Bird Box - Josh Malerman (2014)
Alternatieve titels: De Kooi | Bird Box #1
mijn stem
25 stemmen
Engels
Griezel / Sciencefiction
304 pagina's
Eerste druk: HarperVoyager,
New York (Verenigde Staten)
De meeste mensen negeerden de buitensporige verslagen op het nieuws. Maar ze werden te frequent, ze werden te echt. En al snel begon het in de straat te gebeuren. Toen viel het internet uit. De televisie en de radio zwegen. De telefoons hielden op met rinkelen. En men kon niet meer naar buiten kijken. Malorie voedde de kinderen op, op de enige manier waarop ze kon; binnenshuis. Maar wat daar buiten was, zou wel eens binnen kunnen komen.
0
glimmerman270
geplaatst: 21 januari 2015, 15:50 uur
Een heerlijk boek om te lezen, welke je niet snel weg zult leggen, gezien de continue aanwezige spanning. Er zijn echter wel wat hekelpuntjes, maar dat heb je bij vele boeken- althans, ik wel
Ook het mysterieuze, dat wil zeggen: het niet direct beschrijven wat voor soort wezens het zijn, of wat de bedoeling is van de wezens?, en ook of het bewust is wat ze veroorzaken?
Vele vragen welke je verder in het verhaal duidelijk worden- al zijn het niet hele complexe vragen, zodat het verhaal toch vrij luchtig wegleest
Ook het mysterieuze, dat wil zeggen: het niet direct beschrijven wat voor soort wezens het zijn, of wat de bedoeling is van de wezens?, en ook of het bewust is wat ze veroorzaken?
Vele vragen welke je verder in het verhaal duidelijk worden- al zijn het niet hele complexe vragen, zodat het verhaal toch vrij luchtig wegleest
0
geplaatst: 30 januari 2015, 19:17 uur
Ik sla net de laatste bladzijde van "De Kooi" van Josh Malerman om. Na de lovende recensies was ik wel benieuwd naar het boek geworden. Zijn ze terecht zo lovend? Wat mij betreft NIET. Ik vond het echt geen bijzonder boek. Op de kaft staat dat het vergeleken mag worden met het beste werk van Stephen King. Nou, dat mag het NIET. Het mag nog niet eens in de schaduw staan van het beste werk van King. Ik vond het een vaag boek met onduidelijke personen in een wereld waarvan je niet weet wat er is gebeurd en waarom het is gebeurd. Een zestal personen worden er uitgelicht, maar ook daar heb je niet veel binding mee, tenminste; ik niet. Was het boek slecht? Nee, dat ook weer niet, maar ik had er meer van verwacht. 3 * uit 5
0
geplaatst: 25 oktober 2015, 20:01 uur
Hier heb ik mij echt mee vermaakt, een verhaal had geschreven kunnen zijn door Stephen King en Dean Koontz.
Voor de liefhebber van thriller/horror en fantasieverhalen misschien wel een must!
Van ons krijgt dit boek een 8!
Voor de liefhebber van thriller/horror en fantasieverhalen misschien wel een must!
Van ons krijgt dit boek een 8!
1
geplaatst: 23 december 2015, 21:04 uur
Wauw. Dit moet wel de beste debuutroman zijn die ik ooit heb gelezen. Bird Box heeft me behoorlijk weggeblazen. Josh Malerman zet de lezer meteen middenin het verhaal neer, vlak voor de start van de barre tocht die hoofdpersoon Malorie met twee kinderen moet gaan maken. Aan de hand van flashbacks vertelt Malerman wat Malorie allemaal heeft meegemaakt. Van elke pagina druipt de suspense af en je voelt dat er ieder moment iets kan gebeuren.
Het uitgangspunt van een verlaten wereld is niet zo bijzonder en veel vaker gedaan, maar Malerman geeft er een eigen draai aan. Iets in de buitenwereld zorgt ervoor dat mensen doordraaien en zichzelf en hun omgeving wat aandoen. Een kleine blik richting datgene doet de boel al ontsporen, maar niemand weet precies wat hetgeen is waar ze niet naar mogen kijken. De overlevenden barricaderen daarom het huis, maar zullen toch naar buiten moeten voor water, eten en andere benodigdheden. Om te voorkomen dat ze zien wat ze niet mogen zien, doen ze dat geblinddoekt. Als lezer is dat een aparte gewaarwording, maar het werkt absoluut. Het is spannend, meeslepend en heerlijk mysterieus. Niet alles buiten het huis is het gevaarlijk: ook binnenshuis ontstaan er problemen omdat de groep lange tijd op elkaars lip zit. Met één plottwist had ik wat moeite, maar ik vind het knap hoe Malerman nergens het verhaal laat ontsporen. Na het dichtslaan van het boek had ik geen antwoord op al mijn vragen, maar het is beter zo. Het kwaad heeft niet altijd een gezicht nodig.
* * * * ½
Het uitgangspunt van een verlaten wereld is niet zo bijzonder en veel vaker gedaan, maar Malerman geeft er een eigen draai aan. Iets in de buitenwereld zorgt ervoor dat mensen doordraaien en zichzelf en hun omgeving wat aandoen. Een kleine blik richting datgene doet de boel al ontsporen, maar niemand weet precies wat hetgeen is waar ze niet naar mogen kijken. De overlevenden barricaderen daarom het huis, maar zullen toch naar buiten moeten voor water, eten en andere benodigdheden. Om te voorkomen dat ze zien wat ze niet mogen zien, doen ze dat geblinddoekt. Als lezer is dat een aparte gewaarwording, maar het werkt absoluut. Het is spannend, meeslepend en heerlijk mysterieus. Niet alles buiten het huis is het gevaarlijk: ook binnenshuis ontstaan er problemen omdat de groep lange tijd op elkaars lip zit. Met één plottwist had ik wat moeite, maar ik vind het knap hoe Malerman nergens het verhaal laat ontsporen. Na het dichtslaan van het boek had ik geen antwoord op al mijn vragen, maar het is beter zo. Het kwaad heeft niet altijd een gezicht nodig.
* * * * ½
0
geplaatst: 7 januari 2016, 20:31 uur
DMF schreef:
Wauw. Dit moet wel de beste debuutroman zijn die ik ooit heb gelezen. Bird Box heeft me behoorlijk weggeblazen. Josh Malerman zet de lezer meteen middenin het verhaal neer, vlak voor de start van de barre tocht die hoofdpersoon Malorie met twee kinderen moet gaan maken. Aan de hand van flashbacks vertelt Malerman wat Malorie allemaal heeft meegemaakt. Van elke pagina druipt de suspense af en je voelt dat er ieder moment iets kan gebeuren.
Het uitgangspunt van een verlaten wereld is niet zo bijzonder en veel vaker gedaan, maar Malerman geeft er een eigen draai aan. Iets in de buitenwereld zorgt ervoor dat mensen doordraaien en zichzelf en hun omgeving wat aandoen. Een kleine blik richting datgene doet de boel al ontsporen, maar niemand weet precies wat hetgeen is waar ze niet naar mogen kijken. De overlevenden barricaderen daarom het huis, maar zullen toch naar buiten moeten voor water, eten en andere benodigdheden. Om te voorkomen dat ze zien wat ze niet mogen zien, doen ze dat geblinddoekt. Als lezer is dat een aparte gewaarwording, maar het werkt absoluut. Het is spannend, meeslepend en heerlijk mysterieus. Niet alles buiten het huis is het gevaarlijk: ook binnenshuis ontstaan er problemen omdat de groep lange tijd op elkaars lip zit. Met één plottwist had ik wat moeite, maar ik vind het knap hoe Malerman nergens het verhaal laat ontsporen. Na het dichtslaan van het boek had ik geen antwoord op al mijn vragen, maar het is beter zo. Het kwaad heeft niet altijd een gezicht nodig.
* * * * ½
Wauw. Dit moet wel de beste debuutroman zijn die ik ooit heb gelezen. Bird Box heeft me behoorlijk weggeblazen. Josh Malerman zet de lezer meteen middenin het verhaal neer, vlak voor de start van de barre tocht die hoofdpersoon Malorie met twee kinderen moet gaan maken. Aan de hand van flashbacks vertelt Malerman wat Malorie allemaal heeft meegemaakt. Van elke pagina druipt de suspense af en je voelt dat er ieder moment iets kan gebeuren.
Het uitgangspunt van een verlaten wereld is niet zo bijzonder en veel vaker gedaan, maar Malerman geeft er een eigen draai aan. Iets in de buitenwereld zorgt ervoor dat mensen doordraaien en zichzelf en hun omgeving wat aandoen. Een kleine blik richting datgene doet de boel al ontsporen, maar niemand weet precies wat hetgeen is waar ze niet naar mogen kijken. De overlevenden barricaderen daarom het huis, maar zullen toch naar buiten moeten voor water, eten en andere benodigdheden. Om te voorkomen dat ze zien wat ze niet mogen zien, doen ze dat geblinddoekt. Als lezer is dat een aparte gewaarwording, maar het werkt absoluut. Het is spannend, meeslepend en heerlijk mysterieus. Niet alles buiten het huis is het gevaarlijk: ook binnenshuis ontstaan er problemen omdat de groep lange tijd op elkaars lip zit. Met één plottwist had ik wat moeite, maar ik vind het knap hoe Malerman nergens het verhaal laat ontsporen. Na het dichtslaan van het boek had ik geen antwoord op al mijn vragen, maar het is beter zo. Het kwaad heeft niet altijd een gezicht nodig.
* * * * ½
Vind je het erg dat ik het met jou geheel eens ben, ik kon het boek (E-book) moeilijk sluiten en gaan slapen zo spannend en zo goed in elkaar gezet. Ik hoop dat deze schrijver snel weer iets van zich laat horen in de vorm van een ander boek. Mij mag hij inschrijven als "trouwe fan".
Het is net, net niet volmaakt omdat het kwaad nog niet zichtelijk was voor mij maar dat is misschien ook niet altijd nodig. Blijft de wereld ook iets mooier van, ..........vermoed ik.
0
geplaatst: 25 augustus 2016, 16:26 uur
Drie keer 4,5 ster op deze pagina, dan ga je er wat van verwachten. En valt het toch wat tegen.
Op zich is het best een aardig en ook wel origineel boek maar is het boottochtje mij te eentonig en vind ik het jammer dat er te weinig gedaan wordt met hetgeen de mensheid bedreigt. Dat is een bewuste keuze van de schrijver, hij houdt het met opzet vaag omdat niemand eigenlijk weet wat die bedreiging nu eigenlijk is. Kan, maar ik vind het jammer dat Malerman dat niet toch iets meer uitgewerkt heeft.
Nu blijft het mij iets te wazig allemaal. En is het wat mij betreft geen boek wat boven het gemiddelde uit komt. Een typische 7, best aardig maar niet bijzonder (genoeg).
Op zich is het best een aardig en ook wel origineel boek maar is het boottochtje mij te eentonig en vind ik het jammer dat er te weinig gedaan wordt met hetgeen de mensheid bedreigt. Dat is een bewuste keuze van de schrijver, hij houdt het met opzet vaag omdat niemand eigenlijk weet wat die bedreiging nu eigenlijk is. Kan, maar ik vind het jammer dat Malerman dat niet toch iets meer uitgewerkt heeft.
Nu blijft het mij iets te wazig allemaal. En is het wat mij betreft geen boek wat boven het gemiddelde uit komt. Een typische 7, best aardig maar niet bijzonder (genoeg).
1
geplaatst: 31 december 2018, 17:12 uur
Het zal u niet ontgaan zijn, maar de Netflix film gebaseerd op dit boek en met dezelfde naam is nogal een hit momenteel.
2
geplaatst: 18 januari 2019, 13:42 uur
Bird Box had aan mij als lezer in beginsel een zware kluif. Bij het lezen van de eerste bladzijden gingen mijn gedachten direct naar boeken als "The Mist", "The Stand" en "Cell" van Stephen King en "The Road" van Cormack McCarthey. Het stond me wat tegen om opnieuw een dergelijk thema te lezen. Een wereld waar nog weinigen in leven zijn, een groepje mensen die op elkaar zijn aangewezen met alle psychologische elementen van dien, een wat ondefinieerbare vijand, etc. Maar het feit dat de film momenteel zo'n hype is bezorgde me toch de noodzakelijke nieuwsgierigheid om dit boek bij de hand te nemen.
Al vrij snel kwam ik er echter al lekker in en uiteindelijk las ik het in no time uit. Sterker nog, ik heb hier echt plezier aan beleefd. De personages zijn goed neergezet en boeiend, de spanningsboog blijft steeds gespannen, tot op het laatst blijft het gissen en blijf je uiteraard hopen op een goede afloop, je waant jezelf ook steeds geblinddoekt omdat je net als de karakters geen idee hebt wie of wat nou die geluiden veroorzaakt. Heel sterk gevonden vond ik ook het feit dat de personages een dichte doos met vogels als "waakhond" gebruiken. Op het moment dat de vogels van zich laten horen, gaat je fantasie als lezer ook volop werken.
Dit boek maakte voor mij persoonlijk haar faam waar. Leesjaar 2019 begint lekker zo! ?
Al vrij snel kwam ik er echter al lekker in en uiteindelijk las ik het in no time uit. Sterker nog, ik heb hier echt plezier aan beleefd. De personages zijn goed neergezet en boeiend, de spanningsboog blijft steeds gespannen, tot op het laatst blijft het gissen en blijf je uiteraard hopen op een goede afloop, je waant jezelf ook steeds geblinddoekt omdat je net als de karakters geen idee hebt wie of wat nou die geluiden veroorzaakt. Heel sterk gevonden vond ik ook het feit dat de personages een dichte doos met vogels als "waakhond" gebruiken. Op het moment dat de vogels van zich laten horen, gaat je fantasie als lezer ook volop werken.
Dit boek maakte voor mij persoonlijk haar faam waar. Leesjaar 2019 begint lekker zo! ?
1
geplaatst: 30 september 2020, 22:17 uur
Het boek put zijn kracht uit de sterke sfeerzetting en karaktertekeningen. Een sterke combinatie van psychologische en viscerale horror. Maar qua verhaal blijf ik toch wat met twijfels achter. Waarom blijft het allemaal zo vaag? Is dat een bewuste keuze (wat best legitiem kan zijn en goeie literatuur kan opleveren) of is het een makkelijke oplossing geweest? Dit soort 'survival horror', als ik het zo mag noemen, leunt toch gewoonlijk op een of andere vorm van rationele verklaring en dat ontbreekt hier. Heeft de auteur wel zelf een idee wat hij beschrijft of niet? Je wil met dit soort verhalen toch een beetje het gevoel hebben :'dit zou realiteit kunnen worden, als dit of dat op die en die manier zou gebeuren.' Dat geeft het verhaal toch een zekere bestaansreden en verheft het boven het niveau van gratuite gruwel.
Een open en vaag verhaal kan zeker, maar dan ga je voor het oproepen van een mysterieuze sfeer en het onbestemde gevoel van verwondering of onbehagen. Die richting gaat Bird Box niet uit, vind ik, daarom heb ik mijn twijfels of het verhaal echt wat meer om het lijf heeft dan de eerste lezing prijsgeeft.
Een open en vaag verhaal kan zeker, maar dan ga je voor het oproepen van een mysterieuze sfeer en het onbestemde gevoel van verwondering of onbehagen. Die richting gaat Bird Box niet uit, vind ik, daarom heb ik mijn twijfels of het verhaal echt wat meer om het lijf heeft dan de eerste lezing prijsgeeft.
0
geplaatst: 30 september 2020, 22:23 uur
Heb alleen de film gezien en die vond ik wel aardig. Het vervolg op het boek is pas verschenen overigens. Staat ook op mijn TBR
Malorie (Bird Box, #2) by Josh Malerman - goodreads.com
Malorie (Bird Box, #2) by Josh Malerman - goodreads.com
0
geplaatst: 30 september 2020, 22:24 uur
Zijn er nog lezers die zich afvragen of er meerdere interpretaties mogelijk zijn?
Is het mogelijk dat Malorie degene is die krankzinnig is en het hele verhaal volgens haar beleving vertelt? Zou het kunnen dat Gary en Don gelijk hadden en er echt geen bedreiging van buitenaf bestond? Wat toont het feit dat ze zich ten slotte aansluit bij een kolonie blinden eigenlijk aan? Of zoek ik het te ver? En welke dubbele bodem heeft de titel Bird box eventueel?
Is het mogelijk dat Malorie degene is die krankzinnig is en het hele verhaal volgens haar beleving vertelt? Zou het kunnen dat Gary en Don gelijk hadden en er echt geen bedreiging van buitenaf bestond? Wat toont het feit dat ze zich ten slotte aansluit bij een kolonie blinden eigenlijk aan? Of zoek ik het te ver? En welke dubbele bodem heeft de titel Bird box eventueel?
0
geplaatst: 1 oktober 2020, 15:59 uur
Henry Spencer schreef:
Zijn er nog lezers die zich afvragen of er meerdere interpretaties mogelijk zijn?
Is het mogelijk dat Malorie degene is die krankzinnig is en het hele verhaal volgens haar beleving vertelt? Zou het kunnen dat Gary en Don gelijk hadden en er echt geen bedreiging van buitenaf bestond? Wat toont het feit dat ze zich ten slotte aansluit bij een kolonie blinden eigenlijk aan? Of zoek ik het te ver? En welke dubbele bodem heeft de titel Bird box eventueel?
Zijn er nog lezers die zich afvragen of er meerdere interpretaties mogelijk zijn?
Is het mogelijk dat Malorie degene is die krankzinnig is en het hele verhaal volgens haar beleving vertelt? Zou het kunnen dat Gary en Don gelijk hadden en er echt geen bedreiging van buitenaf bestond? Wat toont het feit dat ze zich ten slotte aansluit bij een kolonie blinden eigenlijk aan? Of zoek ik het te ver? En welke dubbele bodem heeft de titel Bird box eventueel?
Interessant! Nee daar had ik niet aan gedacht...
1
geplaatst: 1 oktober 2020, 16:32 uur
Ik vrees dat ik het toch wel te ver zoek, want ik heb zopas gemerkt dat er een vervolg verschenen is en de synopsis schijnt toch elke mogelijkheid tot een dubbele bodem of een alternatieve interpretatie onmogelijk te maken. Jammer... Het verhaal zou er veel interessanter door geworden zijn...
0
geplaatst: 1 oktober 2020, 19:30 uur
Henry Spencer schreef:
Ik vrees dat ik het toch wel te ver zoek, want ik heb zopas gemerkt dat er een vervolg verschenen is en de synopsis schijnt toch elke mogelijkheid tot een dubbele bodem of een alternatieve interpretatie onmogelijk te maken. Jammer... Het verhaal zou er veel interessanter door geworden zijn...
Ik vrees dat ik het toch wel te ver zoek, want ik heb zopas gemerkt dat er een vervolg verschenen is en de synopsis schijnt toch elke mogelijkheid tot een dubbele bodem of een alternatieve interpretatie onmogelijk te maken. Jammer... Het verhaal zou er veel interessanter door geworden zijn...
Jammer dat je die kennis nu hebt. Het zelf bedenken van die dubbele lagen maakt het lezen vaak zo mooi
1
geplaatst: 8 oktober 2020, 17:23 uur
Ja, dat is zo.
Het zou voor mij een meerwaarde geweest zijn, als dat bewust zo geschreven was.
Het zou voor mij een meerwaarde geweest zijn, als dat bewust zo geschreven was.
2
geplaatst: 4 november 2022, 17:36 uur
Vreselijk. Vreselijk. Vreselijk. En dat zit 'em voornamelijk opgesloten in de aanstellerij die Malerman over de lezer uitstort. Sentimenteel, dramatisch gejank op vrijwel elke bladzijde. Dreiging van buitenaf wordt zo acuut doodgeknuppeld. Ik werd niet eens ongemakkelijk van het idee van geblinddoekt door het leven gaan. Wat mij het angstzweet deed uitbreken, is de gedachte om tijd te moeten doorbrengen met dit soort mensen. Zoals Tom. Inspirerende Tom. Creatieve Tom. Gevoelige Tom. Ondernemende Tom. Super Tom. Tom. Tom. Tom. Krijg de kolere, Tom. En ja, Malorie, je bent een hopeloze moeder. Nou goed? Hou je mond. Stop met denken.
En alsjefuckingblieft, hou op met jammeren. Kijk voor mijn part om je heen. Om je heen. Om je heen. Om je heen. Onuitstaanbare karakters, allemaal. Nou ja, de volwassenen dan. De schrijfstijl voelt als iets voor grote kleuters of zweverige hipsters en met de twee tijdlijnen haalt Malerman voor mij de angel er grotendeels uit. Enerverend is het zo niet meer, ik kon mezelf niet eens betrappen op enige nieuwsgierigheid naar hoe en wat, terwijl het toch met een veelbelovend concept in de weer is. Niets bleef er van over in dit apocalyptische walhalla van zelfmedelijden en boehoe. Sorry fans, maar dit is niks voor mij. Niks voor mij. Niks voor mij.
En alsjefuckingblieft, hou op met jammeren. Kijk voor mijn part om je heen. Om je heen. Om je heen. Om je heen. Onuitstaanbare karakters, allemaal. Nou ja, de volwassenen dan. De schrijfstijl voelt als iets voor grote kleuters of zweverige hipsters en met de twee tijdlijnen haalt Malerman voor mij de angel er grotendeels uit. Enerverend is het zo niet meer, ik kon mezelf niet eens betrappen op enige nieuwsgierigheid naar hoe en wat, terwijl het toch met een veelbelovend concept in de weer is. Niets bleef er van over in dit apocalyptische walhalla van zelfmedelijden en boehoe. Sorry fans, maar dit is niks voor mij. Niks voor mij. Niks voor mij.
* denotes required fields.
* denotes required fields.