The History of Love - Nicole Krauss (2005)
Alternatieve titel: De Geschiedenis van de Liefde
mijn stem
57 stemmen
Engels
Psychologisch / Romantiek
272 pagina's
Eerste druk: W.W. Norton & Company,
New York (Verenigde Staten)
Een verloren gewaand boek wordt herontdekt en verbindt een aantal excentrieke, maar zeer sympathieke personages. Zo is er Leon Gursky, die voor de nazi's uit Europa is gevlucht en die zich heeft aangeleerd om 'onzichtbaar' te zijn. Onzichtbaarheid is zijn lot, waar hij zich echter op soms groteske manier tegen verzet. Daarnaast is er het meisje Alma, een puber wier vader overleden is en die aan de hand van allerlei lijsten probeert de mensen om haar heen te begrijpen, tot ze ontdekt dat het zo niet lukt. Ze houdt een scherp oog gericht op haar broertje, want die denkt dat hij misschien de Messias is.
0
geplaatst: 26 oktober 2007, 09:40 uur
Er zijn drie verhaallijnen: eerst die van de gepensioneerde slotenmaker Leo Gursky die als Pool een kluizenaarsleven leidt in Amerika. Hij schrijft een boek en stuurt dit naar zijn zoon die hem niet kent. De tweede verhaallijn is die van de 14-jarige Alma, genoemd naar iemand uit ‘De geschiedenis van de liefde’, een Spaans boek dat haar jong gestorven vader aan haar moeder gaf die nu het verzoek krijgt om het te vertalen. De laatste lijn is van Zvi Litvinoff die in 1941 van Polen naar Chili ging.
Het is noodzakelijk dat je je aandacht constant bij het boek houdt, om de verwikkelingen goed te kunnen volgen. Maar die aandacht verdient het boek volledig! De aaneenschakeling van gebeurtenissen wordt nu eens subtiel, dan weer uitbundig beschreven. Telkens je het gevoel krijgt dat het verhaal in zijn definitieve plooi aan het vallen is, volgt een nieuwe wending die het geheel nog een stukje knapper maakt. Gelukzaligheid en verdriet liggen zeer kort bij elkaar.
Subliem boek dit, en voor het eerst sinds ik op de site actief ben kan ik niet anders geven dan 5*
Het is noodzakelijk dat je je aandacht constant bij het boek houdt, om de verwikkelingen goed te kunnen volgen. Maar die aandacht verdient het boek volledig! De aaneenschakeling van gebeurtenissen wordt nu eens subtiel, dan weer uitbundig beschreven. Telkens je het gevoel krijgt dat het verhaal in zijn definitieve plooi aan het vallen is, volgt een nieuwe wending die het geheel nog een stukje knapper maakt. Gelukzaligheid en verdriet liggen zeer kort bij elkaar.
Subliem boek dit, en voor het eerst sinds ik op de site actief ben kan ik niet anders geven dan 5*
0
geplaatst: 2 januari 2008, 13:16 uur
Gezien de hoge score hier op BM, nam ik me voor dit boek eens te lezen... Het kon me echter helemaal niet bekoren. De personages vind ik nogal stereotiep, Krauss schrijfstijl is vlot, maar zeker niet verheffend. De structuur van het boek vind ik al helemaal niets... Het is zeker niet evident om drie 'losse' verhaallijnen te combineren (telkens als de lezer 'in het verhaal raakt' mag hij weer opnieuw beginnen), en dat bewijst Krauss nog maar eens. Als je dit vergelijkt met Kundera's Traagheid of zelfs Brijs' Engelenmaker... Wat me ook stoort is het sterk anekdotische ... Bij het 'Almaverhaal' kan ik het wel als kinds/speels appreciëren, bij Gursky past het dan weer bij z'n ouderdom/tragische nostalgie, maar een heel boek vol is toch teveel van het goede. Ah, het is waarschijnlijk gewoon m'n ding niet...
0
geplaatst: 18 maart 2008, 19:11 uur
Tikje tegenvallend. Snap niet dat mensen het zo goed vinden. Toegegeven, het zit goed in elkaar, is lekker en vlot geschreven en is erg origineel - maar daar staan ook minpuntjes tegenover. Ik vond het iets te geforceerd, zo had het hele gedeelte door de ogen van het broertje van de jonge Alma niet gehoeven, dat voegde niets toe en leek alleen maar om nóg een perspectief erbij te nemen. Daarbovenop vond ik het einde iets te lang voortkabbelen en vond ik de schrijfstijl nergens bijzonder fraai. Kom niet verder dan 3,5* - zal wel nooit een grote Krauss-fan worden. Interessant en intrigerend is het wel, maar niet meer dan dacht. Het blijft allemaal wat te bedacht en net niet goed genoeg geschreven om een echte topper te zijn.
0
geplaatst: 22 maart 2008, 22:08 uur
Het lijkt wat in stijl op het eerste boek van Safran Foer en toevallig is zij ook getrouwd met hem (of is dat geen toeval?).
0
geplaatst: 30 maart 2008, 17:38 uur
toeval bestaat niet. (en ik vind het eerlijk meer op Extreem Luid lijken dan op Alles is Verlicht)
verder ben ik het in zijn geheel eens met Martin van K. een heel, heel erg mooi boek. geweldige personages, mooi taalgebruik. echt prachtig. om even te reageren op Cortez; ik vind juist dat Nicole Krauss dit heel slim heeft gedaan, die drie verhaallijnen. ze stopten altijd op een punt waar je net iets heel belangrijks te weten bent gekomen over een hoofdpersoon. als je dan weer overschakelt naar een ander personage kun je niets anders doen dan heel rustig beginnen. ik vind het alleen maar prachtig, werkelijk.
verder ben ik het in zijn geheel eens met Martin van K. een heel, heel erg mooi boek. geweldige personages, mooi taalgebruik. echt prachtig. om even te reageren op Cortez; ik vind juist dat Nicole Krauss dit heel slim heeft gedaan, die drie verhaallijnen. ze stopten altijd op een punt waar je net iets heel belangrijks te weten bent gekomen over een hoofdpersoon. als je dan weer overschakelt naar een ander personage kun je niets anders doen dan heel rustig beginnen. ik vind het alleen maar prachtig, werkelijk.
0
geplaatst: 5 april 2008, 09:58 uur
Grappig, eigenlijk zou ik hier mijn recensie van Man walks into a Room kunnen kopieren. Het boek is misschien iets emotioneler, vooral tegen het einde, maar verder heeft het dezelfde plus- en minpunten. Erg aardig vond ik het olifant-voorbeeld (leven met de waarheid is alsof je met een olifant samen leeft, en wat er volgt; prachtig). Minder te spreken ben ik over de perspectief- en stijlwisselingen, dat lijkt verplichte kost te zijn in de moderne (Amerikaanse) roman maar het komt erg geconstrueerd over. Verder eens met thomzi50.
0
geplaatst: 21 april 2008, 21:43 uur
Dat heb je soms... het juiste boek (dit) op het juiste moment (vakantie) 
. In recordtempo uitgelezen en genoten. De drie verhaallijnen stoorden me geen moment.. vond alledrie de verhalen interessant en lezenswaardig. Ik kon meeleven met Leon, Zvi en Alma... en Vogel.
Ik heb een groot deel van het boek met een glimlach om mijn lippen gelezen, zo nu en dan afgewisseld met een echte lach... zoals bijvoorbeeld om het briefje van Boebe, dat ze in de Klaagmuur stopte:
En die waarheid als een olifant... echt mooi... echt mooi.
Een geslaagd boek.. als ik de rest van mijn vakantie dit soort boeken lees, is dat deel alvast geslaagd. Helemaal als dat, net als vandaag, in het zonnetje kan plaats vinden
. In recordtempo uitgelezen en genoten. De drie verhaallijnen stoorden me geen moment.. vond alledrie de verhalen interessant en lezenswaardig. Ik kon meeleven met Leon, Zvi en Alma... en Vogel.Ik heb een groot deel van het boek met een glimlach om mijn lippen gelezen, zo nu en dan afgewisseld met een echte lach... zoals bijvoorbeeld om het briefje van Boebe, dat ze in de Klaagmuur stopte:
Baroech Hasjeem, dat ik en mijn man de dag van morgen mogen beleven en dat mijn Alma moge opgroeien met de zegen van gezondheid en schoonheid en zou dat nou zo erg zijn een paar borsten.
En die waarheid als een olifant... echt mooi... echt mooi.
Een geslaagd boek.. als ik de rest van mijn vakantie dit soort boeken lees, is dat deel alvast geslaagd. Helemaal als dat, net als vandaag, in het zonnetje kan plaats vinden
0
geplaatst: 18 juli 2012, 21:49 uur
In twee rukken uitgelezen. Mooie perspectiefwisseling, ik hou daar dus wel van. Leuke schrijfstijl, grappige en (vooral) ontroerende anekdotes. Had bij vlagen nog wat uitgebreider kunnen zijn, vooral in het stuk van de schrijver in Brazilië. Hopeloos romantisch verder, prima!
0
geplaatst: 19 april 2013, 12:21 uur
Tot op tweederde van het boek dacht ik dat het een dertien uit een dozijn exemplaar was: Vlot geschreven, wat literaire trucjes en leukigheidjes hier en daar, om uiteindelijk met een gevoel van 'Nouja, ook weer gelezen' dicht te slaan. Ik had al tegen vrienden verkondigd dat ik het slechts uit las omdat het een kadootje betrof. Hoe had ik kunnen vermoeden dat er zo'n sterk slotakkoord in aantocht was, die het geheel in een heel nieuw licht zou plaatsen? Al die uren van licht plichtmatig lezen in één keer uitbetaald. Meer dan andersom word ik teleurgesteld door de plotten van boeken (zo vind ik Kundera - op de schaal van geweldig tot weergaloos weliswaar - altijd wat zwakker eindigen dan beginnen), nu was dat eens andersom en dat ik een compliment waard.
0
geplaatst: 25 februari 2016, 18:59 uur
Dit boek zat vol verrassingen. Het heeft me van het begin tot het einde vastgehouden en liet me pas los op het moment dat ik het prachtige slot las, dat een zachte sluier over het verhaal heen legde.
Doordat de auteur gebruik heeft gemaakt van meerdere verhaallijnen, zit er ook een soort van vloeiende, frisse beweging in die ervoor zorgt dat het verhaal niet saai of langdradig wordt en je steeds verder wilt blijven lezen, geprikkeld door de gedachte ‘wat zou het andere personage nu meemaken’. Elke verhaallijn wordt samen met zijn bijhorend(e) personage(s) tot in de puntjes uitgewerkt waardoor je ze alsmaar beter leert kennen. Ieder van hen heeft een andere manier van denken en doen, wat veel vorm geeft aan hun karakter. Dat laat de auteur heel duidelijk merken. De humor van de ene en het doorzettingsvermogen van de ander zijn niet te vergelijken met elkaar.
Doordat de auteur gebruik heeft gemaakt van meerdere verhaallijnen, zit er ook een soort van vloeiende, frisse beweging in die ervoor zorgt dat het verhaal niet saai of langdradig wordt en je steeds verder wilt blijven lezen, geprikkeld door de gedachte ‘wat zou het andere personage nu meemaken’. Elke verhaallijn wordt samen met zijn bijhorend(e) personage(s) tot in de puntjes uitgewerkt waardoor je ze alsmaar beter leert kennen. Ieder van hen heeft een andere manier van denken en doen, wat veel vorm geeft aan hun karakter. Dat laat de auteur heel duidelijk merken. De humor van de ene en het doorzettingsvermogen van de ander zijn niet te vergelijken met elkaar.
0
geplaatst: 25 februari 2016, 19:00 uur
Ik vond het ontzettend leuk dat je alleen al door naar de bouw van het hoofdstuk te kijken, kon zién over wie de auteur ging vertellen. Hierdoor kon ik me ook makkelijker en sneller aanpassen aan zijn/haar omgeving, aangezien het verhaal van het ene personage naar het andere personage springt. De tijd daarentegen bracht me soms wel even in de war. Verkeerde interpretaties van mezelf en foute redeneringen van de protagonist, zijn de oorzaken hier van. Het is dus heel belangrijk dat je telkens je hoofd bij het verhaal houdt, zodat je geen belangrijke zaken overleest. Pas naar het einde toe had ik door hoe de vork precies in de steel zat. En als je dat helemaal hebt begrepen, is het werkelijk een prachtig en ontroerend boek.
* denotes required fields.
* denotes required fields.