Wir Kinder vom Bahnhof Zoo - Christiane F., Kai Hermann en Horst Rieck (1978)
Alternatieve titels: Verslag van een Junkie | Christiane F.: Verslag van een Junkie
Duits
Autobiografisch
324 pagina's
Eerste druk: Stern,
Berlijn (Duitsland)
De door twee journalisten opgetekende biografie van Christiane F., een meisje dat gebukt gaat onder een sociaal isolement en een naargeestige thuissituatie. Op veertienjarige leeftijd was ze verslaafd aan heroïne en tippelde ze op de Kinderstrich (kinderzone) bij het Berlijnse station Bahnhof Zoo. Het zware, ruwe dagelijkse leven van de drugsscene komt door dit boek in de openbaarheid, gezien vanuit het oogpunt van een drugsverslaafde.
- nummer 38 in de top 250
Hoopgevend, vermakelijk, dramatisch en in bepaalde opzichten herkenbaar.
De filmbewerking van het boek is ook meesterlijk, met daarop een prachtige bijrol van David Bowie.
5,0* - verplicht leesvoer.
Heb je hem in het Duits gelezen ?
Ik heb het boek nog niet in het Duits gelezen, echter wel de Nederlandse versie.
Het boek is zeker een must-read!
Wat een ontroerend boek!
Had regelmatig een brok in mijn keel.
*5.0
Het schijnt dat Christiane spijt heeft van dat boek.
voor de geinteresseerde:
Nadat ze naar "het platteland rond Hamburg"is vertrokken,kreeg ze een relatie met Alex (Hacke).
Dat heeft zo ongeveer een jaartje geduurd,en daarna,of tijdens al, is ze weer aan de verslavende middelen gegaan.
Vervolgens is ze met een rijk man vertrokken richting Griekenland,maar toen de poen op was,of de liefde over,of beiden is ze weer in Berlijn beland.
Tegenwoordig woont ze met haar volgens zeggen hoogbegaafd zoontje in Berlijn.Nog steeds aan de (kalmerings-) middelen.
Nog steeds aan de (kalmerings-) middelen.
Naar het schijnt is ze opnieuw beginnen spuiten.
"wir erwachsnen von Lehrter bahnhof"?
vind het zo'n goed boek.
Heb ook gelezen dat haar kind werd afgenomen en even in een jeugdinstelling heeft gezeten. Jammer!
Naar het schijnt is ze opnieuw beginnen spuiten.
De harde werkelijkheid. Echt prachtig gedaan. wat een boek! Ik ben nu zo benieuwd hoe het nu met haar gaat.
Maar aan jullie reacties te zien niet goed.. echt jammer.
A book hasn't always a good ending.
Met Duits hebben we ooit de film gekeken, en ik weet nog heel goed dat veel klasgenoten haar dom, naïef en zelfs idioot vonden. Dat zij zo snel greep naar de drugs. Zij hadden niet eerst het boek gelezen, want daarin is het heel duidelijk, ja zelfs begrijpelijk waarom en hoe zij verslaafd raakte. De wereld die grauw is, het eilandje West-Berlijn, wordt heel goed beschreven. De wereld waarin jongeren opgroeien, werkloosheid, scheidingen, en een heel vrij leven. Nu is dan wel 90% niet verslaafd, maar toch begrijp je haar. Zeer goed dus beschreven.
Het tweede deel valt soms wat in herhaling, maar maakt wel o zo duidelijk hoe drugs verslavend is en je kapot maakt. Verder wordt niets geschuwd, haar prostitutie niet, haar tijden met Detlev, het zetten van de spuit. Maar daarnaast is he een meisje als elk ander, met vriendinnen en al, en had het net zo goed wel de andere kant op kunnen gaan. Met dat in het achterhoofd, en door het boek zelf: ontroerend.
Echt een aanrader!
De film vond ik ook erg goed. Wanneer je die film 6 jaar nadat je het boek hebt gelezen ziet, herken je direct het verhaal weer.
Maar deze was een stuk aangrijpender...
Dat gevoel gaf dit boek me absoluut niet. Het geeft vooral een beeld van jongeren die ergens bij willen horen, en de verslaafden lijken hun het stoerst. Hoewel het het relaas van Christiane zelf is, wordt toch voldoende afstand gehouden, zodat het nergens een zielig verhaal wordt.
Ik heb dit boek meerdere malen gelezen, en steeds weer was het even goed. De eerste keer dat ik het las was ik 14/15. Ik verdronk helemaal in het verhaal. Niet alleen de eerste keer dat ik het las, maar ook alle andere keren. Het boek bleef in mijn gedachte, van de eerste tot de laatste bladzijde. Het is prachtig hoe de hele drugsscene en alle ellende eromheen beschreven wordt. Hoe de halve jeugd van Berlijn zichzelf de afgrond inwerkt op zeer jonge leeftijd. Het is prachtig hoe getailleerd alles verteld wordt. Niets wordt vergeten. Hoe iedereen gekleed ging, hoe gek de klanten waren, hoe goed of hoe slecht de "horse" was in bepaalde tijden (en zelfs wat de prijzen waren), wat ze aan bepaalde pillen naar binnen werkten, hoe het afkicken haar af ging, wat ze aten als junkie-zijnde... en ga zo maar door. Een tragisch, maar toch zo romantisch verhaal. Het mooie is inderdaad ook dat Christiane alles vertelt zonder in de slachtofferrol te duiken en zielig te doen.
In de oude versie staan in het midden ook mooie foto's van de drugsscene in die tijd en enkele hoofdpersonen. In de Duitse versie is deze fotocollectie nog uitgebreider.
Wat het precies is weet ik zelf niet eens, maar dit boek is een cultklassieker waar ik gewoon fan van ben geworden.
My all time favourite. Definitely.
Ik heb dit boek meerdere malen gelezen, en steeds weer was het even goed. De eerste keer dat ik het las was ik 14/15. Ik verdronk helemaal in het verhaal. Niet alleen de eerste keer dat ik het las, maar ook alle andere keren. Het boek bleef in mijn gedachte, van de eerste tot de laatste bladzijde. Het is prachtig hoe de hele drugsscene en alle ellende eromheen beschreven wordt. Hoe de halve jeugd van Berlijn zichzelf de afgrond inwerkt op zeer jonge leeftijd. Het is prachtig hoe getailleerd alles verteld wordt. Niets wordt vergeten. Hoe iedereen gekleed ging, hoe gek de klanten waren, hoe goed of hoe slecht de "horse" was in bepaalde tijden (en zelfs wat de prijzen waren), wat ze aan bepaalde pillen naar binnen werkten, hoe het afkicken haar af ging, wat ze aten als junkie-zijnde... en ga zo maar door. Een tragisch, maar toch zo romantisch verhaal. Het mooie is inderdaad ook dat Christiane alles vertelt zonder in de slachtofferrol te duiken en zielig te doen.
In de oude versie staan in het midden ook mooie foto's van de drugsscene in die tijd en enkele hoofdpersonen. In de Duitse versie is deze fotocollectie nog uitgebreider.
Wat het precies is weet ik zelf niet eens, maar dit boek is een cultklassieker waar ik gewoon fan van ben geworden.
Mooie recensie waar ik me helemaal in kan vinden.
dikke 5 sterren, een van de beste boeken die ik heb gelezen.
De film is trouwens ook wel de moeite waard, maar absoluut NIET kijken voor je dit boek hebt gelezen.
Al tijd terug gelezen, maar kan het me nog zeer sterk voor de geest halen. Het lijkt haast door Christiane zelf geschreven te zijn. Zozeer is haar wereld duidelijk, haar ideeën, haar worstelingen.
Met Duits hebben we ooit de film gekeken, en ik weet nog heel goed dat veel klasgenoten haar dom, naïef en zelfs idioot vonden. Dat zij zo snel greep naar de drugs. Zij hadden niet eerst het boek gelezen, want daarin is het heel duidelijk, ja zelfs begrijpelijk waarom en hoe zij verslaafd raakte
Mee eens, in het boek is het duidelijk waarom ze begon met (lichtere) harddrugs. Ze was nog maar 14, en wil de bij de coole oudere jongens horen, ik was zelf ook die leeftijd toen ik dit boek las en kon me vinden in haar keuzes... Op die leeftijd denk je daar nog niet zo goed over na, en al helemaal niet bij het gebrek aan voorlichting (wat er neem ik aan, was).
Enige wat lastig te vatten is is de stap naar heroïne, de meest verslavende drug ooit. Dat is in een tijd waar ze ook al genoeg verslaafden heeft meegemaakt om het niet te doen.
Ah, ik had hem niet gevonden omdat beide boeken niet bij dezelfde auteur staan.
Ook opgelost
Na afloop kan ik zeggen dat dit boek veel meer te bieden heeft dan enkel horror. Wat Christianes relaas echt boven andere 'junkiememoires' doet uitstijgen, is niet zozeer de shock-factor, maar de uitvoerige aandacht voor de mens achter de heroïnezombie. Het helpt natuurlijk dat het verhaal rechtstreeks verteld wordt door Christiane F., die met een verbluffende openheid praat over haar belevenissen en beweegredenen.
4,5*