O, Louis - Hugo Borst (2014)

Liefst 400 paginas over Louis van Gaal, is dat niet te veel? Ja en nee.


Boekrecensie O, Louis – Hugo Borst | Abubakari de Vries' Blog - abubakaridevries.wordpress.com

Interessante analyses en anekdotes. Vaak humoristisch beschreven en open en eerlijk. Althans zo komt het op mij over. Ik weet overigens niet goed wat nou Hugo's eigen eind conclusie is. De mijne is wel wat scherper geworden. Louis is natuurlijk een hele goede trainer, maar ook volslagen idioot. Dat gaat vaak samen.

Oef, dit is niet best zeg. Boek begint nochtans goed met een interessante onorthodoxe benadering van Borst. Maar dit laat hij al snel varen en zit ie opeens om de tafel met Andre van Duin.. Daarna de nodige figuren voorbij zien komen waarvan je denkt: serieus . Totaal irrelevant en niets toevoegend. Borst wordt met de bladzijde een zieliger hoopje mens. Ik had hem hoog zitten maar na dit boek te hebben gelezen is mijn kijk wel veranderd. Ook zeer matig geschreven.

Borst is sowieso een matig schrijver. Nooit begrepen wat mensen nu zo goed aan hem vinden.

Ik ben toevallig ook een boek aan het lezen over Van Gaal, namelijk deze. Is wel een boeiende uitleg over de methode van Gaal. Verklaarde voor mij meteen iets waar ik nooit een adequate verklaring voor had. Ik heb Ajax een paar keer onder Van Gaal zien spelen (in de goeie ouwe Meer en in het Olympisch Stadion) en ik begreep maar niet waar de kracht van dat team in zat. Ze speelden indrukwekkend, terwijl het talent op het veld toch ook weer niet zó goed was. Maar de scherpte, de concentratie, de dynamiek, de energie.... Mijn conclusie was dat het wel doping moest zijn. Maar het is dus de methode Van Gaal.

Aardig in dat boek van Meijer is ook hoe de persoonlijkheid van de mens Van Gaal doorwerkt in de trainer Van Gaal en in diens ideeën. Ik ben nu halverwege dat boek, en ik heb eerlijk gezegd geen enkele zin om daarna nog eens dit boek van Borst te lezen.

Ik vind Borst nog steeds een weinig bijzonder schrijver, maar voor dit boek even niet. Erg leuk boek, met plezier gelezen. Borst pretendeert nergens serieuze wetenschap te bedrijven en dat werkt verfrissend. Als hij dan wat onzinhoofdstukjes ertussen stopt werkt dat alleen meer goed erbij. Zo is het palet waaruit Borst tapt vrij breed en pakt dat heel veel facetten van onderdelen van de mens Van Gaal. Borst probeert vooral een beeld van Van Gaal te schetsen, heel persoonlijk vanuit zichzelf zonder tot een conclusie te komen. Fijn, want als lezer mag je er zelf wat van vinden.

Het is wel lijvig en die ruim 400 pagina's zijn er stiekem 150 te veel. Niet dat Borst niets nieuws zegt of andere invalshoeken zoekt, maar eigenlijk begint het wat meer van hetzelfde te worden. En serieuzer ook, waardoor de humor en het vileine wat verdwijnen, net wat daarvoor zoveel leesplezier gaf. 3,5*.

Die titels van Borst vertonen ook opvallende overeenkomsten: 'O, Louis', 'Oh vader en moeder', 'Ach, moedertje'.

Ik begrijp de hoge score voor dit boek niet. Louis van Gaal is een uitgesproken en interessant personage, maar het gaat hier teveel over Hugo Borst zelf, en een of andere kleinzielige ruzie die hij met Van Gaal had.

Een tijdje geleden meegenomen van de Kringloop.
Anekdotes over van Gaal en teruggehaalde tv-verslagen.
Hugo kiest de juiste anekdotes om een extra goed beeld neer te zetten van Louis.
Vooral zijn hoogmoed, koppigheid en bepaalde karaktertrekken.

De ruzie tussen Louis en Hugo was me niet bekend en is de leidraad van dit boek.
Een ruzie waarin Louis (vind ik) onnodig, en onnodig lang boos is, en er voor kiest om Hugo te negeren.
Ondanks vele verzoenpogingen van de sympathieke Hugo Borst.

Hugo heeft een zwak voor Louis, geeft aan door hem 'gezien' en 'gehoord' te willen worden.
Bijvoorbeeld het onbewust veel waarde hechten aan een 'compliment' van de trainer.

Beiden heren zijn wel unieke, echte persoonlijkheden.

Als ik aan een menselijk moment van Louis van Gaal denk, is dat een video die ik eens op Youtube of tv heb gezien.
Louis was gymleraar en kennelijk was er een jongen die eens 25 euro van de trainer had gestolen.
Na vele jaren kwam de jongen naar een training (Oranje?), om dit te bekennen.
Hij gaf aan dat hij er heel lang spijt van had. Louis' reactie was heel warm en sympathiek.

Dit boek geeft ook af en toe wel een blijk dat Louis geraakt kan worden.