Een Mooie Jonge Vrouw - Tommy Wieringa (2014)

Vandaag begonnen aan dit boekje zonder er iets anders over te hebben gelezen dan de berichten op deze plek. Dan weet je al wel van die vijf sterren die Arjan Peters blijkbaar heeft uitgedeeld, en is de verbazing groot als de eerste vier bladzijden volstrekt uitwisselbaar zijn met het werk van Marion Pauw en Linda van Rijn cs. Wel leesbaar, maar niet heel erg interessant. Dat verandert snel; al gauw blijk je een tekst in handen te hebben waarin elk woord en elke zin ter zake is, en die je niet meer weg kunt leggen. Alleen op het laatst ging het me iets te snel: De wijze waarop de verhouding van Edward met Marjolein van Unen aan het licht komt vond ik niet erg overtuigend, en dat Edward dan vervolgens ook nog op de camping terechtkomt waar Friso en Hunter zitten is iets te veel slapstick en niet passend bij de rest van het boek. Marginale kritiek, want dit is het beste boekenweekgeschenk dat ik ken. Wat het verleden aangaat verwacht ik alleen nog concurrentie van het, als ik het me goed herinner, ook hoog gewaardeerde Het Volgende Verhaal - Cees Nooteboom (1991). Op de leeslijst ermee …

Aardig boekje dat helaas wel wat wegzakt. Dat komt vooral doordat Wieringa heel veel wil vertellen en na een prima opening vol zijweggetjes om alle mensen te beschrijven (knap gedaan) waarschijnlijk tot het inzicht kwam dat hij maar 94 pagina's en dus al dik over de helft was met alleen al zijn introducties. Het tweede deel voelt dan ook wat afgeraffeld aan. Niettemin prettig leesbaar (al leek dit soms meer op Grunberg) in een goede stijl en best vermakelijk, zeker in het begin. Dat zijn ideeën wat matig zijn vewerkt (eerder loose flodders) is jammer maar doet niet heel veel af aan het geheel. 3,0*.

Dat is wat mij betreft een prima insteek, eigenlijk meestal de mijne. Kunst is natuurlijk wanneer de schrijver mij volledig mee heeft en ik het zonder meer geloof.
Voor mij was dat hier niet zo, de ongeloofwaardigheden vielen gewoon op, ik denk doordat voor mij meerdere passages afgeraffeld waren of zoals mjk87 mooi aangeeft overkomen als losse flodders.
Bij betere uitwerking was mijn kritiek er mogelijk niet geweest, dat is jammer want het begin vond ik veelbelovend en wel aannemelijk.

In een prettige, elegante schrijfstijl ontvouwt Wieringa het in elkaar stortende (liefdes)leven van de hoofdpersoon. De observaties van hem en/of de auteur deden me af en toe denken aan Houellebecq. Helaas wordt het boekje op het eind wat vervelend.

Ik vind het een mooi en rijk boekje, en dat als boekenweekgeschenk gratis en voor niks. Vergelijk het eens met de andere boekenweekgeschenken en dan springt deze eruit. De auteur stopt wel heel veel in dit verhaal over deze onderzoeker, zijn gezin en zijn familie en de opvattingen die zij hebben. Toch is het daarmee nog niet onecht. Sommigen ouders beleven bijv. inderdaad heel veel, met een huilbaby. En soms verschillen opvattingen ernstig binnen een gezin, zoals over vegetarisch leven. Wat mij betreft pakte het boekje me tot het eind.