menu

Tsjernobylskaja Molitva: Chronika Boedoesjtsjego - Svetlana Aleksijevitsj (1997)

Alternatieve titels: Wij Houden van Tsjernobyl: Een Kroniek van de Toekomst | Чернобыльская Молитва: Хроника будущего

mijn stem
3,93 (7)
7 stemmen

Russisch
Waargebeurd

222 pagina's
Eerste druk: Ostozje, Moskou (Rusland)

Op 26 april 1986 gebeurde in Tsjernobyl de ernstigste ramp met een kernreactor in de geschiedenis, als gevolg waarvan driekwart van het Europese vasteland werd vervuild. Hoewel de regering in Moskou beweerde dat er 'slechts' 31 doden te betreuren waren en de autoriteiten een sfeer van geheimhouding creëerden, waren de gevolgen onafzienbaar. Bijna 500 dorpen zijn verdwenen en ongeveer 2,1 miljoen mensen leven op ernstig vervuild land. Duizenden kinderen werden sindsdien geboren met ernstige afwijkingen, talloze anderen lijden aan aanhoudende gezondheidsproblemen. 'Wij houden van Tsjernobyl' is het eerste boek dat persoonlijke getuigenissen van omwonenden en betrokkenen bevat en dat verslag legt van hun angst, boosheid en vertwijfeling in een wereld die nog steeds draait om röntgen, becquerel, cesium en strontium. De auteur heeft vanaf 1986 meteen al honderden door de kernramp getroffen mensen geïnterviewd: onschuldige burgers en mannen en vrouwen die beroepshalve en al of niet vrijwillig waren betrokken bij de schoonmaakoperaties daarna. Volwassenen én kinderen doen in dit boek hun verhaal, soms met wrange humor, dikwijls met machteloze woede.

zoeken in:

avatar van eRCee
4,0
Eerder heb ik Het einde van de rode mens gelezen, dus je zou zeggen dat ik een beetje kon weten wat me te wachten stond, maar nee, het boek heeft me compleet overrompeld. Weer laat Alexijevitsj gewone, werkelijke mensen aan het woord komen, vele tientallen, in monologen of soms stemmenkoren. Stuk voor stuk hebben ze een ongelofelijk verhaal te vertellen. Het meeste indruk maakt het derde deel: hier wordt verder gekeken dan de schok alleen, komt de reikwijdte voor het mens- en wereldbeeld naar voren. En dat vanuit individuen met een heel verschillende achtergrond, of het nu professoren zijn of de achtergebleven echtgenotes van rampenbestrijders. Alleen al het allerlaatste verhaal, 'Een eenzame menselijke stem', dat is gewoon een film in zichzelf.

Op fenomenale wijze weet Alexijevitsj continu de eenheid te bewaren. Ze doet dat in een heel natuurlijke, uniforme stijl, waarin wel de uitdrukkingswijze van elke geïnterviewde herkenbaar blijft. Verder zijn er veel overeenkomende motieven in alle verhalen: de vergelijking met een oorlogssituatie, het ongeloof en onbegrip, de rol van dier en natuur, de invloed van de Sovjet-cultuur. Deze herhaling is echt van meerwaarde, zowel stilistisch als inhoudelijk.

Na het uitlezen van Wij houden van Tsjernobyl moet je concluderen dat deze ramp in het Westen, na de initiële angstreactie, enorm onderschat is. En dat de officiële statistieken over slachtoffers nog niet in de buurt komen van wat er werkelijk aan de hand is. Naast de Nobelprijs verdient Alexijevitsj ook een Pulitzer. Haar werk is literatuur, journalistiek en geschiedschrijving in één. Je weet niet wat je leest.

avatar van Shaky
4,0
Prachtig document waarin Alexijevitsj de woorden, gedachten en gevoelens van de mensen uit Tsjernobyl weet om te zetten in schrift en er een samenhangend chaotisch geheel van maakt dat ons de mogelijkheid gunt een fractie van de onmacht, frustratie en onduidelijkheid te voelen die de overlevers van deze afschuwelijke kernramp continue ervaren.

Het boek bestaat uit een aantal delen waaronder een stukje geschiedkundige achtergrond informatie, een interview met de schrijfster en de interviews met de mensen uit het getroffen gebied. Ieder deel heeft zo zijn eigen kracht al maken sommige verhalen onherroepelijk meer indruk dan andere: bij mij zijn met name het verhaal over de zwaar misvormde kinderen die geboren worden en de verhalen over het executeren van vrijwel alle (huis)dieren het hardst binnengekomen.

Zoals eRCee al terecht noemt is het laatste verhaal van uitzonderlijke klasse. Niet enkel vanwege de inhoud, want alle verhalen zijn hyperpersoonlijk en daarmee de moeite waard van het lezen, maar vooral ook vanwege de schoonheid waarmee Alexijevitsj het op papier heeft gezet.

Uitstekend boek dat er tevens voor heeft gezorgd dat ik de andere werken van Alexijevitsj op mijn leeslijst heb gezet. Tsjernobylskaja Molitva: Chronika Boedoesjtsjego is simpelweg indrukwekkend.

avatar van eRCee
4,0
Mooi bericht. Dit boek staat nog steeds in mijn top-3 van dit leesjaar en het moet wel heel gek lopen wil dat nog veranderen.

avatar van Raskolnikov
3,5
Als je meer over dit voor velen relatief onbekende stukje geschiedenis wil weten, kun je dan beter een feitenrelaas of een serie getuigenverslagen lezen? Die discussie had ik met iemand en het is nog niet zo eenvoudig te verdedigen waarom Alexijevitsj boek (behorend bij de laatste categorie) het voor mij wint. Niet alleen laat ze de getuigenissen schijnbaar onweersproken, ze zet ze ook nog eens stilistisch naar haar hand. Het is voor de lezer kortom niet uit te maken wat feit en wat fictie is, als je het allemaal heel precies zou willen weten. Toch denk ik dat dit boek over iets nog belangrijkers gaat dan de ramp zelf, en dat is de weerslag ervan op de mensen die het meegemaakt hebben en/of de gevolgen ervan doormaken. Ironisch daarin is dat juist feit en fictie als een rode draad door het boek lopen: de leugens van de overheid om paniek te voorkomen. Het heeft heel wat mensen de dood in gejaagd en voor blijvende schade gezorgd. Het heeft als gebeurtenis die groter werd dan de overheid kon beheersen ook bijgedragen aan het einde van de Sovjet-Unie.

Liefde en de beleving van natuur zijn twee van de indrukwekkendst uitgewerkte thema’s in de verslagen. Het openings- en slotverhaal zijn twee onthutsende geschiedenissen over hoe diep liefde kan zitten terwijl er lichamelijk, tja, eigenlijk niets meer is. De natuur komt telkens weer terug. Het gebied dat door verhoogde straling onbewoonbaar is kent een bijna spookachtige stilte, zelfs de vogels en insecten blijven weg. Sommigen kunnen de hun bekende omgeving niet missen en verkiezen een verkort leven in wat in ieder geval als een thuis voelt.

Dit boek is een mooie ‘companion piece’ met de HBO-serie Chernobyl. Die is meer gericht op de ramp zelf en de politieke machinerieën, hoewel ook puttend uit situaties die Alexijevitsj beschrijft.

3,5
3,5 sterren, na het werk van Adam Higginbotham "Nacht in Tsjernobyl" verslonden te hebben, had ik hoge verwachtingen van dit boek.
Jammer genoeg werden die niet helemaal ingelost, het poneert te veel speculaties als waarheden. Het staat bol van de mythes rond straling waarbij de schrijfster duidelijk voor het drama kiest (zoals ze het ook ongetwijfeld te horen kreeg van haar getuigen) zonder verder studiewerk. Dat studiewerk is nochtans echt wel gebeurd, ook door neutrale instanties.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:18 uur

geplaatst: vandaag om 14:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.