menu

Monte Carlo - Peter Terrin (2014)

mijn stem
3,27 (15)
15 stemmen

Nederlands
Psychologisch

144 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij, Amsterdam (Nederland)

Monaco, mei 1968. Het hele wereld is getuige van een vreselijk voorval, net voor de start van de Grand Prix Formule 1. In slechts een paar seconden worden twee mensen samen in een ongeluk betrokken. Dit moment zal een wending geven aan hun beider leven: Jack Preston, bescheiden monteur bij het Team Lotus, draagt voortaan de littekens waarvoor hij Deedee, kersverse filmster en belichaming van de nieuwe zeden, heeft behoed. Thuis met zijn vrouw, in een afgelegen Engels dorp waar de jaren vijftig maar moeilijk wijken, wacht hij vol verlangen op een teken van haar dankbaarheid, terwijl hij op de televisie volgt hoe Deedee internationaal furore maakt.

zoeken in:


avatar van JJ_D
4,0
In elk gebaar was ze als het leven zelf, oefening en vervolmaking ineen – een schitterend raadsel.
(Is dat hoe Peter Terrin zijn eigen schrijverschap onder woorden brengt?)

Man wordt klein geboren, man zal klein zijn tot het eind van zijn dagen. Tenzij. Tenzij hij de grootsheid terugvindt in de kleinheid van zijn dagen – want inderdaad, in de routine van wat eens een stoïcijns leven was, ligt nog steeds de ware grandeur van zijn persoon vervat…de schoonheid van het rurale Engeland, het gezapige ritme van een zo eenvoudig bestaan, de mythevorming, de dorpsidioot die profetische proporties aanneemt (jij ook aan Johannes uit Carl Theodor Dreyers ‘Ordet’ gedacht?), de lokale kroeg en haar vaste stamgasten, een kerk als onverzettelijke schildwacht onder een hemelgewelf dat twijfelt tussen licht en donker…wat is geluk anders dan dit?...een korenveld als oceaan van het eigen gevoelsleven, elke stengel een gedachte, Jack Preston stapt erin en blikt om, hij staat in zijn eigen uitzicht, hij wordt wat hij ziet, kijkt naar binnen, in de peilloze diepte van zijn ambities, verlangens, grootheidswaan misschien. En…redt zichzelf?

Het ware genie van ‘Monte Carlo’ - daar waar de microkosmos van het uitgangspunt het pure vakmanschap overstijgt en een bijzonder aangrijpende macrovertelling wordt - zit in het lappendeken aan levens dat Terrin langzaam maar zeker doorheen de plot weeft. Een actrice, een prins, een vrouw die geheimen met zich meedraagt, een echtgenote die iets in zichzelf voelt ontwaken…wat daar in Monte Carlo gebeurde, heeft zijn stempel gedrukt op al hun levens, en ook daar mag de lezer van proeven. Weliswaar subtiel, bondig. (Zo bondig dat het een wereld aan mogelijke interpretaties opent. Ja!) Dat alles overigens in Terrins naadloos gecomponeerde stijl, ragfijn, extreem gevoelig, altijd helder, zelden of nooit te evident.

Een klein groot boek…tussen oefening en vervolmaking – een schitterend raadsel.
4*

avatar van mjk87
2,5
Het is dat JJ_D hierboven recent een bericht plaatste, want ik was vergeten hier op te stemmen. Sterker, ik moest eerst diep nadenken of ik het boek wel volledig had gelezen of niet ergens was gestopt. En ik probeer te bedenken wat ik nu ook alweer ervan vond. Eigenlijk zegt dat genoeg, dat er nauwelijks iets is blijven hangen behalve een wat algemeen beeld met een korte puntige stijl die echter over meer dan een pagina of 30 wat vervelend wordt en vooral de aandacht op zichzelf trekt en niet zozeer op het verhaal. Het verhaal wat Terrin hier wil neerzetten komt dan ook nooit helemaal eruit. Daarvoor is het allemaal te kort. Verder leest het allemaal wel weg en zat er een enkel moment van triestheid in die best mooi was. Meest jammere was dat het fictie betrof. Daar ben ik nooit zo fan van, iets plaatsen in het verleden op een bepaalde tijd op een bepaalde plaats (ook overal na te zoeken tegenwoordig) en toch een eigen verhaal maken. Waarom dan niet in de eigen tijd? 2,5*.

avatar van Pageturner
mjk87 schreef:
Meest jammere was dat het fictie betrof. Daar ben ik nooit zo fan van, iets plaatsen in het verleden op een bepaalde tijd op een bepaalde plaats (ook overal na te zoeken tegenwoordig) en toch een eigen verhaal maken. Waarom dan niet in de eigen tijd? 2,5*.

Dat vind ik een interessante rednering. Als het bijvoorbeeld over de Holocaust zou gaan, kan ik je begrijpen, want waarom zou je daar een fictief verhaal in situeren, en niets vertellen dat er écht gebeurd is? Maar met andere situaties zie ik daar geen graten in. Want waarom zou je in de eigen tijd dan wel een gebeurtenis mogen verzinnen?

avatar van mjk87
2,5
Pageturner schreef:
(quote)

Dat vind ik een interessante rednering. Als het bijvoorbeeld over de Holocaust zou gaan, kan ik je begrijpen, want waarom zou je daar een fictief verhaal in situeren, en niets vertellen dat er écht gebeurd is? Maar met andere situaties zie ik daar geen graten in. Want waarom zou je in de eigen tijd dan wel een gebeurtenis mogen verzinnen?


Dat mag best, alleen is dit zodanig tijds- en plaatsgebonden dat ik dan graag geen fictie ertussen zie. Het volgen van een zomaar een student in Parijs in 1968 kan wel, het volgen van de premier van Nederland in 1993 met een volstrekt andere naam en partij kan niet (dat deed mulisch overigens ook eens al was dat een twijfelgeval). Maar zulk een verhaal zie ik dan niet liever op die bepaalde tijd en plaats in het verleden, al is het maar dat ik ga denken: waarom toen en waarom daar?

avatar van Pageturner
Okee, ik snap wat je bedoelt. Zoals Tom Lanoye in Het goddelijke monster de premier van België Waterschoot noemt, terwijl het op het moment dat het verhaal zich afspeelt Jean-Luc Dehaene was... Maar voor een boek als dit Monte Carlo zou ik daar geen graten in zien, aangezien ik lees dat de protagonist een automonteur is. Net iets anders dan een premier dus. Misschien denk ik daar anders over als ik het boek gelezen heb.

mjk87 schreef:
Het is dat JJ_D hierboven recent een bericht plaatste, want ik was vergeten hier op te stemmen. Sterker, ik moest eerst diep nadenken of ik het boek wel volledig had gelezen of niet ergens was gestopt. En ik probeer te bedenken wat ik nu ook alweer ervan vond. Eigenlijk zegt dat genoeg, dat er nauwelijks iets is blijven hangen behalve een wat algemeen beeld met een korte puntige stijl die echter over meer dan een pagina of 30 wat vervelend wordt en vooral de aandacht op zichzelf trekt en niet zozeer op het verhaal. Het verhaal wat Terrin hier wil neerzetten komt dan ook nooit helemaal eruit. Daarvoor is het allemaal te kort. Verder leest het allemaal wel weg en zat er een enkel moment van triestheid in die best mooi was. Meest jammere was dat het fictie betrof. Daar ben ik nooit zo fan van, iets plaatsen in het verleden op een bepaalde tijd op een bepaalde plaats (ook overal na te zoeken tegenwoordig) en toch een eigen verhaal maken. Waarom dan niet in de eigen tijd? 2,5*.


Ik ben het volledig eens met wat je zegt. Bij mij bleef er ook niet echt iets hangen uit het boek, enkel dat het vrij langdradig is en dat de spanning in het begin snel wegebt. De hoofdstukken zijn zeer kort en de zinnen veel te lang. Zelf lees ik ook liever waargebeurde verhalen.

Hoewel dit een heel mooi boek is en goed filmmateriaal zou zijn heb ik enkele opmerkingen over de karakters van de personnages.

Maureen is Jack's liefhebbende vrouw. Door de littekens op haar echtgenote's lijf wordt ze zeer opgewonden. Dit met uitkomst op veel seks.
Ik vind het knap van Maureen dat ze haar man zo steunt na een verminking, maar ook hierom vind ik haar reactie overdreven. Brandwonden kunnen je lichaam zo verbranden, dat dit geen mooie "geile" wonden worden.
Ofwel heeft Maureen een fetish ofwel overdrijft ze.

Hoe dan ook het is nog steeds fictie.

Ik ben akkoord met mjk87, indien hij spreekt over het middenstuk en het einde. Dit was langdradig en altijd hetzelfde, waardoor je er inderdaad niets meer van zal onthouden. Het begin daarentegen zal me wel bijblijven. Hoe Peter Terrin de situaties beschreef was geweldig. Je voelde het echt allemaal op je afkomen, alsof je er aanwezig was.

Ik ga volledig akkoord met @Jeiz. Het is inderdaad heel tof voor Jack dat Maureen geen enkel probleem heeft met zijn littekens en hem steunt, maar dat ze hiervan opgewonden wordt, vind ik eerder raar. Het is natuurlijk niet onmogelijk, maar dit zie ik toch als het meest fictieve aan het verhaal.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:43 uur

geplaatst: vandaag om 16:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.