Revival - Stephen King (2014)

Als King-fan van het eerste uur begon ik met hoge verwachtingen aan dit boek. Helaas voldeed het boek niet aan alle verwachtingen. King is een groots verteller die op een onnavolgbare wijze een verhaal kan vertellen, waar hij er voor zorgt dat je toch constant wilt blijven lezen. King is een andere weg ingeslagen en schrijft geen griezel/horror boeken meer, maar het neigt meer naar een thriller. Net als "Joyland" is dit boek naar het eind toe gewoonweg langdradig te noemen. Inmiddels ben je dan al zover dat je toch wilt weten hoe het boek afloopt. Hoofdpersoon Jamie volg je als lezer, die op jonge leeftijd een dominee ontmoet en zo ga je eigenlijk door heel zijn leven. Ik heb zeker betere boeken gelezen van deze schrijver, maar zeker ook mindere. Het is niet zijn sterkste boek, maar de manier waarop hij het neer gepend heeft is subliem te noemen. Matig verhaal van een grote meester.

Her en der voelt Revival aan als Stephen King op de automatische piloot: opnieuw raakt een hoofdpersoon aan de drugs, wat niet bepaald de eerste keer is. Niet verrassend gezien het privéleven van de auteur natuurlijk; vandaar dat ook het auto-ongeluk van de familie Jacobs iets is dat aan King zelf valt te koppelen. Het verhaal voelt lange tijd wat stuurloos, maar weet op een gegeven moment de juiste snaar te raken. Treffend daarbij is de 'zwarte schim' die in de tweede zin van de plotomschrijving hierboven wordt genoemd. Charles Jacobs' schaduw valt over het speelgoed van de kleine Jamie Morton, om vervolgens eigenlijk nooit meer te verdwijnen. De twee delen een obsessie voor elkaar, die door King op een voor hem typerende manier uit de doeken gedaan wordt. Revival is mysterieus en aangrijpend, met opnieuw toch weer een aantal memorabele karakters uit de pen van de geweldige verhalenverteller. De beste man blijft ze maar uit de mouw schudden. Hopelijk heeft hij het woord pensioen voorlopig nog niet in zijn agenda staan.

* * * ½

Typische king. Zeker niet zijn beste werk, maar wel een boek waar je met plezier naar teruggrijpt, en toch blijft boeien. Het einde vond ik minder sterk.

"That is not dead which can eternal lie,
And with strange aeons even death may die.."
- H.P. Lovecraft

Erg spannend boek van Stephen King, in een ruk uitgelezen. King heeft er ook aardig wat research in gestoken. John Carpenter en Dino De Laurentiis zouden er in de 80s een super goede verfilming van hebben kunnen maken.

Het was wel een beetje een inkomer. In het begin vond ik de manier waarop de hoofdpersoon zelf het verhaal vertelt een beetje vervelend. Maar vanaf ongeveer een-vierde van het boek ben ik helemaal het verhaal ingezogen en vertrouwd geraakt met Jamie's manier van vertellen, die uiteindelijk best prettig is.

Ik vond het verhaal erg intrigerend, voornamelijk naar het einde toe. De (ex-)priester met zijn passie voor (geheime) elektriciteit en later het leven na de dood, Charles Jacobs, door de ogen van de christelijk opgevoede rocker Jamie Morton. Eigenlijk hoopte ik dat de gruwelen nog meer waren uitgewerkt maar desondanks vond ik het toch wel een geslaagd einde.

Herinnerde me ook een beetje aan Carpenter's In the Mouth of Madness, die film gaat ook over de duistere ideeën van H.P. Lovecraft en de De Vermis Mysteriis. Al heeft King er een erg goede roman omheen geschreven met veel drama en religieuze verwijzingen en heeft Carpenter alleen de horror behandelt.

Eigenlijk is dit het eerste boek van King dat ik lees (hoewel ik wel vrijwel alle verfilmingen heb gezien) en ik moet zeggen dat ik het erg prettig vond lezen. Ik heb ook nog Pet Sematary, gekocht omdat het een van mijn favoriete verfilmingen is, en die ga ik ook zeker lezen

Aanrader.

Dit vraagt om een verfilming. Heerlijk typisch Amerikaans sfeertje en al haast filmisch neergepend.

Degelijk werk van King. Het kabbelde wat voort en er komen veel King clichés voorbij, maar toch heb ik me weer uitstekend vermaakt. Wat een geweldige schrijver.

King clichés:
- Sympathiek hoofdpersoon, met allerlei verslavingsproblemen.
- Sympathiek hoofdpersoon krijgt uit het niets een leuke (sexuele) relatie met een veel jongere en knappe vrouw die eveneens uit het niets vaak "zin" krijgt.
- Kwaadaardige tegenspeler, die gedurende het boek vordert steeds maniakalere trekjes krijgt.
- King neemt heel uitgebreid de tijd om toe te werken naar een toch nog onverwachte climax. Maar; het wordt het nooit saai.
- Mooie sfeer beschrijvingen.

King is als een goede voetballer. Zelfs als hij wat minder in vorm lijkt, scoort hij nog een ruime voldoende.

Leuk tussendoortje van Stephen King. De bekende ingrediënten zijn aanwezig zoals Jason82 hierboven al aangaf. Toch zit er een lekker tempo in het verhaal en weet het mij, zeker de eerste 150 pagina's, prima te vermaken. Jammer genoeg vliegt King de laatste 50 pagina's TO-TAAL uit de bocht. Ook dit lijkt, na 4-5 werken van hem gelezen te hebben, een handelsmerk van de ´King of Horror´ te zijn. Onder de streep blijft het, ondanks het vreemde einde, een ruime voldoende.

3*

Typisch King weer inderdaad: een leuk verhaal dat vlot wordt verteld, met een van de pot gerukt einde dat de score op de valreep nog 0.5* naar beneden haalt. Waarom wil King toch bijna altijd van die Lovecraftiaanse eindes aan zijn verhalen breien, op zich was het idee hier ook weer leuk bedacht maar het past gewoon helemaal niet in de geest van de rest van het verhaal. Terugkerend euvel bij deze klasbak.

2023 zal voor mij het jaar van de gescheurde achillespees worden. Hoewel het lichamelijke ongemak behoorlijk meevalt, is het praktische minder aangenaam: ik kan niet meer zelfstandig naar de bibliotheek gaan.

Dus rommelde ik mijn kasten te pletter op zoek naar een boek. En niet zomaar een boek, een boek dat ik wou herlezen. Vele haalden de cut niet, one hit wonders of klassiekers die ik nog te vers in het geheugen had. En toen viel mijn oog op Revival, dat "elektriciteit boek" van Stephen King... Hoe ging dat ook alweer? De gekke priester kon ik me herinneren, maar wat deed die ook alweer?

Ik had me nochtans voorgenomen King, of toch zeker zijn post Castle Rock boeken, links te laten liggen na het ontgoochelende Fairy Tale. Maar nood brak wet en ik begon te lezen.

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: Revival is een goed boek. Onderhoudend, beter dan de middelmaat, geen wereldwonder, geen must read, maar een plezierig tijdverdrijf, zeker voor iemand die urenlang alleen in de zetel ligt.

Alle klassieke King elementen kan je hier vinden. De net iets te lange randbeschrijvingen, die echter zo prachtig neergepend worden dat ze je het verhaal insleuren. Daar is King de meester in, meer nog dan Master of Suspense zou ik hem de Master of Weaving noemen. Niemand kan je een verhaal met mondjesmaat voeren dat je voor je het weet, verslaafd naar meer hunkert.

Is het nieuw en verfrissend? Nee. Zoals hierboven aangehaald gaat King alweer aan de slag met een normale man (jongen in dit geval), transitioneert hij deze prachtig naar een adolescent en laat dan een (drug)probleem opduiken. Het hoofdpersonage herneemt zich en wordt een held, die zichzelf moet overwinnen. Naar het einde blijkt dat dit maar zus en zo lukt en moet hij met de gevolgen van zijn falen verder leven.

Ben ik dan teleurgesteld? Ach nee, King weet wat verkoopt en een man van zijn generatie die in armoede opgroeide, zal je vaak naar beproefde methoden zien grijpen om commercieel succes te garanderen. Het is entertainment voor de massa, maar als je er zo in gaat, is het vaak best leuk. Bovendien las ik ooit dat er maar 7 basisverhalen bestaan en alle andere daar een variant van zijn, dus wat wil je nou helemaal?

Moet je Revival lezen? Ja, als je King fan bent. Ja, als je boeken wil lezen na een mentaal inspannende werkdag. Nee, als je diep filosofische of maatschappelijke thema's wil ontginnen.

3.5* en een leuke reünie met een man die in 2014 nog steeds schreef wat ik leuk vond.

Beterschap H€yoka!