaal me nog steeds niet of nauwelijks, ik vond het wat saai. Mooi geschreven, maar geen mooi verhaal. Komt misschien ook doordat ik wel een beetje klaar met de jeugd van schrijvers, zeker als die voor mijn tijd plaats vond. De tweede doos opent dan ook nog met droog gezever over de school waar Tom heen gaat, de 50 pagina grens is bereikt maar gaat niet overschreden worden.
Ik had bij het lezen van recensies en de meningen van anderen op Boekmeter ook al lichte twijfel of dit wat voor mij zou zijn. Geloof het niet. Al zou het prima kunnen dat Tom Lanoye boeken heeft geschreven die me meer zouden kunnen boeien.


Ik vond het een prachtig boek, maar misschien moet je een minder autobiografisch werk nemen. Het goddelijke monster kan ik van harte aanbevelen.

avatar van Pieter
4,0
Pocast - Viva Lanoye - Een Banale Liefde

In deze aflevering van de podcast rond schrijver Tom Lanoye interviewt men de anonieme jeugdliefde uit Kartonnen Dozen: "Z."

avatar van AOVV
4,0
Het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens een boek van Lanoye had gelezen (zijn Goddelijke Monster-trilogie dateert van enkele jaren geleden, die vond ik erg goed), en toen zag ik Kartonnen Dozen in de bibliotheek staan (tussen een heleboel andere kartonnen dozen). Ik probeer elk jaar enkele bekende werken uit de Nederlandstalige literatuur tot mij te nemen, wat me sterkte in mijn keuze voor deze roman, die toch als een belangrijk vroeg werk van Lanoye wordt gezien.

Het is een kort maar krachtig boek gebleken, waarin Lanoye inzoomt op zijn jeugd, een periode die, zoals velen wel zullen herkennen, een soort stormachtige klunzigheid inhoudt. Hij doet, op droogkomische wijze, verhaal over de vrouwen in zijn leven, diept relazen op over Het Kot waar hij zijn middelbaar onderwijs ervoer en heeft het bovenal over een hopeloze verliefdheid. Ironie is nooit ver weg in deze roman van Lanoye, die we volgens mij als strikt autobiografisch mogen lezen.

Universeel herkenbaar voor iedereen die jong is geweest, vermoed ik zo. En mede dankzij de vlotte, rijke schrijfstijl van Lanoye is dit een boek dat zich makkelijk laat lezen.

4 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 13:23 uur

geplaatst: vandaag om 13:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.