Ik Ook van Jou - Ronald Giphart (1992)

Dit was een van de eerste boeken die ik las. Erg mooi, alles wat na dit boek kwam van Giphart kon ik helaas minder waarderen.

Een heel mooi boek.
Waarom Giphart soms zo verketterd wordt is mij een groot raadsel.
Persoonlijk vind ik hem een groot schrijver!
God Grunberg is ook niet zo een lievertje.
Maar alles wat hij zegt of schrijft wordt geslikt en gelezen als zoete koek! En niet altijd terecht!

Voor de zoveelste keer herlezen en dit blijft gewoon een erg goed boek. Natuurlijk ook omdat het mijn eerste literaire kennismaking was, maar ook omdat het gewoon met veel taalgevoel en levendige stijl geschreven is. En dan kunnen mensen dit wel inferieure literatuur vinden, dat is het gewoon niet. Punt

Inderdaad getuigt het boek van veel taalgevoel. "Eitje van een cent". Daarnaast ook leuk dat er af en toe Franse zinnetjes en woorden bij komen en stukjes uit liedjes, dat vind ik echt geweldig in een boek. Typische schrijvers zijn het met veel zelfspot. Ook zo leuk is die vrijheid in het boek, dan heb je gewoon zelf zin om de auto te pakken en met een tentje naar Frankrijk te gaan!

Een redelijk gemiddelde, dus met een positieve gedachte begonnen. Maar o wat viel dat tegen. In dit boek acteert Giphart een goede schrijver, en wordt dat helaas zelf nooit. Een beetje al Guy Ritchie die graag Tarantino nadoet, wil zijn, maar het bij lange na niet is.
We krijgen een vlot verhaal, dat nooit bijzonder wordt, een hoofdpersoon luisterend naar de naam Fraeser (die naam alleen al getuigt van het feit dat Giphart graag hip en snel wil zijn, anders geef je een andere naam) en een ik-figuur: Ronald. Deels autobiografisch, ongetwijfeld, maar als je Giphart ziet op tv zie je geen bezield literair schrijver. Zo kil als hij erover spreekt, alsof schrijven een 9 tot 5-baan is. Laat hem lekker over eten praten, dat gebeurt tenminste wel met passie. Die hoofdpersoon is eerder hoe Giphart wil zijn lijkt me.
Daarnaast is het verhaal vaak saai. Veel seks is vooral de oorzaak. Prima als je seks invoegt, zelfs als het plat en banaal gebeurt, maar intotaal 100 pagina' s is gewoon te veel. De eerste scene is nog mooi beschreven, daarna is het armoe troef en meer van hetzelfde. En op het eind van het boek vraag je je af wat Giphart nu wilde zeggen met dit boek.
Helaas, na Gala een tweede miskleun van Giph.

p.s. Eigenlijk twijfelde ik tussen 1 of 1,5*, maar er wordt toch zeker driemaal Apeldoorn genoemd. Van alle plaatsen, waarom die, maar je blijft je woonplaats trouw, dus naar boven afgerond.

p.p.s. Wel benieuwd naar de film. Bij Fraeser kreeg ik een beeld van Beau van Erven Dorens, en laat hij nou net die rol spelen. Lijkt me hem op het lijf geschreven.

Ik had nog nooit van dit boek gehoord toen ik het tegenkwam in Mooi is dat, een boek waarin klassiekers uit de Nederlandstalige literatuur op één pagina worden weergegeven door striptekenaars (een aanrader!). De korte inhoud sprak me meteen aan (mede geholpen door de prachtige visuele voorstelling in Mooi is dat), dus snelde ik naar De Slegte om het te gaan kopen (want in de bib is het ooit uitgeleend en nooit teruggebracht). Dag na dag las ik er dan een stukje in. Wat een verfrissende ervaring! Giphart zet hiermee een wonderlijk verhaal neer (blijkbaar deels autobiografisch) dat bijzonder vlot leest, vol rake observaties, prachtige beschrijvingen en humor die werkt. In het hoofdpersonage Ronald kon ik me heel goed inleven (ik zit ook al maanden te werken aan een roman die nooit afraakt) en zijn boezemvriend en derderangsfilosoof Fräser is een personage voor de eeuwigheid. De passages op hun flierefluitende tocht worden sprankelend en fris beschreven en de vele flashbacks werken niet storend. Een prachtig boek dat voorheen onbekende emoties bij me teweegbracht, een aanrader voor elke vertwijfelde adolescent. Een verhaal om te lezen en te herlezen.

Tot ziens, iedereen, ik ga naar de Dordogne, op queeste naar literatuur en seks.

Mag ik mee

Een leuk verhaal over 2 jonge gasten van begin 20 jaar en hun queeste in en rond de Dordogne. Ze denken de hele wereld al te begrijpen, dat werk. In de synopsis staat dat we tevens het aangrijpende verhaal lezen over een 'fatale liefde'. Zo heb ik het als lezer niet ervaren eerlijk gezegd. Er was sprake van enorme hoeveelheden seks en de relatie strand uiteindelijk. Bij fataal denk ik toch aan andere zaken. Maar afijn, het verhaal was vermakelijk en er was een leuke twist met 2 jonge Duitse vrouwen die met name hoofdrolspeler Ronald leerden waar het in de liefde nou echt om draait.

3 sterren

Dit was de eerste Nederlandse roman die ik ooit las en 't is gelijk de mooiste. Giphart heeft zichzelf hierna helaas niet meer weten te evenaren. Maar deze klassieker blijft.

Giphart schijnt te vinden dat de verfilming teveel afwijkt van de film. De film is wel veel rijker aan karakteropbouw en drama. Ik ben het boek aan het herlezen en blijf bij mijn waardering.