Kaddisj voor een Kut - Dimitri Verhulst (2014)

***

Kaddisj voor een kut - Dimitri Verhulst - cobra.be

Deze plotomschrijving klopt toch geheel niet? Het gaat niet over een 'hij' en zeker niet over 'Dmitri Verhulst staat' (zoals het er nu staat: "Dimitri Verhulst heeft lang gewacht om het relaas van zijn jaren in een instelling voor verwaarloosde jongeren neer te pennen."), maar het gaat om een "Jij" - toch?

Inderdaad, ik heb het aangepast.

Het valt mij wel een beetje tegen dat hij steeds met zulke korte werkjes komt.

**

NRC Lux Literaire fictie algemeen Besproken in NRC Besproken 29-08-2014 : Kaddisj voor een kut - nrclux.nl

**

Kaddisj voor een kut | Fictie | Boeken Volkskrant

Arjan Peters laat in die recensie zien waarom hij niet mijn favoriete recensent is. Gewoon ordinair afzeiken in mooie bewoordingen.

Nou, als de titel de vlag is die de lading moet dekken hoeft het voor mij ook al niet meer.

Ik moet eerlijk zeggen dat die obsessie met scheldwoorden ook wel een beetje oud wordt.

Ik zou een boek met een dergelijke titel nog geen blik waardig gunnen.

euh , je moet de titel toch wel een beetje in zijn context zien? Het meisje wordt 'kut' genoemd vanwege haar achtergrond, vandaar ....

Ja, maar toch zou ik, als ik dit boek in de winkel zou zien liggen, niet verder kijken. Maar dat geldt ook voor een heleboel anderen.

Zo'n titel is toch vooral aandachttrekkerij lijkt me, en ook voor mij reden om hier met een wijde boog omheen te lopen.

In Vlaanderen loopt echt niemand te zeuren over dat woordje...Ik kan me herinneren dat het ook alleen Nederlandse uitgevers waren die moeite hadden met 'Godverdomse' (dagen op een...).

Ik zit niet te zeuren over dat woordje, ik gebruik het zelf te pas en te onpas; ik vind het alleen geen woord voor een boektitel (en dat heb ik met godverdomse bol ook).
En "Kom Hier Dat Ik U Kus" vind ik ook een bezopen titel.

Dat is een heel typische Vlaamse uitdrukking: als je iemand graag hebt en al lang niet meer gezien hebt, dan zeggen wij dat wel eens.....

Godverdomse Dagen op een Godverdomse Bol vond ik wel een sympathieke titel. Dat Vlaams maakt van een ordinaire en platte titel iets moois. Maar in die fase van zijn schrijverschap was het nog origineel en kenmerkend voor zijn humor. Nu verwacht je dat hij die fratsen niet meer nodig heeft om zijn proza aan de man te krijgen.

Grappig om die opmerkingen hier te lezen. Het gaat niet om aandacht trekken of dat het een obsessie is met scheldwoorden.

Verhulst kreeg ontzettend veel gezeik over het woord godverdomme in het boek Godverdomse dagen op een godverdomse bol, waar hij het probleem totaal niet zag.

De literaire wereld wilde zijn boek niet uitgeven door schijnbaar aanstootgevend in de titel en Verhulst gaat door of vindt het grappig ook weer met deze titel om eigenlijk een statement te maken van 'stel je niet zo aan!' het is maar een woord.

Nu is het niet bepaald mijn humor en om statements te maken over de hypocrisie van de literaire wereld in de titel vind ik ook niet bepaald nobel, schrijf er dan een satirisch boek over of dergelijke.

Behalve dat, krijg je toch wel een bepaalde kwaliteit bij Verhulst en schrijft hij behoorlijks sterk en heeft het niks te maken met het woord 'kut.' Het woord kut is het laatste waar Verhulst zich druk om gaat maken en denk dat hij het grappig vindt als mensen hier problemen over gaan maken. Maak je niet zo druk om een woord.

Volgens mij wordt het op deze manier steeds groter gemaakt. Het boek is voor zover ik weet zonder problemen uitgegeven door de vaste uitgever van Verhulst. Het ontving vervolgens de Libris-literatuurprijs. Een aantal christelijke boekhandels wilde het boek helemaal niet verkopen of er geen reclame voor maken (zoals normaal gesproken voor de Libris-winnaar zou gebeuren) vanwege de titel waar een vloekwoord in zit.
Zelf vind ik het vooral vreemd dat veel mensen blijkbaar niet begrijpen dat zo'n christelijke boekhandel dit niet verkoopt. Je zou er voor de grap eens binnen moeten lopen; het aanbod en het publiek van deze winkels is voor bijna 100% gereformeerd of evangelisch christelijk, dus het zou bijzonder raar zijn om dan een dergelijke titel in je winkel te leggen. Puur omdat meer mensen zich in die omgeving daaraan zouden storen dan dat er belangstelling voor is. Degenen die het boek wel willen hebben gaan wel naar een reguliere boekhandel, lijkt me zo. Simpele kwestie van vraag en aanbod. Met "de literaire wereld" of hypocrisie heeft dat verder weinig te maken.

Het feit dat we hier aan het 'ouwehoeren' (wat een lelijk Nederlands woord ) zijn over zijn titels zegt al genoeg. Het schiet helemaal niet alleen bij de Christelijke Boekhandel in het verkeerde keelgat wat blijkt uit al het bovenstaande ....

beter een ouwe hoer dan een jonge zonder klandizie

ja ok, einde discussie wat mij betreft.

Je mag toch iets lelijk vinden zonder dat je meteen in de Christelijke hoek geduwd wordt? Maar dit is een weinig vruchtbare discussie inderdaad.

Nee, dit werd hem niet. Meestal lees ik braaf de boekjes van Verhulst - hij lijkt mij iemand die eens een meesterwerk kan schrijven, De Grote Belgische Roman, maar nu alleen maar steeds flarden van zijn talent toont. De kleine romans en novelles zijn eerder stijloefeningen. Zo ook dit dubbele verhaal, dat wel raakvlakken heeft, maar waarvan ik me oprecht afvroeg wat ik hier nu mee moet. Denken dat alle tehuiskinderen gaan moorden eens ze volwassen zijn? Inhoudelijk vond ik het nergens echt boeiend, en de rauwe taal die ik normaal goed kan hebben vond ik nu vaak misplaatst en te veel roepend: zie mij eens rauw en onverschrokken zijn. Jammer. 1,0* maar een volgende lees ik gewoon weer.

Nu ik begin met schrijven weet ik nog niet hoe precies, laat staan hoe hoog ik dit boek zal waarderen.
In het eerste gedeelte, wordt door de verteller via een 'jij' het verhaal verteld over instellingskinderen, over de dood van Gianna. Op de achterzijde van de roman staat over 'jij' onder andere: Je hebt lang gewacht om het relaas van jouw jaren in een instelling voor verwaarloosde kinderen neer te pennen ... Je wou niet de zieltogende schrijver van het trieste-jeugd-gebrompot zijn ... De eerste persoon enkelvoud kon worden afgeschaft, en het voelde veilig, eindelijk te verdwijnen in de ellende van een ander ...

Voor de 'jij' veilig, voor mij als lezer via een 'jij' een verhaal verteld te krijgen is niet alleen een vorm die mij in de regel maar matig bevalt, ook nu weer word ik er koud noch warm van; het doet wat mij betreft ook de kaddisj voor Gianna te kort. Laat ik als lezer maar liever haar naam gebruiken ook al weet ik dat een beveiligingsbeambte het nodig vond haar 'kut' te noemen.
Ongeveer zoals mjk87 heb ik me bij het eerste verhaal bijna tot het eind afgevraagd, waarom schrijft Verhulst dit? Wat wil hij hiermee bij mij als lezer bereiken? Wat mij betreft zijn de instellingsjongeren en wat om hen heen gebeurt zo uitvergroot beschreven dat de omgeving een cliché wordt.
Aan het eind van het eerste gedeelte komt de verteller/jij ineens dichterbij, wanneer hij getuige is van een zelfdoding, hij in zijn auto springt: En hoewel je geen enkel geloof in een reddingsactie had en intrinsiek had geweten dat deze jonge vrouw van deze hoogte naar beneden was gedoken omdat ze geen enkele redding meer wou, ben je toch in je auto gesprongen en als een waanzinnige in een moordvaart naar de plek van het onheil gereden. Je dacht niet. Je deed.

Het tweede verhaal wordt anders verteld, het grijpt mij bij de kladden en voert me onontkoombaar naar een gruwelijke moord op twee kinderen. De ouders zijn instellingskinderen.
Ik kon niet geloven dat Verhulst met dit boek mij wilde laten denken dat instellingskinderen gaan moorden zodra ze volwassen zijn.
Ik ben eens gaan googlen en vond in een interview met Verhulst dat hij deze kinderen uit de anonimiteit wilde halen. Dat de maatschappij zich kan afvragen waarom het de één uit een instelling (zoals Verhulst zelf) goed zal vergaan, en de ander niet goed.
Hij heeft hier een punt dat aansluit bij onderzoeken, 59-70% kans dat de toekomst van deze kinderen niet rooskleurig zal verlopen, criminaliteit en psychische problemen liggen op de loer.
Verhulst zelf heeft zich dat ook afgevraagd en geen antwoord.

Ook ik heb me dat om meerdere redenen afgevraagd. Voor wie geïnteresseerd is:
Lilian B. Rubin geeft in Het Onverwoestbare Kind hier wat mij betreft een bevredigend mogelijk antwoord op.



Ik ook.

Het eerste deel geef ik 2* vanwege de vorm, het tweede deel 3*