Had in mijn hoofd al een soort bericht geschreven dat ik hier ging achterlaten, maar nu blijkt dat Jasper werkelijk exact verwoord heeft wat ik ook ging zeggen - dan zie ik het nut niet meer zo in van alles nog eens te herhalen
Let wel op, ik ben iets minder negatief dan hij. De vertaler heeft me niet zo gestoord en ondanks het feit dat ik hem volledig volg in zijn ontevredenheid over het af en toe totaal verdwijnen van verhaallijnen en de ergerlijk simplistische psychologische ontwikkelingen op het einde (of ze zijn simplistisch, of er is gewoon geen touw aan vast te knopen...) vond ik bepaalde elementen gewoon te goed om het boek een 2,0 te gaan geven. Eerlijk gezegd vond ik de beste stukken die over de mysterieuze gebeurtenissen in de heuvels en de relatie tussen Nakata en de poezen - twee zaken die halverwege het boek gewoon verdwijnen. Het boek is ook te dik, het interesseerde me allemaal niet meer op het einde, en vooral in het laatste deel gewoon erg slecht geschreven (hoewel over het algemeen wel degelijk hoor, had er voor de rest niet zo veel last van).
Het karakter Hoshino dat halverwege plots opduikt vond ik dan wel erg geslaagd overigens. En zo kan ik blijven doorgaan: dit hele sluitsteen-gedoe is gewoon belachelijk, die CFK-kerel dan weer behoorlijk leuk, Oshima kon me als persoon nooit boeien, mevrouw Saeki is wel geslaagd,...
Kortom, het hele boek is een amalgaam van ideeën, vaak leuk bedacht, maar nooit krijgt je het gevoel dat het boek ook maar ergens heen gaat. Of beter gezegd: je denkt steeds dat je het weet, maar telkens draait en keert het verhaal, om tenslotte als een sisser uit te doven. Ik moet niet per se alles begrijpen als ik iets lees, maar veel hier is zo van de pot gerukt dat ik zelfs niet eens gefascineerd raakte of überhaupt wilde weten wat er aan de hand was - niet echt bevorderlijk voor het leesgenot. Maar het is geen vervelend boek, en ik zou zeggen, als die Murikami nog een beetje blijft oefenen, kan hij misschien wel eens een goed boek schrijven
Maar ik heb ook weer niet direct de neiging om naar meer van hem op zoek te gaan moet ik toegeven...