menu

Umibe no Kafuka - Haruki Murakami (2002)

Alternatieve titel: Kafka op het Strand

mijn stem
4,18 (293)
293 stemmen

Japans
Psychologisch

650 pagina's
Eerste druk: Shinchosha, Tokio (Japan)

"Kafka op het Strand'' volgt de lotgevallen van twee opmerkelijke figuren. Kafka Tamura loopt op zijn vijftiende verjaardag van huis weg om te ontsnappen aan zijn onmogelijke vader. Nakata, een man op leeftijd die als voornaamste bezigheid het zoeken naar weggelopen katten heeft, is nooit volledig hersteld van een bizar jeugdtrauma. Er wordt een brute moord gepleegd, maar de identiteit van de dader en het slachtoffer is een groot raadsel. Katten praten met mensen, vissen vallen uit de lucht en in een bos verschuilen zich soldaten die sinds de Tweede Wereldoorlog niet ouder zijn geworden. ''Kafka aan het strand'' is het verhaal over een mythische ontdekkingstocht, over hedendaagse taboes, over vadermoord en moederliefde.

zoeken in:
3,5
Vermakelijk boek, maar ik vond Hard-boiled wonderland beter. Daar lijkt Murakami het verhaal helemaal rond te krijgen, maar misschien heeft hij dat bewust niet gedaan in dit boek. In dat geval had hij het wat korter kunnen houden wat mij betreft, door wat beschrijving te schrappen.

Die betweterige voetnoten zijn vreselijk. Als vertaler moet je je zo onzichtbaar mogelijk maken, maar dat is die meneer Westerhoven niet gelukt. Op sommige momenten zegt hij ook dat Murakami iets verkeerd heeft terwijl het dan toch echt bijvoorbeeld Oshima is die een uitspraak doet.

avatar van Mathias
4,5
Prachtig, samenhangend in onsamenhang. Ook de onbeantwoorde verhaallijnen doen mij deugd. Lof voor de vertaling trouwens.

Bilal030
Mijn eerste Murakami. In de boekhandel viel een boek mij al een tijdje op vanwege de titel: Norwegian Wood. In een periode waarin ik vele Beatles-albums kocht nam ik Beatles-referenties sneller waar dan normaal. Toen daar het moment kwam om Norwegian Wood te kopen besloot ik op het laatste moment om Kafka op het strand te kopen, Joost weet waarom.

Ik wist niet wat mij overkwam. Ik kende realistische literatuur en het magisch-realisme kende ik ook maar nieuw voor mij was dat het zo goed en op een natuurlijke wijze in elkaar over ging. Surreëel, bizar en absurd was het maar verteld op een doodgewone, realistische wijze.

Haruki Murakami’s brein is een grabbelton vol met ideeën waaruit hij een verhaal (heel veel verhalen in een verhaal eigenlijk) op papier weet te toveren. Toen ik het las zag ik toevallig Tim Krabbé bij dwdd zijn liefde voor deze auteur van de daken schreeuwen, en ik begreep zijn enthousiasme volledig. Deze 4,5 ster zijn gebaseerd op het moment dat ik het las, dat moet in 2006 of 2007 geweest zijn. Misschien dat ik er nu anders over denk maar liever lees ik meer van deze auteur, herlezen kan altijd nog wel een keer.

avatar van Bacon
3,0
Zoals altijd is een Murakami fijn om te lezen, maar het ontgaat mij een beetje waarom dit tot een van zijn betere werken wordt bekroond. Misschien sprak de 15 jarige Kafka me niet zo aan, Hoshi-boy daarentegen vond ik wel geweldig, ouwe reus.

avatar van handsome_devil
3,5
Ik zal nooit een groot fan worden van Murakami, maar ik vind de meeste van zijn boeken wel plezierig om te lezen. Ik vond dat het toch ook wel eens tijd werd voor deze klassieker van Murakami, ook omdat mijn vrienden het allemaal de beste van hem vinden.

De Opwindvogelkronieken vond ik zelf nog wel iets beter, maar ik snap meteen waarom er zoveel liefhebbers zijn voor dit boek. Boeiende personages, een intrigerend mysterie, verschillende verhaallijnen die gaandeweg steeds dichter bij elkaar komen en een vleugje humor (de prostituee die Hegel citeert tijdens de seks haha) maken dit tot een erg onderhoudende roman.

Ik ben vooral onder de indruk van de veelzijdigheid van de roman. Alles lijkt te kunnen in de wereld van Murakami, van het stellen van existentiële vragen tot de meest magische gebeurtenissen en van rustige passages waarin niet zoveel gebeurt tot best wel gore, gewelddadige beschrijvingen.

Toch heb ik hier ook weer dezelfde problemen met de vertelstijl van Murakami. Ik ben groot aanhanger van het adagium 'show, don't tell' en de stijl van Murakami vind ik vaak veel te uitleggerig. Die dichtgetimmerde, beschrijvende stijl waarin nauwelijks ruimte is voor de lezer om zelf te interpreteren, denken en voelen, tja, ik kan er gewoon niet zoveel mee. Verder is het verhaal heel erg gefocust op de gebeurtenissen, terwijl ik juist de psychologie van de personages veel interessanter vind.

Dit was geloof ik mijn zesde Murakami en ik moet wederom concluderen dat het gewoon niet helemaal mijn ding is, maar ook dat er iets in zijn romans zit dat er toch voor zorgt dat ik eens in de zoveel tijd weer behoefte heb aan het ontdekken van meer van zijn boeken.

Ik heb een stuk geschreven over de albums die me vergezeld hebben bij het lezen van dit boek. Je kunt het hier lezen.

avatar van Lalage
3,5
handsome_devil Interessant wat je zegt over dat de psychologische diepgang ontbreekt, zo had ik het nog niet bekeken, maar het zou weleens kunnen kloppen. Wel houd ik van Murakami's beschrijvende stijl (bijvoorbeeld als het over eten gaat) en van de surrealistische parallelwerelden die hij schept. Daarbij laat hij volgens mij juist altijd wat mysterieus over, dus uitleggerig zou ik het niet willen noemen.

...stilte...
Voor de psychologische diepgang moet je hem niet lezen. Maar Nakata is wel een bijzonder fascinerend personage natuurlijk.
Zelf geniet ik altijd van die kleine zen-wijsheden en de kinderlijke en bizarre fantasie.
Ja, ik ben een groot fan van Murakami. De moord op Commendatore is mijn favoriet.

avatar van Abubakari
4,5
handsome_devil schreef:
Ik heb een stuk geschreven over de albums die me vergezeld hebben bij het lezen van dit boek. Je kunt het hier lezen.

Origineel idee om de muziek die je luistert synchroon te laten lopen met het boek dat je leest. Zou zomaar iets voor een personage uit een boek van Murakami kunnen zijn.
Ik start mijn nachtdienst met Cat van Hiroshi Suzuki. Wel een lekker (lees)muziekje inderdaad.

Ik luisterde vaak Sinfonietta van Leos Janacek als ik 1Q84 las. Kwam in het boek voor, als ik me niet vergis had de taxichauffeur bij wie Snijboon in de auto stapte dat op staan.

JoeCabot
Geweldig avontuur

Murakami is raar zoals alleen Japanners raar kunnen zijn. In het ene hoofdstuk laat hij je wegdromen bij een poëtische beschouwing, om je dan in het volgende hoofdstuk te trakteren op een extreem goor tafereel (wie het boek gelezen heeft weet wel waarover ik het heb). Dat hoort er nu eenmaal bij.

Deze auteur zoekt dus al eens graag de uitersten op, maar hij vindt wel steeds een evenwicht. Een evenwicht tussen zacht en hard, zoals hierboven aangehaald. Maar evengoed tussen jong en oud, intelligent en stompzinnig*, stad en natuur, beheersing en spontaniteit, klassiek en nieuw, Japans en Westers etc. etc. Meer auteurs zouden dit moeten proberen, het levert een roman op die geen enkel ogenblik verveelt.

Verder is het niet zo evident om de schrijfstijl te beoordelen. Veel hangt uiteindelijk af van de kwaliteiten van vertaler van dienst. De NL-versie die ik heb gelezen was in ieder geval vlot geschreven en voorzien van heel wat fantasievolle beeldspraak, zonder dat het “geforceerd vertaald” overkwam.

Kafka op het strand is mijn eerste kennismaking met Murakami, maar JoeCabot is zeer benieuwd naar meer van deze auteur.

4*

*Ik doel uiteraard op het Nakata-personage, al respecteert Murakami gelukkig de stelregel “Never go full retard”, want Nakata is zonder meer een interessante persoonlijkheid.

avatar van Bruno_6
4,0
In mijn missie om het werk van Murakami in chronologische volgorde te verkennen, ben ik ondertussen bij dit boek aanbeland.

Ik vind het fascinerend om de bekende ingrediënten van Murakami (dromen, katten, eenzame jongemannen, fascinerende vrouwen, ...) in elk boek te zien terugkeren, maar telkens net weer een tikje anders. Ik ben er nog niet uit of dit nu kitsch of kunst is, maar het is in ieder geval boeiende lectuur.

avatar van mjk87
2,0
Murakami kan goed sfeer neerzetten, kan heel goed korte verhalen vertellen, kan indringend zijn en leest soepel weg. Maar van al die positieve eigenschappen zit er weinig in dit boek. Het leest wel soepel weg ja, en enkele korte momenten komt de verteller Murakami naar boven en stijgt het boek boven zichzelf uit (zoals in de geschiedenis van mevrouw Saeki) maar als geheel wist dit ding me maar matig te boeien. En soms gewoonweg niet. Dit boek is vooral plot, zonder sfeerschepping, zonder diepgang. En volgens mij veel symbolisme, maar op het basisniveau is dit gewoon een raar boek met rare gebeurtenissen waar ik echt helemaal niks mee kon. Dusdanig niet-realistisch dat het ook nooit boeiend, spannend, ontroerend werd. Ook zo'n Nakata irriteerde vooral. Ik ben dan nog wel benieuwd wat het boek precies betekent allemaal, maar tijdens het lezen zelf had ik daar weinig aan en dat geeft de doorslag. 2,0*.

avatar van Lalage
3,5
In de wereld van Haruki Murakami lopen dromen en werkelijkheid door elkaar, zijn er parallelle werelden en beleven mensen de gekste dingen. Het doet sprookjesachtig aan, of moet je het surrealistisch noemen? Het is niet te begrijpen.

De meeste van de honderden bladzijden lang blijft Murakami me boeien, wat ik een knappe prestatie vind, want er zijn nogal wat zijstraatjes. Jacques Westerhoven heeft het allemaal vloeiend vertaald uit het Japans. Tegen het einde vind ik het te absurd worden. Ik kan het moeilijker volgen en de beschrijvingen duren me te lang.

Kafka op het strand – Haruki Murakami | Lalagè leest - lalageleest.nl

4,5
Ik ben geen doorgewinterd boeklezer, maar na het zien van de Koreaanse film Burning, gebaseerd op het kortverhaal Barn Burning van Murakami, ben ik altijd benieuwd geweest naar zijn boeken. Dit najaar kwam dan eindelijk Kafka on the Shore op mijn pad en ik was gelijk verkocht.

Ik heb niet alleen een zwak gekregen voor de prachtig beschreven magisch realistische wereld waarin niks te gek lijkt, maar ook de personages heb ik in mijn hart gesloten. Vrijwel allemaal hebben ze hun littekens en trauma's, maar geen van hen is ooit te betrappen op enig cynisme. Ze zijn vrijwel altijd hoopvol, nieuwsgierig, content en ze waarderen de kleine schoonheden in het leven. Dat maakt het bijzonder fijn om met deze figuren op een wonderlijk avontuur te gaan. Passages als Kafka op het strand met Miss Saeki, het verborgen dorpje in het bos, Johnnie Walker en de katten, en niet te vergeten de zoektocht van het ijzersterke duo Nakata en Hoshino naar de mysterieuze steen, zullen me ongetwijfeld nog lang bijblijven.

Snel door naar Norwegian Wood en The Wind-Up Bird Chronicle!

Gast
geplaatst: vandaag om 08:44 uur

geplaatst: vandaag om 08:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.