De Zegelring - Willem Frederik Hermans (1984)

Omdat ik als schoolgaand meisje zo gemakzuchtig was heb ik dit boek gelezen omdat het slechts 74 pagina's telt. Het boek is fascinerend en eigenaardig. De gebeurtenissen hebben iets macabers. Het is knap geschreven, pakkend en broeierig. Als lezer heb je al zo'n voorgevoel van "dit gaat niet goed" maar je weet niet wanneer het noodlot toeslaat.

Mooi verhaal voor rond het kampvuur.
De personages blijven helaas tweedimensionaal.

Ik vind eigenlijk dat de personages aardig van de grond komen voor het geringe aantal pagina's, het voelde in elk geval niet als een gemis dat er niet meer aandacht naar uitging. Wel vond ik het begin een beetje onovertuigend, het kostte me iets van vijftien, twintig bladzijdes om erin te komen, en toen was ik al op pakweg één vierde. Toen het boek eenmaal op gang was, merkte ik wel weer wat me altijd zo aanspreekt bij Hermans: de combinatie van fijn detail, herkenbaarheid en onontkoombare somberheid. Hou het voor dit kleine werkje op drie sterren.

Ik sluit me aan bij Pythia. Verder vond ik het verhaal, zeker tegen het einde, allemaal iets te "toevallig".