menu

Dood van een Non - Maria Rosseels (1961)

mijn stem
3,75 (2)
2 stemmen

Nederlands
Psychologisch

485 pagina's
Eerste druk: De Clauwaert, Leuven (België)

De aan een rolstoel gekluisterde Sabine Arnauld bidt om een wonder. In ruil voor genezing belooft ze God dat ze haar verdere leven als non zal dienen. Haar enige voorwaarde is dat ze nog één jaar mag doorbrengen met haar geliefde Joris Marion. Ze geneest, maar Sabine houdt zich niet aan haar belofte: ze trouwt met Joris. Als haar man en kind sterven, wordt ze verteerd door een groot schuldgevoel. Ze treedt in het klooster, maar na een religieuze crisis maakt ze een zwerftocht tot in het Verre Oosten. Een door Rome geëxcommuniceerde Chinese priester leert haar om haar geestelijke hoogmoed af te leggen. Geloof wordt hoop, en nadien liefde.

zoeken in:
avatar van J.Ch.
4,0
Niet het gemakkelijkste boek van Maria Rosseels (overigens wel het best verkrijgbare in Nederland). Wacht Niet op de Morgen en Ik Was een Christen behoren tot mijn favoriete boeken en zijn ook zeker verwant aan Dood van een Non. In alle drie de boeken is de hoofdpersoon iemand die constant op zoek is naar zichzelf en naar God, en die zoektocht is elke keer uitstekend uitgewerkt. Dood van een Non speelt zich echter in een veel recenter verleden af dan de andere twee boeken en de historische setting is ook niet van groot belang. De setting is wél op een andere manier ‘exotisch’: een deel van het boek speelt zich af in het klooster, een wereld die de meesten van ons niet van binnen zullen kennen.

Aan de ene kant is het kloosterleven fascinerend, aan de andere kant staat het ver van mij af. Dat hoeft geen probleem te zijn; de Romeinse tijd staat ook ver van me af en toch lees ik daar graag over. In Ik was een Christen had ik echter meer het gevoel alsof ik de wereld van de hoofdpersoon ingezogen werd. De dingen die ik over de geschiedenis moest weten om het verhaal te begrijpen werden op een natuurlijke manier in het verhaal verweven. In Dood van een Non wordt nauwelijks iets uitgelegd. Als niet-katholiek ken ik lang niet alle termen die nodig zijn om het kloosterleven te begrijpen en de verwijzingen naar ontwikkelingen in de katholieke kerk of het leven van bepaalde heiligen gaan langs mij heen. Het is niet dat daardoor het verhaal niet te volgen is, maar het is zo jammer dat ik het idee heb dat ik soms dingen mis.

Overigens laat Rosseels in het eerste deel, waarin ze Sabines leven tot haar toetreding in het klooster beschrijft, zien hoe ze wel degelijk een onbekende wereld tot leven kan wekken. Sabine groeit op tijdens het interbellum op een landgoed dat buiten de tijd en misschien zelfs werkelijkheid lijkt te bestaan. De zorgeloosheid verdwijnt als Sabine ziek wordt en afhankelijk raakt. Het markeert het begin van een gecompliceerde relatie met de mensen om haar heen, maar vooral met God. De belangrijkste personages, waaronder de levenslustige Simon, de vrome Gertrude en de zachtaardige Nicolas, worden zonder uitzondering uitstekend gekarakteriseerd. Op dit eerste deel kan ik dan ook hoegenaamd geen aanmerkingen maken.

Het tweede deel (in het klooster) en derde deel (leven na het klooster) zijn nog steeds goed geschreven. Toch voel ik me later in het boek meer op een afstand staan tot Sabine, al ben ik nog steeds met haar begaan. Die afstand kan deels verklaard worden door de mij vreemde wereld van het klooster (en in mindere mate het verre Oosten, dat Rosseels goed kende maar ik niet, waardoor ik ook in het derde deel niet altijd snap waar ze nou precies op doelt). Ik weet niet of dat de enige verklaring is. Het is in ieder geval jammer dat ik na het uitstekende eerste deel die afstand ervaarde, hoewel de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat ik Sabine ook in het tweede en derde deel een beter beschreven en gedenkwaardiger personage vind dan het merendeel van de personages die ik in andere boeken gelezen heb.

Ik kan er ook bij deze tweede lezing niet de vinger op leggen wat het maakt dat ik dit boek moeilijker vind dan het andere werk van Maria Rosseels. Ik weet ook niet waarom van al haar boeken juist deze verfilmd is (in een grijs verleden, en blijkbaar niet heel goed). Haar andere werk is qua plot interessanter en vermoedelijk geschikt voor een iets breder publiek. Dat neemt niet weg dat ik het absoluut de moeite van het herlezen waard vond. Wie weet kom ik er in de toekomst nog eens op terug. Voor nu vier welverdiende sterren.

Het boek heeft in zijn tijd best wat sensatie verwekt!

avatar van J.Ch.
4,0
Roro schreef:
Het boek heeft in zijn tijd best wat sensatie verwekt!

Vertel! Dit was vèr voor mijn tijd namelijk...

J.Ch. schreef:
(quote)

Vertel! Dit was vèr voor mijn tijd namelijk...

In het zeer katholieke, pre-conciliaire Vlaanderen was op die toon spreken over nonnen, alsof dat ook gewone vrouwen waren, niet gewenst door weldenkenden. "Men" was ook al zeer onaangenaam verrast geweest door het enkele jaren eerder verschenen "Ik was een christen" van dezelfde schrijfster. Rond die tijd publiceerde De Standaard ook een artikelenreeks van haar hand over het leven in vrouwenkloosters en dat viel in Mechelen (bij de aartsbisschop) ook niet in goede aarde.
Achteraf bekeken was dit alles het eerste gerommel van de instorting van heel de klerikale structuur in Vlaanderen.

WoutertjeWijze1986
Prachtig boek. Bizar einde. Verschrikkelijke verfilming.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:50 uur

geplaatst: vandaag om 02:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.