menu

Typisch Nederlands - Daphne Deckers (2013)

mijn stem
0,50 (1)
1 stem

Nederlands
Verhalenbundel
Sociaal

144 pagina's
Eerste druk: Mistral, Amsterdam (Nederland)

Daphne Dekkers ging op chatsites van expats kijken wat zij nu eigenlijk "Typisch Nederlands" vinden. Het resultaat is behoorlijk ontnuchterend. Wie zijn de moderne Nederlanders en hoe gedragen ze zich?. In deze verzameling observaties schrijft ze bijvoorbeeld over de straf van andermans vakantiefoto's, gezonde seks en schreeuwende ouders langs de lijn. Ook de smaakvolle Nederlandse kledingregels komen aan bod ('Als je al laag bent van voren, mag je niet ook nog kort van onderen.') én de vraag waarom er altijd minder sokken uit de droger komen dan er in zijn gegaan.

zoeken in:
avatar van the Cheshire cat
0,5
Gisteravond weer smakelijk moeten lachen om de laatste schoolkrantstukjes van Daphne Deckers, de vleesgeworden tennisbalmachine. In 'Bioscoopje pikken' herinnert Deckers ons aan het feit dat ze een rol had in de James Bond-film 'Tomorrow Never Dies'. Nou ja, rol, het gaat zo snel dat het zelfs in slow-motion niet te zien is. Een figurant komt er niet voor opdagen. Zo'n rol.

'Schrijven is mijn grote liefde' zegt Daphne. Daphne, jij weet zelf toch ook dondersgoed dat je voor geen meter kan schrijven. Waarom laat je ons niet met rust? Laat het schrijven over aan mensen die dat wel kunnen en zoek een andere hobby.

Bij 'Moby Dick' brulde ik het uit. Volgens Deckers ging de ophef in de media over de zwangere buik van Kim Kardashian haar iets te ver..

Zelf had ik tijdens mijn zwangerschappen ook een relatief kleine buik, en dat kwam ook mij duur te staan: 'Daphne Deckers hongert haar baby uit omdat ze slank wil zijn!' hadden de roddelbladen ervan gemaakt. Dat vind ik tot op de dag van vandaag nog steeds een van de meest kwetsende dingen die ik ooit over mezelf heb gelezen. Waar bemoeit iedereen zich toch mee?

Inderdaad Daphne, waar bemoeit iedereen zich toch mee? Doe Albert de groetjes van me!

avatar van liv2
the Cheshire cat schreef:
Gisteravond weer smakelijk moeten lachen om de laatste schoolkrantstukjes van Daphne Deckers, de vleesgeworden tennisbalmachine.


En ik heb weer smakelijk moeten lachen met jouw stukje!

Holbach
Verrassend. 'Typisch Nederlands', het nieuwe boek van Daphne Deckers, is een monumentale breuk van de rest van haar oeuvre. Deckers heeft al in verscheidene interviews aangegeven dat ze, vanwege een totale molucelaire verandering (die overigens bij iedereen elke zeven jaar plaatsvindt), letterlijk een ander mens is geworden. En dat kun je lezen. Met literaire verwijzingen naar Snorri Sturluson, James Joyce en De Chateaubriand toont Deckers zich het ware, nieuwe talent van de Nederlandse literatuur. Het titelverhaal is verreweg het beste wat ik de afgelopen maanden heb gelezen: met als rode draad Odysseus' afwijzing van de onsterfelijkheid in het eiland van Calypso, en bovendien met vele intricate knipoogjes naar Borges' "The Immortal", ontrafelt Deckers de ware betekenis van het leven: de menselijke eindigheid. Ze gaat in dit verhaal als een soort Gonzo-journalist te werk. Reizend in een oude Volkswagen-bus trekt ze van Munstergeleen naar het eiland Texel - met nog steeds de vraag: "Waarom wees Odysseus de onsterfelijkheid af?" in het achterhoofd - om op zoek te gaan naar situaties waar mensen (lees: Nederlanders) geconfronteerd worden met hun eindigheid. De traantrekkende conclusie: het is 'Typisch Nederlands' om ooit een keer te sterven. Prachtig, prachtig, prachtig.

avatar van the Cheshire cat
0,5
De Telegraaf was er ook heel lyrisch over.

avatar van slowgaze
Holbach schreef:
Verrassend. 'Typisch Nederlands', het nieuwe boek van Daphne Deckers, is een monumentale breuk van de rest van haar oeuvre. Deckers heeft al in verscheidene interviews aangegeven dat ze, vanwege een totale molucelaire verandering (die overigens bij iedereen elke zeven jaar plaatsvindt), letterlijk een ander mens is geworden. En dat kun je lezen. Met literaire verwijzingen naar Snorri Sturluson, James Joyce en De Chateaubriand toont Deckers zich het ware, nieuwe talent van de Nederlandse literatuur. Het titelverhaal is verreweg het beste wat ik de afgelopen maanden heb gelezen: met als rode draad Odysseus' afwijzing van de onsterfelijkheid in het eiland van Calypso, en bovendien met vele intricate knipoogjes naar Borges' "The Immortal", ontrafelt Deckers de ware betekenis van het leven: de menselijke eindigheid. Ze gaat in dit verhaal als een soort Gonzo-journalist te werk. Reizend in een oude Volkswagen-bus trekt ze van Munstergeleen naar het eiland Texel - met nog steeds de vraag: "Waarom wees Odysseus de onsterfelijkheid af?" in het achterhoofd - om op zoek te gaan naar situaties waar mensen (lees: Nederlanders) geconfronteerd worden met hun eindigheid. De traantrekkende conclusie: het is 'Typisch Nederlands' om ooit een keer te sterven. Prachtig, prachtig, prachtig.

Hihi, gekkie.

avatar van psyche
psyche (crew)
En hoeveel sterren stemt een ieder nu?

Gast
geplaatst: vandaag om 00:10 uur

geplaatst: vandaag om 00:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.