menu

Hersenschimmen - J. Bernlef (1984)

mijn stem
3,93 (387)
387 stemmen

Nederlands
Psychologisch

162 pagina's
Eerste druk: Querido, Amsterdam (Nederland)

Maarten Klein woont met zijn vrouw Vera in Noord-Amerika, waar hij na zijn pensionering een rustig bestaan leidt. Tot er plotseling storingen in zijn brein optreden. Maarten verliest zijn greep op taal, herinnering en realiteit. Hij wordt een vreemdeling in zijn eigen wereld. Het contact met Vera, zijn enige houvast, raakt hij langzaam kwijt.

zoeken in:
avatar van Pecore
4,0
Als lezer doorga je eenzelfde proces als de hoofdrolspeler. Wanneer Maarten alle contact met de werkelijkheid heeft verloren, blijft er van dit boekje alleen nog een brij aan staccato-achtig taalgebruik over. Erg knap gedaan. Ook het inlevingsvermogen is indrukwekkend.

ZAP!
Dit maakte indruk op mij, indertijd. Het was een krantje, niet een boek, en had een bepaalde naam, maar dat kan ik me zo niet meer herinneren - het wat was een goedkope uitgave van school i.i.g. - bulkboek, of zoiets. En er was ook een film van.

Dit was er 1 die me op sleeptouw nam naar een plek die ik eigenlijk niet bezoeken wou (wilde)... Een man die eindigt in een klein kutkamertje en de kluts kwijt aan het raken was. Weinig lol aan, maar toch kon ik het niet wegleggen.

*****.

avatar van mjk87
3,5
Dit boek stond altijd hoog op leeslijtjes op school want het is vrij makkelijk leesbaar en lekker dun, toch wel twee voorwaarden om populair te zijn bij de tot lezen gedwongen jeugd. Zelf had ik dit werkje nog nooit gelezen.

Hersenschimmen begint sterk. Het is één grote gedachtestroom en we zien alles via de hoofdpersoon Maarten Klein en voornamelijk via de gedachten van hem. Dat gaat twee pagina's nog normaal en al snel merk je als lezer dat de hoofdpersoon niet meer helder denkt. Knap gedaan en Bernlef geeft hier een bepaald beeld van iemand met dementie. Of dat echt zo gaat? Geen idee. Maar het geeft een sterk gevoel van vervreemding, juist omdat ik als lezer zie wat er mis gaat en de hoofdpersoon zelf niet. Dat alles in een kraakheldere stijl, op een bepaalde mannier indringend en toch ook fijn leesvoer.

Bernlef voert dit door. Maarten Klein wordt minder en minder helder en de stijl volgt dit. Echter, het wordt al snel een trucje waarvan de koek sowieso na een pagina of 100 al wel op was maar met het slechter worden van Klein wordt dit boek als leesvoer ook steeds minder interessant. Hierboven zegt Dionysos dat het meer de schrijver Bernlef wordt vanaf dat moment en dat gevoel is goed verwoord. Ik had niet meer het idee in het hoofd van de hoofdpersoon te zitten en het hele boek an sich gaat een beetje als een nachtkaars uit. In feite een uitstekende verwoording van het proces van dementie, maar minder boeiend om nog 50 pagina's te lezen. 3,5*.

4,0
Ontroerend boek over iemand die zichzelf kwijtraakt door voortschrijdende dementie. Beschreven vanuit die persoon zelf. Met als consequentie dat de tekst ook steeds warriger wordt. Dat had voor mij niet zo gehoeven.
Zie ook Eclips van dezelfde schrijver.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:06 uur

geplaatst: vandaag om 17:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.